Klasa smartfonu C (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

realme 9 PRO+ to tzw. mocny średniak. Co go wyróżnia wśród innych telefonów ze średniej półki? Przede wszystkim jest to procesor MediaTek Dimensity 920 5G (6 nm), szybkie ładowanie 60W SuperDart Charge oraz ekran 90Hz Super AMOLED (wersja bez plusa ma odświeżanie ekranu do 120 Hz). Do dyspozycji mamy także matrycę Sony IMX766 OIS i EIS 50 MP, z której korzysta główny aparat. W materiałach dla testerów nocne zdjęcia z nowego realme są ambitnie porównywane ze zdjęciami z iPhone 13. Procesor MediaTek jest zestawiany ze Snapdragonem 695 5G. MediaTek z 9 PRO+ w teście AnTuTu osiąga około 0.5 mln punktów (w porównaniu do prawie 1 mln punktów Mi 12 Pro). W telefonie znajdziemy także głośniki stereo, a najodważniejsi będą mogli wybrać dla siebie wersję kameleon, która zmienia kolor z niebieskiego na czerwony, gdy pada na nią światło słoneczne.

Ceny całej serii 9, która debiutuje w naszym kraju właśnie w tej chwili przestawiają się następująco:

• 9 PRO+ (wersja 8+256): 1999 zł;  
• 9 PRO+ (wersja 6+128): 1799 zł;
• 9 PRO 5G (wersja 8+128): 1499 zł;
• 9 PRO 5G (wersja 6+128): 1399 zł;
• 9i (wersja 4+128) 1099 zł;
• 9i (wersja 4+64) 999 zł

Smartfony będzie można kupić taniej w specjalnej promocji trwającej w dniach 23 i 24 lutego.

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety realme 9 PRO+

Zalety realme 9 PRO+:

• Fajny pomysł na zmienianie koloru obudowy w wersji niebieskiej
• W miarę niska cena (wersji 6/128)
• Szybkie ładowanie 60W SuperDart Charge
• Głośniki stereo Dolby Atmos
• Nakładka realme UI 3.0 z najnowszym Androidem 12
• RAM 8 GB (+rozszerzenie pamięci)
• OIS w głównym aparacie
• Obsługa formatu RAW
• Poręczny i niewiele waży
• Gniazdo na słuchawki
• Czytnik linii papilarnych w ekranie
• Dobra matryca Sony IMX766 OIS i EIS 50 MP
• ekran 90Hz Super AMOLED
• w komplecie szybka ładowarka
• w komplecie plastikowe etui
• obsługa 5G SA/NSA
• Always-On Display
• Pulsometr wbudowany w ekran
• Bardzo szeroka możliwość personalizacji nakładki (kolory, animacje, dodatkowe usługi)
• Flexible Windows – wygodne zarządzanie multitaskingiem
• WiFi 6
• gwarantowane aktualizacje Androida przez 2 lata
• do 5 GB wirtualnego RAM

Wady realme 9 PRO+:

• niezbyt oryginalny design
• bardzo szeroka ramka pod ekranem
• brak 4K 60 fps
• głośniki nie są najlepszej jakości i stereo nie jest symetryczne
• znacznie gorsza jakość i inna kolorystyka z ultraszerokiego kąta
• smartfon bardzo niestabilnie leży na płaskiej powierzchni
• dodatkowe 2 matryce znacznie gorsze od głównej

Jak oceniamy design? – ocena 4

realme 9 PRO+ to produkt, który ma się sprzedać w hurtowych ilościach, więc jego design chyba nie mógł być zbyt oryginalny i taki właśnie jest. My do testów otrzymaliśmy jego czarną, nieco nudną wersję, która tak naprawdę niczym szczególnym się nie wyróżnia. Telefon jest elegancki, nie jest krzykliwy, ale taki design znamy już na rynku od wielu miesięcy. Wyspa aparatów znacząco wystaje z obudowy i smartfon przez to kiwa się na płaskich powierzchniach. Pod ekranem ramka jest znacznie szersza niż pozostałe. Na dole obudowy znajdziemy gniazdo słuchawkowe. Czytnik linii papilarnych jest wbudowany w ekran – działa bez żadnych problemów także przez oryginalnie przyklejoną folię chroniącą wyświetlacz. Smartfon jest lekki i dobrze trzyma się go w dłoni. Obsługa jedną ręką ze względu na rozmiar wyświetlacza jest nieco utrudniona. Opalizująca, błyszcząca obudowa bardzo się palcuje i wygląda ładnie dopiero po wypolerowaniu irchą.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 6

realme 9 PRO+ ma ekran Super AMOLED z odświeżaniem autoamtycznym, 60 Hz lub 90 Hz. Wersja bez plusa odświeża ekran do 120 Hz. Ekran 6.43 cala ma rozdzielczość 1080x2400 pikseli, czyli tyle samo, co zeszłoroczny realme 8 Pro. Ekrany te mają także tę samą jasność (430 w standardzie i 1000 nitów w szczycie). Ekran to jedna z ważniejszych zalet nowego realme – technologia Super AMOLED pod względem czerni, kolorów, kontrastu nadal nie ma sobie równych. Do dyspozycji mamy genialną funkcję Always-On Display, czytnik linii papilarnych i pulsometr, tryb eye comfort, tryb podbijania kolorów ultra vision engine, ręczne lub dynamiczne ustawienia dla odświeżania. W menu możemy także „ukryć” wycięcie na kamerę do selfie.

Ekran jest ukryty pod szkłem Corning Gorilla Glass 5. Częstotliwość skanowania dotyku to 360 Hz.

Specyfikacja i system operacyjny – ocena 5

MediaTek Dimensity 920 5G to procesor z zeszłego roku, który porównywany jest ze Snapem 695 5G oraz z układem 778G. Chip MediaTeka jest wykonany w technologii 6 nm. Jego zaletą nie jest może kosmiczna wydajność, ale w czasie naszych testów nie dostrzegliśmy nagrzewania się tego układu, nawet w czasie przeprowadzania benchmarku AnTuTu. Ciepło jest dodatkowo odprowadzane przez parę w Vapor Chamber Cooling System. W czasie testu nasz realme 9 PRO+ zbliżył się do 0.5 mln punktów. 9 PRO+ wspiera 5G SA/NSA na 2 kartach SIM. Potrafi też połączyć się z routerami WiFi 6. Bluetooth jest w wersji 5.2.

Jeśli chodzi o system operacyjny to po wyjęciu z pudełka telefon otrzymuje potężną aktualizację (ponad 4 GB) nakładki realme UI 3.0 opartej o najnowszego Androida 12. Jest to bardzo rozbudowana, ale płynnie działająca nakładka z ogromną liczbą różnych ustawień, usług i dodatkowych funkcji. W systemie mamy kilka zbędnych preinstalowanych aplikacji, ale można je samodzielnie odinstalować. System może korzystać z dodatkowej pamięci RAM – w naszym przypadku 8 GB + 5 GB. Nakładka realme bardzo duży nacisk kładzie na wygodną obsługę 2 lub więcej aplikacji jednocześnie. Oprócz łatwego podziału ekranu mamy też specjalny panel boczny do szybkiego uruchamiania i przełączania wybranych przez nas programów.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 4+

Jeśli chodzi o zestaw kamer to Chińczycy wiedzą, czym w tym telefonie mogą się pochwalić i właśnie tym się chwalą. Jest to główna matryca 50 MP w zestawie z jasnym obiektywem F/1.8. Poza nią jest jeszcze ultraszeroki kąt z matrycą 8 MP oraz 2 MP do zdjęć makro. Matryca Sony IMX766 z OIS i EIS jest dosyć często spotykana w smartfonach i rzeczywiście czasami jest ona montowana w nieco droższych urządzeniach. realme 9 PRO+ potrafi z niej wydobyć bardzo dobre fotografie – ostre, pełne szczegółów, z naturalnymi kolorami. Znacznie gorzej jest niestety z ultraszerokim kątem – te zdjęcia są już pastelowe, mają inne kolory (znacznie cieplejsze) – brak im szczegółowości. Między główną matrycą i ultraszerokim kątem jest jakościowa przepaść.

realme 9 PRO+ dobrze radzi sobie z nagrywaniem wideo w rozdzielczości 4K. Materiał jest szczegółowy, płynny i stabilny przy niewielkich drganiach kamery. Nie jest to jeszcze jakość flagowców, ale na pewno będziemy z tych materiałów zadowoleni. Jakość spada, gdy zaczynamy z aparatem chodzić lub jest trochę ciemniej. Trochę szkoda, że 4K możemy nagrywać tylko przy 30 klatkach na sekundę. Tryb 60 fps jest dostępny tylko dla FULL HD.

Kamera selfie ma matrycę 16 MP. Zdjęcia z przedniego aparatu nie są zbyt szczegółowe, ale mają ładne kolory i są ostre, więc na pewno wystarczą do social mediów.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 6

Nowy realme nie jest najszybszym smartfonem na rynku, więc jego bateria sprawi wiele radości użytkownikom, dla których rzadkie ładowanie jest kluczowe. W czasie, gdy pracujemy zdalnie, a smartfon ma do dyspozycji mocny sygnał WiFi rozładowanie baterii staje się sporym wyzwaniem.  realme 9 PRO+ ma ogniwo 4500 mAh (może trochę szkoda, że nie 5K) i to pozwala mu na działanie 2-3 dni bez najmniejszego problemu. W czasie testów na narciarskim stoku w niższych temperaturach i w tragicznym zasięgu polskich sieci na granicach naszego kraju musiałem go ładować co dobę. Samo ładowanie nie jest żadnym problemem, bo telefon wspiera bardzo szybkie ładowanie SuperDart Charge z mocą 60W.

Nasza finalna ocena

Ostateczna ocena realme 9 PRO+ w znacznym stopniu zależy od jego ceny, a tę już znamy. Wersja 6/128 kosztuje 1799 zł, a wersja 8/128 to wydatek 2K PLN. Najpoważniejszymi rywalami 9 PRO+ są więc Poco F3 5G, Samsung Galaxy S20 FE, Samsung Galaxy A52s i Xiaomi Mi 11 Lite 5G. Jak widać wybór w tym segmencie jest szeroki i zarazem bardzo trudny. 9 PRO+ ma bardzo mocne zalety: najnowszego Androida z udaną nakładką, bardzo dobrą główną matrycę aparatu z optyczną stabilizacją, w miarę szybki procesor, dobrą baterię, szybkie ładowanie oraz wyświetlacz Super AMOLED. To mocny i dopracowany średniak, ale raczej taki, który niespecjalnie wyróżnia się na swojej półce cenowej.

Uwielbiamy: brak wyraźnych słabych stron

Nie lubimy: nieco nudnego designu (nie dotyczy wersji kameleon)

Dla kogo jest realme 9 PRO+:

• osoby, które chcą wydajnego smartfonu w dobrej cenie
• mobilni fotografowie
• osoby, które szukają smartfonu z dobrą baterią i szybkim ładowaniem
• osoby, które już teraz chcą mieć najnowszego Androida

Dla kogo nie jest realme 9 PRO+:

• dla osób, które cenią oryginalny design
• osoby, które muszą mieć bardzo dobry dźwięk z głośników
• osoby, które chcą się wyróżniać

Alternatywy dla realme 9 PRO+:

• OnePlus 8 5G
• OnePlus Nord 2 5G
• Oppo Reno4 Pro
• Poco F3 5G
• Xiaomi Mi 11 Lite 5G
• Motorola Moto G Plus
• Motorola Edge 20 5G
• Motorola Moto G200 5G
• realme GT Neo 2
• Samsung Galaxy A52s
• Samsung Galaxy S20 FE

Klasa urządzenia E (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Garmin ma bogate portfolio blisko 30 różnych serii zaawansowanych zegarków będących skrzyżowaniem urządzeń dedykowanym sportowcom i smartwatchy – chyba największe na rynku. Ze względu na zastosowanie ich konstrukcja często diametralnie się różni. Przedmiotem niniejszego testu jest zegarek najbliższy smartwatchowi wśród oferty Garmina. Garmin Venu 2 Plus jest wyposażony w ekran AMOLED i możliwość odbierania połączeń telefonicznych, ma także płatności zbliżeniowe. Garmin to jednak więcej niż wybór zegarków, to cały ekosystem, który łączy się ze sobą i współpracuje niczym produkty Apple, chociaż zamiast tabletów i laptopów mamy tu liczniki rowerowe z nawigacją, czujniki pulsu, mierniki mocy, trenażery i ręczną nawigację GPS.

Główne wady i zalety Garmin Venu 2 Plus

Zalety Garmin Venu 2 Plus:

• Lekki i wygodny – nie zaczepia się o ubranie
• Wodoszczelny do 50 metrów
• Możliwość przypisania dwóch skrótów do fizycznego przycisku
• Jasny ekran AMOLED o wysokiej rozdzielczości
• Wyświetlanie 3 widżetów na jednym ekranie
• Możliwość przeglądania szczegółowych wykresów wprost na zegarku
• Płatności zbliżeniowe
• Muzyka offline w postaci MP3, Spotify i Deezer
• Odbieranie i nawiązywanie połączeń głosowych
• Przyjazna i dopracowana aplikacja Garmin Connect
• Lista podsumowująca pierwszą konfigurację i funkcje możliwe do uruchomienia
• Ekosystem Garmin w połączeniu z serwisem WWW Garmin Connect
• Do 9 dni działania na baterii ze wszystkimi funkcjami aktywnymi
• Szybkie ładowanie

Wady Garmin Venu 2 Plus:

• Brak zdecydowanego charakteru designu jak w innych zegarkach Garmin
• Nie można odpowiadać na powiadomienia za pomocą klawiatury ekranowej
• Mniej funkcji z kategorii „smart” niż wśród zegarków od producentów smartfonów
• Mniejsza liczba aplikacji do zainstalowania niż wśród oferty producentów smartfonów
• Brak ładowania bezprzewodowego
• Na tle konkurencji klasycznych smartwatchy dość wysoka cena 2099 zł

Jak oceniamy design? – ocena 5-

Garmin Venu 2 Plus swoją konstrukcją przypomina klasycznego smartwatcha. Koperta wykonana jest ze stali nierdzewnej, ekran przykryty jest szkłem Gorilla Glass 3, oraz silikonowy pasek . Część koperty pokryta jest tworzywem wzmocnionym włóknem szklanym w kolorze paska. Wyświetlacz dochodzi prawie do samej krawędzi i z pewnej odległości można pomylić Garmin Venu 2 Plus z np. zegarkiem Samsunga. Garmin oferuje 4 wersje kolorystyczne Garmin Venu 2 Plus, z czego jedna – droższa od reszty - ma pasek skórzany.

Na prawej krawędzi koperty znajdują się trzy przyciski. Górny wyświetla menu dostępnych ćwiczeń, a po przytrzymaniu uruchamia kołowe menu dostępnych funkcji systemowych, takich jak odnajdywanie telefonu, dzwonienie, płatności zbliżeniowe, tryb DND, regulację głośności, którą można regulować osobno dla muzyki, systemu, powiadomień i alarmów. Środkowy przycisk odpowiada za dwa skróty – przyciśnięcia i przytrzymania. Można mu przypisać: sterowanie muzyką, zapisanie pozycji GPS, alarm, stoper, minutnik, jasność, portfel, asystenta głosowego, dzwonienie, wybieranie numerów, głośność i wyłączanie zegarka. Dolny przycisk pozwala cofnąć się do poprzedniego ekranu, a jego przytrzymanie uruchamia dostęp do menu ustawień - zmiana tarczy zegara, alarmu, minutnika, dzwonienia, historii i podsumowań oraz do szczegółowych ustawień systemowych.

Garmin Venu 2 Plus waży razem z paskiem 50 gramów, opaska ma szerokość 20 mm, a wymiary koperty to 43,60 × 43,60 × 12,60 mm. Jest to jeden z lżejszych w pełni wyposażonych zegarków tego typu. Smukła obudowa powoduje, że nie zaczepia się o ubrania i nie przeszkadza podczas treningu czy spania. Pasuje na nadgarstki o obwodzie 125 - 190 mm. Obudowa jest uszczelniona do 5 atmosfer czyli 50 metrów zanurzenia. Od spodu znajduje się najnowszy czujnik tętna 4 generacji autorstwa Garmina.

Można powiedzieć, że Garmin Venu 2 Plus to klasyka gatunku, nie ma udziwnień ani specjalnych funkcji, takich jak obrotowy pierścień czy korona. Charakter wizualnie ma nowoczesny i sportowy. Gdybym miał dopasować go do swojego gustu poszedłbym dalej albo w stronę bardziej wyprawową i ekstremalną, albo bardziej w stronę elegancką. Tutaj mamy coś pomiędzy.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 6

Ekran to jedna z zalet Garmin Venu 2 Plus. Wykonany w technologii AMOLED o przekątnej 1,3 cala i rozdzielczości 416 × 416 pikseli. Jego jakość jak i jasność nie odbiegają od topowych modeli prezentowanych przez producentów smartfonów. Ekran jest czytelny w każdych warunkach. Może automatycznie regulować swoją jasność w zależności od oświetlenia otoczenia. W trybie nocnym przestaje się wybudzać gestem, aby nie oślepiać podczas zasypiania. Można również włączyć tryb „zawsze włączony”, który odbije się na czasie pracy na baterii.

Ciekawym detalem w ustawieniach wyświetlacza jest możliwość ustawienia czasu podświetlenia, oraz czy gest wybudzania jest aktywny i jego czułości - osobno gdy mierzymy aktywność sportową i osobno gdy nie mierzymy żadnej aktywności. Oznacza to, że jeżeli chcemy wyłączyć dotyk podczas uprawiania sportu, aby przypadkiem czegoś nie przełączyć, ale korzystać z gestu wybudzania i dotykowego interfejsu na co dzień, to jest to możliwe. Takie detale pozwalają dopasować zegarek do potrzeb użytkownika i znacząco wpływają na komfort.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 5-

Garmin Venu 2 Plus jest wyposażony w czujnik tętna i natlenienia krwi, wysokościomierz barometryczny, kompas cyfrowy, żyroskop, akcelerometr, czujnik oświetlenia otoczenia, oraz trzy standardy globalnej lokalizacji: GPS, GLONASS i GALILEO. W zegarku znajduje się 7 GB do wykorzystania przez użytkownika na pliki muzyczne, zarówno ręczne wgrane MP3, jak i playlisty ze Spotify czy Deezer. Producent nie podaje specyfikacji dotyczącej procesora i stosuje własny system operacyjny. Trzeba sobie jednak jasno powiedzieć, że Garmin rozwija swoje rozwiązania od dawna i z mojego doświadczenia wynika, że bardzo długo wspiera swoje produkty. Często po wielu latach można dostać aktualizacje, dodające nowe funkcje. Chociaż filozofia obsługi jest inna niż w Androidzie czy typowym smartwatchu, to nie zabrakło tu logiki i przemyślanych rozwiązań. Nie miałem też najmniejszych problemów z płynnością działania czy stabilnością systemu.

W Garminie nie znajdziemy typowego dla smartwatchy wyraźnego podziału na menu aplikacji i widżety. Główna struktura systemu to właśnie widżety, które zamiast zajmować cały ekran mieszczą się po trzy na raz i pozwalają podejrzeć w skrócie wszystkie najważniejsze informacje, takie jak: liczbę kroków, pokonane piętra, liczbę minut aktywnego wysiłku, spalone kalorie, nawodnienie, puls, body battery, stres, liczbę oddechów na minutę, natlenienie krwi, sen, podsumowanie ostatnich 4 dni, kalendarz, powiadomienia, pogodę i health snapshot. Lista widżetów pozwala szybko przejrzeć podsumowanie wszystkich informacji. Każdy z widżetów można dotknąć i rozwinąć na cały ekran. Dla pomiarów takich jak kroki, piętra będzie to wykres w czasie, który można swobodnie przewijać, podobnie jak dla tętna czy natlenienia. Szczegółowość i zagęszczenie informacji jest tutaj na wysokim poziomie. Po dotknięciu snu otrzymamy pełen wykres z podziałem na fazy, a także czasy trwania każdej z faz i opis co można poprawić.

Na dodatkowe wyjaśnienie zasługują funkcje specyficzne dla Garmina. Body battery to wskaźnik tego ile mamy siły, jak jest nasz potencjał. Na jego regenerację największy wpływ ma dobry san, ale też wypoczynek, natomiast wysiłek i stres powodują jego zmniejszenie. Musze przyznać, że body battery dobrze pokrywa się z moim samopoczuciem – spada prawie do zera gdy jestem po całym dniu zmęczony, rano rozpoczyna się znacznie wyżej gdy jestem wypoczęty i wyspany, niż gdy spałem niespokojnie.

Health snapshot jest zapisem wszystkich wskaźników naszego zdrowia mierzonych przez zegarek w danym momencie. Taki pomiar trwa dwie minuty i na jednym ekranie wyświetli średnie tętno, natlenienie krwi, częstotliwość oddechu, stres oraz HRV czyli wariancję pomiędzy kolejnymi uderzeniami serca. Taki pomiar można wykonać o stałej porze dnia albo w określonych okolicznościach i zapisać go do późniejszego wglądu.

Wśród najważniejszych funkcji Garmin Venu 2 Plus można wyliczyć:

• Wsparcie płatności zbliżeniowych, które działają z polskimi bankami
• Możliwość sterowania muzyką na smartfonie, oraz odtwarzanie muzyki wprost z zegarka z MP3 lub serwisów Spotify czy Deezer
• Możliwość odbierania połączeń głosowych oraz nawiązania połączenia z książki adresowej lub po wprowadzeniu numeru na klawiaturze ekranowej
• Możliwość instalowania dodatkowych tarcz zegara, pól z danymi i aplikacji ze sklepu Garmin Connect IQ
• Odbierania powiadomień i odpowiadania na wiadomości za pomocą predefiniowanych odpowiedzi
• Wykrywanie wypadku i automatyczne wykonanie połączenia pod wskazane numery oraz wysłanie wiadomości z linkiem śledzącym aktualną pozycję (konieczne jest połączenie ze smartfonem)
• Zaawansowane treningi sportowe i śledzenie aktywności

Garmin Venu 2 Plus jest całkowicie wystarczalny jeśli chodzi o zapisanie treningu takiego jak siłownia, bieganie czy jazda na rowerze. Zegarek posiada bazę wielu treningów siłowych do wykonania w domu i na siłowni. Dodatkową pomocą dla nowicjuszy na siłowni mogą być czytelne animacje przedstawiające jak należy wykonać każde z ćwiczeń w poprawny sposób. Jeśli ktoś chce uniknąć pomocy trenera i polegać na sobie, to Garmin Venu 2 Plus może się okazać dobrym pomocnikiem w osiągnięciu lepszego stanu zdrowia.

Garmin Venu 2 Plus jest przyjazny w obsłudze i czytelny. Szkoda, że w tej cenie nie umożliwia na wejście w bardziej zaawansowaną interakcję z powiadomieniami za pomocą klawiatury ekranowej, która nie jest na Garminie wspierana poza wybieraniem numeru telefonu.

Aplikacja na smartfonie i konfiguracja – ocena 6

Aby połączyć zegarek ze smartfonem musimy zainstalować na nim aplikację Garmin Connect i muszę przyznać, że jestem jej wielkim fanem z kilku powodów.

Po pierwsze prowadzi użytkownika w czytelny sposób przez proces konfiguracji podczas podłączania nowego urządzenia. Gdy podstawowe kroki zostaną ukończone w opcjach znajduje się lista „Zakończ konfigurację” która zawiera wszystkie nieustawione jeszcze funkcje takie jak: skonfigurowanie płatności zbliżeniowych, śledzenia położenia na żywo, połączenie z serwisami strumieniującymi muzykę, połączenie bezpośrednio z WiFi etc. Wszystko w jednym miejscu. Nie trzeba przeglądać wszystkich ekranów ustawień i zastanawiać się jakie uprawnienia nie zostały jeszcze nadane. To super wygodne.

Po drugie aplikacja Garmin Connect służy do obsługi blisko 30 różnych serii zegarków, a także liczników rowerowych, nawigacji ręcznych i innych akcesoriów. Producent ma motywację aby ją ciągle rozwijać i aktualizować, a użytkownik ma wygodę zarządzaniem wszystkim z jednego miejsca. Aplikacja jest naprawdę dopracowana i niezależna od producenta smartfonu czy modelu zegarka. Oprócz statystyk i podsumowań część danych pokazuje na żywo – tętno i częstotliwość oddechu.

Po trzecie Garmin Connect to także serwis WWW dostępny w przeglądarce i cały ekosystem. Każdy trening czy wycieczka, czy to zapisana na zegarku, na liczniku rowerowym, w ręcznej nawigacji GPS trafiają w jedno miejsce i uzupełniają się wzajemnie. Wszystkie trasy można przeglądać na mapie, na dużym ekranie komputera, edytować, uzupełniać, udostępniać, eksportować i importować ślady GPS zapisane dowolnym urządzeniem dowolnego producenta. Moje najstarsze trasy zapisane czarno-białym licznikiem GPS sięgają 6 lat wstecz. Podpięcie do tego ekosystemu nowego zegarka jak recenzowany Garmin Venu 2 Plus zajmuje 2 minuty i nie potrzebna jest tutaj żadna rewolucja, czy przenoszenie danych. Pod tym względem rozwiązania producentów smartfonów nie mają do Garmina w ogóle startu.

Jak długo działa bateria? – ocena 5-

Garmin podaje rozbudowane statystyki żywotności baterii w swoich produktach dla różnych scenariuszy, wyliczając liczbę dziennych powiadomień, interakcji i alertów. Całą rozpiskę można znaleźć tutaj. W skrócie można to podsumować jako:

• Tryb zegarka: do 9 dni
• Tryb oszczędzania baterii zegarka: do 10 dni
• Tryb GPS z muzyką: do 8 godz.
• Tryb GPS bez muzyki: do 24 godz.

Podczas mojego intensywnego użytkowania, ze wszystkimi funkcjami aktywnymi przez całą dobę, po 7 dniach Garmin Venu 2 Plus miał jeszcze 15% baterii i spokojnie działałby jeszcze ponad dobę. Jednym słowem mocno zbliżyłem się do 9 dni obiecanych przez producenta w bardziej obciążającym scenariuszu.

To bardzo dobry wynik, jeden z najlepszych na rynku. Tylko niektóre zegarki Huawei starszego typu mogą tutaj konkurować, one jednak mają mniej funkcji.

Zegarek wspiera też szybkie ładowanie – 10 minut ładowania ma wystarczyć na godzinny trening z GPS, albo jeden dzień normalnego użytkowania. Niestety zegarek Garmina możemy naładować tylko specjalnym kablem. Nie ma możliwości ładowania bezprzewodowego. To nie jest tylko cecha Venu 2 Plus, lecz całego portfolio Garmina, od kosztującego 900 zł Instinct aż po kosztującego 4699 zł Epix 2. Dobrze chociaż, że jak już wejdziemy w świat Garmina, to nie trzeba zmieniać przewodu ładującego przesiadając się na inny model.

Nasza finalna ocena

Garmin Venu 2 Plus to dopracowany, dojrzały produkt, choć nie dla każdego. Głównym czynnikiem zawężającym odbiorców jest stosunkowo wysoka cena 2099 zł. Taniej, nawet bez promocji można kupić Samsung Watch 4 Classic 46 mm w najdroższej wersji LTE, który oferuje więcej aplikacji, więcej funkcji, a także dodatkowe pomiary składu ciała, EKG i inne bajery jak zdalne sterowanie aparatem w smartfonie.

Czemu zatem warto rozważyć Garmin Venu 2 Plus? Bo ma dużo dłuższy czas pracy na baterii, w kluczowych aspektach zegarka sportowego w niczym Samsungowi i innym nie ustępuje, a dodaje ekosystem Garmina, długie wsparcie producenta, serwis WWW Garmin Connect oraz ekspertyzę producenta w oferowaniu produktów dla najbardziej wymagających sportowców. Jeśli mamy, albo planujemy zakup dodatkowych akcesoriów w przyszłości, jak zaawansowany komputer rowerowy z nawigacją, albo trenażer, to aż się prosi aby zegarek był w tym samym ekosystemie. Gdy jednak szukamy po prostu atrakcyjnego smartwatcha i możemy przeboleć krótszy czas pracy na baterii, a takie cechy jak ładowanie bezprzewodowe czy głębsza integracja z funkcjami smartfonu są dla nas kluczowe to Garmin Venu 2 Plus może nie być optymalnym wyborem. Mi korzystało się z tego zegarka bardzo komfortowo.

Szczegółowa specyfikacja każdej funkcji zegarka znajduje się tutaj.

Uwielbiamy: Ekosystem Garmin Connect

Nie lubimy: Braku ładowania bezprzewodowego

Dla kogo jest Garmin Venu 2 Plus:

• Dla osób szukających długiego czasu działania na baterii
• Dla ceniących atrakcyjny, kolorowy ekran AMOLED
• Dla tych którzy mają lub planują zakup innych akcesoriów Garmin np. licznika rowerowego
• Dla potrzebujących płatności mobilnych i dzwonienia z zegarka

Dla kogo nie jest Garmin Venu 2 Plus:

• Nie dla osób potrzebujących bogatego portfolio aplikacji z Wear OS
• Nie dla chcących odpisywać na powiadomienia na klawiaturze ekranowej
• Nie dla osób chcących ładować zegarek bezprzewodowo, bez dedykowanego kabla
• Dla osób, które nie docenią Garmin Connect zakup może okazać się mało opłacalny

Alternatywy dla Garmin Venu 2 Plus:

• Samsung Galaxy Watch 4 Classic
• Apple Watch 6 LTE
• OPPO Watch
• Huawei Watch 3 Pro
• Huawei Watch GT 2 Pro
• Huawei Watch GT 2
• HONOR Magic Watch 2
• Garmin fēnix 6X Pro
• Garmin Instinct Solar

Oto przykładowe zdjęcia wykonane przez nas smartfonem Samsung Galaxy S22 Ultra 5G.

Przykładowe zdjęcia:

Na filmie rozpakowaliśmy i sprawdziliśmy, jak działa najnowszy smartfon Redmi Note 11:

Więcej informacji na temat smartfonu można przeczytać tutaj.

Klasa urządzenia B (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

W nasze ręce trafił Redmi Watch 2 Lite - kosztuje 299 zł, ma GPS, ale nie ma NFC. Jest to bardziej opaska sportowa z większym ekranem niż smartwatch z prawdziwego zdarzenia. W niczym to jednak nie przeszkadza, bo Redmi Watch 2 Lite jest kierowany do innej grupy odbiorców niż smartwatch’e i stąd bardziej atrakcyjna cena. Jego głównym konkurentem jest raczej znana i lubiana opaska Mi Band 6. Sprawdźmy co Redmi Watch 2 Lite ma do zaoferowania i czy warto się na niego zdecydować zamiast Mi Banda?

Główne wady i zalety Redmi Watch 2 Lite

Zalety Redmi Watch 2 Lite:

• Uszczelniona do 50 metrów zanurzenia obudowa
• Fizyczny przycisk na obudowie
• Niska waga – tylko 35 gramów razem z paskiem
• Duży, czytelny ekran
• Wbudowany GPS kompatybilny z 4 systemami pozycjonowania
• Prosta obsługa
• Ponad 100 rodzajów sportów do monitorowania
• Wyzwalanie migawki w dowolnej aplikacji aparatu
• Potencjalnie dobry czas działania na baterii
• W promocji niska cena 299 zł

Wady Redmi Watch 2 Lite:

• Wygląda plastikowo
• Ekran TFT bez AOD (Mi Band od 4 do 6 ma AMOLED)
• Brak automatycznej regulacji jasności ekranu
• Odczuwalne opóźnienie podczas wybudzania ekranu
• Niesymetryczna ramka – dolna część jest szersza
• Nie pozwala wejść w interakcję z powiadomieniami
• Podczas przewijania listy powiadomień oraz ich treści mocno zwalnia
• Nie ma NFC
• Funkcjonalnie nie różni się od opaski sportowej

Jak oceniamy design? – ocena 4

Redmi Watch 2 Lite ma kwadratowy ekran, który pozwala wyświetlić większe elementy interfejsu niż kojarzący się z klasycznym zegarkiem okrągły wyświetlacz. Upodabnia go to też trochę do Apple Watch, co najprawdopodobniej było celowym zabiegiem producenta.

Redmi Watch 2 Lite ma tylko jeden przycisk na obudowie. Pozwala on wybudzić ekran, gdy jest wygaszony, otworzyć listę aplikacji, gdy wyświetlany jest ekran główny lub cofnąć się do poprzedniego ekranu, gdy wyświetlany jest dowolny inny element interfejsu. Nie można do niego przypisać skrótów, np. podwójnego wciśnięcia czy przytrzymania. Bardzo długie przytrzymanie wyświetla menu wyłączania, restartowania i przywracania ustawień fabrycznych. Uważam, że nawet pojedynczy przycisk fizyczny jest lepszy niż obsługa w 100% dotykowa.

Obudowa Redmi Watch 2 Lite jest wykonana w całości z tworzywa. Producent zdecydował się na swój autorski sposób mocowania paska i nie jest on kompatybilny z innymi rozwiązaniami. Redmi Watch 2 Lite jest wodoszczelny do głębokości 50 metrów, czyli do 5 atmosfer.

Dużą zaletą Redmi Watch 2 Lite jest jego niska waga – waży 35 gramów razem z paskiem na rękę. To niemalże połowa wagi standardowego smartwatch’a. Ma to duże znaczenie jeśli monitorujemy sen, uprawiamy sport albo po prostu nie lubimy mieć nic ciężkiego na ręku. Obła konstrukcja Redmi Watch 2 Lite powoduje również, że nie zaczepia się on o rękaw czy inne elementy ubioru.

Z drugiej strony lekka obudowa z tworzywa nie dorównuje ani wyglądem, ani solidnością kopertom aluminiowym, które znajdziemy w droższych urządzeniach z segmentu premium. Redmi Watch 2 Lite sprawia plastikowe wrażenie zarówno w dotyku jak i w wyglądzie.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 4-

Ekran Redmi Watch 2 Lite ma przekątną 1,55 cala, rozdzielczość 320 × 360 pikseli i jest wykonany w technologii TFT, co jest obecnie rzadkością w urządzeniach ubieralnych. Opaski Mi Band stosują AMOLED od wersji 4. Co oznacza TFT w praktyce? Niższy kontrast, mniej głębokie czernie i brak always on display. TFT nie potrafi tak jak AMOLED podświetlać pojedynczych pikseli i AOD spowodowałoby znacznie szybsze rozładowywanie baterii.

Ekran można wybudzać za pomocą gestu przekręcenia nadgarstka lub guzikiem na obudowie. Po zmianie ustawień systemowych można też dodać opcję wybudzenia podwójnym. Bez względu na to który sposób wybudzania wybierzemy zawsze jest zauważalna chwila opóźnienia przed podświetleniem się ekranu. Gdy chcemy w pośpiechu tylko rzucić okiem na godzinę może to być irytujące – trwa to 1 – 2 sekundy.

Domyślny czas wygaszenia ekranu to 5 sekund, ale można go wydłużyć do 20 sekund. Opcją w skrótach można też jednorazowo aktywować ciągłe podświetlenie przez 5 minut. Jasność ekranu można regulować w 5 stopniowej skali. Sporym minusem jest brak czujnika siły oświetlenia otoczenia. Gdy wyjdziemy na słońce musimy ręcznie zwiększyć jasność wyświetlacza, a gdy wchodzimy do ciemnego pokoju ręcznie ją zmniejszyć, aby ekran nas nie oślepił.

Jakość obrazu jest zaskakująco dobra jak na technologię TFT. Nasycenie kolorów, kontrast i jasność są wystarczające, a rozdzielczość na tyle wysoka, że wszystkie elementy interfejsu są ostre i czytelne. Wszystkie domyślne tarcze zegarka mają czarne tło, co pozwala ukryć ramki wyświetlacza. W ostrzejszym oświetleniu ramki stają się już widoczne i wówczas łatwo zauważyć, że nie są symetryczne – dolna ramka jest wyraźnie szersza niż trzy pozostałe. Gdy zastosujemy tarczę z innym niż czarnym tłem, może to przeszkadzać.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 4-

Producent nie podaje ani jaki procesor zastosował, ani ile Redmi Watch 2 Lite ma wbudowanej pamięci. Nie ma to też szczególnego znaczenia, bo na Redmi Watch 2 Lite nie można instalować nowych aplikacji, ani wgrywać muzyki.

Wiadomo natomiast, że zegarek wspiera łączność Bluetooth 5.0 LE, wśród czujników znalazły się: akcelerometr, żyroskop i optyczny czujnik tętna oraz natlenienia.

Jedną z najważniejszych cech Redmi Watch 2 Lite jest wbudowany system lokalizacji, który obsługuje cztery systemy pozycjonowania: GPS, GLONASS, Galileo i BeiDou. Oznacza to możliwość zapisywania treningu bez telefonu w kieszeni albo przynajmniej bez dodatkowego rozładowywania jego baterii.

Redmi Watch 2 Lite potrafi wyświetlać powiadomienia, wraz z polskimi znakami i małymi czarno-białymi emotikonami. Powiadamia także o przychodzącym połączeniu. Nie można jednak z powiadomieniami wchodzić w jakąkolwiek interakcję. Połączenia można jedynie wyciszyć albo odrzucić. Jest to więc funkcjonalność opaski sportowej, a nie smartwatch’a.

Przesunięcie od górnej krawędzi wyświetla powiadomienia, od dolnej krawędzi skróty i ustawienia. Przewijanie ekranu na lewo i prawo pozwala przeglądać widżety: tętno, tlen we krwi, pogoda, trening, statystyki, sen, stres, muzyka. Można jednak dodać maksymalnie 7 widżetów, a wszystkich jest 9, licząc z tarczą zegara. Dwa widżety muszą być zawsze ukryte.

Redmi Watch 2 Lite może mierzyć tętno 24/7, sen, SpO2 co 30 lub co 10 minut podczas snu i na żądanie oraz stres. Dodatkowo na zegarku znajdziemy informacje o pogodzie, a także możemy zdalnie wywołać migawkę aparatu – działa to z każdą aplikacją aparatu, w której można wyzwolić migawkę przyciskiem regulującym głośność.

Można też uruchomić trening oddechu, monitorować cykl miesiączkowy, sterować muzyką odtwarzaną z telefonu, podświetlić ekran na biało zastępując tym sposobem latarkę, korzystać z kompasu, minutnika, stopera, ustawić alarm bądź odszukać telefon.

Zegarek pozwala monitorować ponad 100 rodzajów aktywności fizycznych, z czego 17 programów jest określane mianem profesjonalnych.

Redmi Watch 2 Lite sprawia wrażenie jakby miał zbyt wolny procesor. Samo przewijanie ekranów czy aplikacji jest w porządku, gdy jednak będziemy przewijać listę powiadomień albo niektóre ekrany podczas treningu sprawia wrażenie jakby ktoś odtwarzał każdą animację w slow motion do tego gubiąc po drodze klatki animacji. Opaska Mi Band nie miała takich problemów z płynnością działania.

Jak długo działa bateria? – ocena 5?

Ponieważ opisuje pierwsze wrażenia, za krótko używałem zegarka aby w pełni móc ocenić jego czas pracy na baterii. Producent obiecuje do 10 dni normalnego użytkowania, 5 dni intensywnego użytkowania i 14 godzin non stop włączonego GPS. Zegarek zdaje się zużywać 10% baterii na dobę, więc przedstawione przez producenta dane wydają się wiarygodne. Dostarczona w zestawie ładowarka łączy się magnetycznie ze stykami na spodzie obudowy Redmi Watch 2 Lite.

Nasza finalna ocena

Największymi zaletami Redmi Watch 2 Lite są: wbudowany GPS, niska waga i atrakcyjna cena. GPS w tym przedziale cenowym to rzadkość. Większy ekran pozwala też łatwiej niż na opasce odczytywać powiadomienia i inne informacje. Dobrze nadaje się do monitorowania aktywności, snu, tętna i ma do tego dobry czas działania na baterii.

Jednak nawet w porównaniu z popularną opaską Mi Band 6 da się zauważyć pewne kompromisy. Ekran nie jest AMOLED-em jak w Mi Bandzie. Nie ma także NFC. Dodatkowo w działaniu Redmi Watch 2 Lite da się zauważyć wyraźne spowolnienia, których w Mi Band 6 nie zaobserwowałem. Dlatego Redmi Watch 2 Lite powinny zainteresować się szczególnie osoby, którym zależy na GPS i większym wyświetlaczu - pozostali powinni raczej kupić Mi Banda 6 z NFC.

Uwielbiamy: wbudowany GPS

Nie lubimy: opóźnień przy odczycie odczytu powiadomień

Dla kogo jest Redmi Watch 2 Lite:

• Dla osób szukających wbudowanego GPS w niedrogim urządzeniu
• Dla osób szukających dużego wyświetlacza – większego niż w opasce sportowej
• Dla tych, którzy szukają połączenia większej formy zegarka z niską wagą opaski sportowej
• Dla oszczędnych

Dla kogo nie jest Redmi Watch 2 Lite:

• Nie dla tych, którzy chcą korzystać z always on display
• Nie dla używających płatności zbliżeniowych

Alternatywy dla Redmi Watch 2 Lite:

• Mi Band 6
• Mi Band 6 NFC
• Xiaomi Mi Watch
• Fitbit Charge 5
• Honor Watch ES

Klasa słuchawek A (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Xiaomi Redmi Buds 3 Lite Black (TWS AirDots) przyjechały do nas na testy na początku tego tygodnia. To najnowsze słuchawki w ofercie polskiego Xiaomi i jedne z najtańszych. Chińczycy na razie nie walczą w słuchawkach TWS o segment premium. Najdroższe słuchawki Xiaomi kosztują 450 zł, a nasze testowe Redmi Buds 3 Lite to wydatek na poziomie 129 zł (w promocji 99 zł). Segment słuchawek TWS za około 100 zł zapewne jest bardzo popularny w naszym kraju, więc można się spodziewać, że Redmi Buds 3 Lite będą się sprzedawać bardzo dobrze. Należy pamiętać, że nie są to słuchawki dla melomanów, a raczej są to gadżety dla mniej wymagających klientów, którzy chcą mieć wygodne słuchawki bez kabla w najniższej cenie. Redmi Buds 3 Lite mają jednak kilka mocnych zalet, które łatwo docenić już po kilku dniach ich używania.

Główne wady i zalety Redmi Buds 3 Lite

Zalety Redmi Buds 3 Lite:

• Bardzo niska cena
• Świetnie trzymają się w uszach
• Są bardzo lekkie
• Ich etui jest bardzo małe i lekkie
• Etui ładuje się przez USB-C
• W miarę dobre tłumienie otoczenia
• Obsługa prostych gestów
• Norma IP54
• Bluetooth 5.2
• Jedno ładowania to 5h grania (18h z etui) – dane producenta przy głośności na 50% (w czasie testów grały około 6h)
• Tryb niskich opóźnień
• W komplecie różne rozmiary gumek (S,M,L) i plastikowych blokad (S/L)
• Bardzo dobra jakość mikrofonów

Wady Redmi Buds 3 Lite:

• Etui jest „bardzo plastikowe”
• Brak ładowarki w komplecie
• Brak ANC
• Bardzo słaby bass
• Brak automatycznego zatrzymania odtwarzania po wyjęciu z uszu
• Tylko 2 ładowania z etui
• Brak wyraźnego statusu naładowania etui i słuchawek

Jak oceniamy design? – ocena 5

Etui słuchawek Redmi waży zaledwie 27 g, a same słuchawki po 4g. Oznacza to, że etui bez problemu zmieści się nam w obcisłych dżinsach lub spodenkach do biegania z niewielką kieszenią. Zastosowany plastik nie jest najwyższych lotów. Etui jest matowe, a słuchawki matowo – świecące. Same słuchawki mają wymienne blokady – pierścienie. Taka konstrukcja pozwala na doskonałe trzymanie się słuchawek w uszach nawet przy dynamicznych ćwiczeniach, np. szybkim biegu. Gdy uprawiamy sport i np. jesteśmy fanami Airpodsów Apple to warto dokupić sobie takie tanie słuchawki tylko do słuchania podcastów lub muzyki podczas ćwiczeń. Airpodsy trzeba co chwilę poprawiać, a Redmi Buds 3 Lite trzymają się w uszach przez cały trening.

Same słuchawki spełniają normę IP54, czyli są odporne na zachlapanie wodę i kurz.

Co sądzimy o jakości dźwięku? – ocena 3+

Redmi Buds 3 Lite są niemal najtańszymi słuchawkami TWS na rynku, ale nie grają tragicznie. Bardzo dobrze słucha się w nich podcastów. W miarę dobrze brzmi muzyka, w której dominuje środek i góra pasma. Najgorzej dają sobie radę z basem, ale najniższe pasma to od zawsze jest bolączka najtańszych słuchawek i głośników. Gdy jednak biegniemy 5 lub 10 km to tylko na początku zależy nam na super dźwięku – później ważniejsze jest to, aby za mocny bass nie męczył, a same słuchawki nie wypadały nam z uszu. Redmi Buds 3 Lite to nie jest sprzęt high-endowy i nie oszukuje, że nim jest. To fajne, przydane słuchawki dla mniej wymagającego i oszczędnego klienta, któremu nie zależy na wiernym odsłuchu muzyki poważnej lub mocnym basie w muzyce EDM i rapie. 

Redmi Buds 3 Lite łączą się z urządzeniami przez Bluetooth 5.2. Na Netflixie i na Youtube nie zauważyłem żadnych opóźnień w synchronizacji z obrazem. Słuchawki mają specjalny „tryb niskiego opóźnienia”, który włącza się i wyłącza przytrzymując obie słuchawki jednocześnie. Słuchawki mają wbudowane bardzo dobre mikrofony – nagrania na dyktafonie smartfonu były bardzo dobrej jakości.

Jak długo działa bateria? – ocena 5

Redmi Buds 3 Lite działają na jednym ładowaniu od 5 do 6 godzin (sprawdziłem to na Spotify przy połączeniu z M11 Ultra). To bardzo dobry wynik. Dodatkowo z etui naładujemy je jeszcze 2 razy. Oznacza to, że będziemy mogli z nich korzystać bez gniazdka przez około 18h. Ładowarki i kabla w pudełku nie znajdziemy, ale jest to rynkowy standard. Etui ładujemy przez łącze USB-C, co może być problemem dla użytkowników iPhonów.

Nasza finalna ocena

Redmi Buds 3 Lite są warte swojej ceny. Wiadomo, że można kupić słuchawki lepiej odtwarzające bass, ale trzeba za nie zapłacić 3-4 razy więcej (np. bardzo podobne słuchawki JBL LIVEFREE NC+ TWS za ponad 400 zł lub kultowe w internecie słuchawki Soundcore Liberty 2 Pro). Gdy jednak ktoś ma zamknąć się budżecie około 100 zł to Redmi Buds 3 Lite są świetnym pomysłem. Będą dobrym wyborem dla nastolatków, które notorycznie gubią swoje rzeczy oraz dla osób, które nie „jarają się” basem i jakością dźwięku. To też bardzo lekkie, nie wypadające z uszu słuchawki, które będą dobrym wyborem dla uprawiających amatorski sport. W czasie treningu sprawdzają się lepiej od najpopularniejszych na świecie słuchawek Apple.

Uwielbiamy: cenę i trzymanie się w uszach

Nie lubimy: basu

Dla kogo są Redmi Buds 3 Lite:

• Dla oszczędnych
• Dla uprawiających sport
• Dla osób potrzebujących długiego czasu działania na jednym ładowaniu
• Dla osób, które nie lubią mocnego basu

Dla kogo nie są Redmi Buds 3 Lite:

• Nie dla fanów muzyki EDM, rapu, hip-hopu
• Dla lanserów

Alternatywy dla Redmi Buds 3 Lite:

• Tanie słuchawki „b brandów” – ogromna liczba różnych modeli
• Najtańsze słuchawki Xiaomi
• realme Buds Q2
• OPPO Enco Buds
• Motorola Vervebuds 100

Klasa urządzenia S (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Seria P Huawei to smartfony kładące nacisk na fotografię. Modele P20 Pro i P30 Pro podczas swoich premier wywołały prawdziwe trzęsienie ziemi na rynku mobilnym – oferowały największe powiększenia i bezkonkurencyjne zdjęcia nocne. Teraz na rynek trafia najnowszy przedstawiciel tej linii - Huawei P50 Pro. Huawei zostało siłą odcięte od usług Google, a więc walka nie jest już tak równa jak wcześniej, ale wciąż jednak nowy model z serii P budzi zaciekawienie. Czy dorówna konkurencji? Czy jest na tyle dobry, aby wydać na niego ponad 5 tysięcy złotych? Przekonajmy się.

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety Huawei P50 Pro

Zalety Huawei P50 Pro:

• Świetna jakość wykonania
• Głośniki stereo
• Szybkie i niezawodne odblokowywanie twarzą i odciskiem palca
• Topowy wyświetlacz OLED z odświeżaniem 120 Hz
• Procesor Snapdragon 888
• Dobra optymalizacja i atrakcyjny wygląd systemu
• Wiele popularnych aplikacji w AppGallery
• Główny aparat to ekstraklasa fotografii mobilnej
• Najlepsze na rynku zdjęcia nocne
• Bardzo dobrej jakości nagrania wideo w 4K
• Ładowanie 66W przewodowo i 50W bezprzewodowo
• Komfortowy czas pracy na baterii

Wady Huawei P50 Pro:

• Brak wsparcia dla 5G
• Brak wsparcia dla aplikacji Google
• Facebook, Spotify, Netflix, HBO trzeba instalować przez pobieranie APK
• Lustrzana obudowa bardzo się brudzi od dotyku
• Zdjęcia szerokokątne nie tak szczegółowe jak w dwóch starszych modelach z serii P
• Teleobiektyw rozczarowuje jakością
• Bateria nie taka pojemna jak u konkurencji
• Jest za drogi
• Po podłączeniu do PC w trybie transferu plików nie widać wbudowanej pamięci (można to obejść)

Jak oceniamy design? – ocena 5

Jakość wykonania Huawei P50 Pro stoi na najwyższym poziomie. Obudowa to połączenie szkła i metalowej ramy. Telefon waży 195 gramów, a jego wymiary to 158,8 x 72,8 x 8,5 mm.

Huawei P50 Pro można odblokować za pomocą skanera odcisku palca schowanego pod ekranem oraz skanowania twarzy przednim aparatem. Obie metody działają szybko i bezproblemowo. Są też dwa głośniki w układzie stereo, umieszczone na górnej i dolnej krawędzi. Ich brzmienie jest zrównoważone i pełne, z dużą, jak na telefon, ilością niskich tonów.

Z tyłu dominują dwie duże wyspy z aparatami. Lustrzana obudowa wygląda atrakcyjnie, gdy jest czysta. Czystość jednak bardzo trudno utrzymać, bo każdy dotyk zostawia wyraźnie widoczny ślad na powierzchni. Matowe wykończenie byłoby o wiele łatwiejsze do utrzymania w czystości. Obudowa Huawei P50 Pro jest uszczelniona według normy IP68.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 6

Wyświetlacz w Huawei P50 Pro został wykonany w technologii OLED, ma przekątną 6,6 cala i wysoką rozdzielczość 2700 x 1228 pikseli. Odświeżanie ekranu osiąga 120 Hz. To ekran z najwyższej półki. Wysoka rozdzielczość połączona z wysokim odświeżaniem, do tego kontrast i kąty widzenia OLED i wysoka jasność dają w połączeniu rewelacyjny efekt.

W ustawieniach znajdziemy tryb ciemny, ochronę wzroku, tryb kolorów – wyrazisty bądź normalny, temperaturę barwową, rozdzielczość i odświeżanie. Dwie ostatnie pozycje – rozdzielczość i odświeżanie – można ustawić na stałe na najwyższe wartości, albo zdecydować się na automatyczne dostosowywanie przez system, bądź ustawić na sztywno najniższe opcje.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 4/3

Huawei P50 Pro jest wyposażony we flagowy procesor Snapdragon 888 taktowany zegarami 1 x 3,13 GHz + 3 x 2,54 GHz + 4 x 2,05 GHz, który wspomaga 8 GB RAM oraz 256 GB na system i pliki. Procesor został jednak pozbawiony wsparcia dla 5G z powodów licencyjnych. Nie ma też możliwości rozszerzenia pamięci za pomocą karty pamięci.

Wyniki benchmarków:

• Antutu 9 – 789345 (9 miejsce w rankingu)
• Geekbench 5 – 1099/3048
• Androbench sekwencyjny odczyt/zapis – 1827/755 MB/s

Wyniki są zbliżone do innych smartfonów z tym samym procesorem. Warto również pamiętać, że powyższe wyniki osiągniemy tylko w trybie wydajności, który trzeba ręcznie włączyć w menu baterii. Gdy tego nie zrobimy będą zauważalnie niższe. Wyniki w domyślnym, standardowym trybie działania można znaleźć na naszym wideo prezentującym smartfon.

Pakiet komunikacyjny obejmuje LTE, WiFi 6 (ax), Bluetooth 5.2, NFC i USB C z kontrolerem 3.1. Jest nawet port podczerwieni. Lokalizacja jest realizowana za pomocą standardów GPS, GLONASS, BDS, GALILEO, QZSS i NavIC. Zestaw czujników obejmuje: akcelerometr, żyroskop, czujnik zbliżeniowy, czujnik siły oświetlenia, kompas cyfrowy, barometr, czujnik spektrum kolorów i optyczny skaner linii papilarnych.

Dochodzimy do najtrudniejszego momentu całej recenzji – systemu. Huawei został zmuszony wdrożenia systemu na bazie Androida bez usług Google. Nie jest to decyzja Huawei, ale jednocześnie dla użytkownika ma niewielkie znaczenie co jest przyczyną takiej decyzji, a bardziej go interesuje jak się korzysta z telefonu, za który zapłacił niemałe pieniądze.

Od razu powiem, że ja bym się na zakup telefonu bez usług Google nie zdecydował. Intensywnie korzystam z Google Zdjęcia, gdzie mam archiwum z 20 lat (włącznie z cyfrową kopią zdjęć analogowych), mam dziesiątki własnych lokalizacji zapisanych w mapach Google, mam wykupiony YouTube premium, Gmail to moja główna poczta, mam też wykupione miejsce na Dysku Google.

Z drugiej strony trzeba uczciwe przyznać, że akurat brak sklepu Google Play nie jest już tak dużym problemem samym w sobie. Liczba aplikacji, które trafiły do AppGallery znacząco się poprawiła od czasu poprzedniej mojej styczności z smartfonem Huawei. Są aplikacje bankowe, jest Yanosik, Automapa, OsmAnd, Jakdojade, Audioteka, Inpost, Allegro, SkyCash, Olx – wszystkie te programy zainstalujemy jednym kliknięciem i dostaną automatyczne aktualizacje.

Wciąż brakuje kilku popularnych i ważnych aplikacji takich jak Facebook, Spotify, Netflix, HBO czy Twitter, ale sklep zintegrowany z wyszukiwarką Petal automatycznie proponuje pliki APK do pobrania i samodzielnej instalacji. Niektóre usługi Google można zainstalować w podobny sposób. Sam znam kilka osób, które mają smartfony, a z usług Google w ogóle nie korzystają. Dla nich funkcjonowanie na systemie Huawei nie będzie wiązało się z wyrzeczeniami.

Smartfon działa na zmodyfikowany Androidzie w wersji EMUI 12.0.1, a zabezpieczenia są zaktualizowane na dzień 1 stycznia 2022. Sam system działa płynnie, zwłaszcza w połączeniu z wyższym odświeżaniem ekranu i zupełnie bezproblemowo, jeśli chodzi o stabilność. Jedyny problem jakiego się dopatrzyłem to podłączenie do PC w trybie transferu plików – wówczas wbudowana pamięć w ogóle nie jest widoczna w eksploratorze plików na Windows. O dziwo przełączenie się na tryb transferu zdjęć daje dostęp do wszystkich plików w pamięci telefonu i rozwiązuje ten problem.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 5-

Huawei P50 Pro ma zestaw 4 aparatów z tyłu i jeden z przodu do selfie:

• 50 MP, f/1.8, 23mm, PDAF, Laser AF, OIS – główny aparat
• 64 MP, f/3.5, 90mm, PDAF, OIS, 3.5x powiększenie optyczne
• 13 MP, f/2.2, 13mm ultra szeroki kąt
• 40 MP, f/1.6, 23mm matryca czarno-biała
• 13 MP, f/2.4, aparat do selfie z autofocusem

W samej specyfikacji aparatów nie widać przełomu względem starszych modeli. Zarówno P30 Pro jak i P40 Pro oferują x5 powiększenie optyczne teleobiektywu odpowiadające 125 mm. P40 Pro+ oraz Samsung S21 Ultra mają aż x10 powiększenie optyczne, odpowiadające 240 mm. Tymczasem P50 Pro oferuje maksymalnie 3,5 powiększenie optyczne. Mimo wyższej rozdzielczości matrycy jakość powiększania z zakresu x5 – x10 i więcej nie dorównuje innym wspomnianym tutaj modelom. Rozdzielczość ultra szerokiego kąta również jest niższa – 13 zamiast 20 megapikseli w P30 Pro i 40 megapikseli w P40 Pro. Za to makro znajdziemy lepsze zarówno u Samsunga jak i Xiaomi. Można więc śmiało powiedzieć, że pod względem czystej specyfikacji P50 Pro nie ustanawia nowych standardów.

Jeśli jednak chodzi o jakość zdjęć to główny aparat reprezentuje ścisłą elitę. Bardzo dobrze radzi sobie z kontrastowym światłem i oferuje bardzo dobrą rozpiętość tonalną. Zdjęcia są szczegółowe, ostre, atrakcyjne, ale nie przedobrzone. Huawei moim zdaniem wciąż robi najlepsze zdjęcia nocne na rynku. Ilość szczegółów i kolory są nie do pobicia. Główny aparat zasługuje na najwyższą możliwą ocenę.

Aparat szerokokątny nie jest tak szczegółowy jak w P30 Pro i P40 Pro, które oferowały znacznie wyższą rozdzielczość. Wciąż jednak jest to bardzo dobry poziom, z atrakcyjną kolorystyką i charakterystyczną dynamiką szerokich kadrów. Dobrze spełnia swoją rolę, nawet jeśli u poprzedników był trochę lepszy.

Za to teleobiektyw jest najwyżej przeciętny. Powiększenie 3,5 jest co prawda częściej wykorzystywane od x5 i x10, ale nie jest też niczym nadzwyczajnym. Za to hybrydowe powiększenie x10 na krawędziach zdradza mocno widoczną aberrację chromatyczną – kontury przedmiotów mają szerokie, zielonkawe obramowania. Po przesiadce z S21 Ultra, ale moim zdaniem także z dawnego P30 Pro spadek jakości zdjęć w większych powiększeniach będzie mocno odczuwalny. Szkoda, bo duże powiększenia były zawsze asem w rękawie smartfonów Huawei.

Zdjęcia selfie są dobrej jakości przede wszystkim za sprawą sprawnie działającego ustawiania ostrości. Dzięki temu można fotografować samą twarz z bliska albo szerszą perspektywę. Tutaj pomaga opcja szerszego kąta widzenia, który bez selfie stick’a pozwala zrobić autoportret sięgający aż do pasa.

Chociaż rozdzielczość matrycy i wydajność procesora by na to pozwoliły, Huawei P50 Pro nie oferuje możliwości nagrywania wideo 8K. Za to nagrania 4K mogą pochwalić się bardzo skuteczną stabilizacją – stojąc w miejscu można uzyskać efekt jak ze statywu, a podczas chodzenia obraz wciąż jest przyjemny w odbiorze. Szczegółowość nagrania wideo jest bardzo dobra. Podczas nagrywania można przełączać się pomiędzy wszystkimi obiektywami i akurat w trybie wideo powiększenie x10 sprawdza się bardzo dobrze. Jedynie moment przełączenia pomiędzy aparatami jest trochę zbyt brutalny i widoczny – niektóre telefony robią to płynniej.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 4+

Huawei P50 Pro ma baterię o pojemności 4360 mAh i szybkie ładowanie o mocy 66W. Dodatkowo smartfon wspiera szybkie 50W ładowanie bezprzewodowe, a także bezprzewodowe ładowanie zwrotne.

Jeden z moich testów czasu działania na baterii obejmuje ciągłe strumieniowanie wideo z YouTube z jasnością ekranu ustawioną na połowę. Tym razem musiałem uruchomić playlistę w przeglądarce, co mogło znacząco wpłynąć na użycie procesora, a więc i czas działania. Smartfon rozładował się do 4% baterii po upływie ponad 11 godzin, co można uznać za dość dobry wynik, choć z pewnością nie mieszczący się w czołówce. Dobrze dla użytkownika, że stopień naładowania baterii można bardzo szybko uzupełnić.

Nasza finalna ocena

Huawei P50 Pro oferuje jakość wykonania, ekran oraz wydajność na poziomie bezkompromisowego flagowca. Główny aparat wciąż jest jednym z najlepszych na rynku, jeśli nie po prostu najlepszym. Jakość nagrywanego wideo jest również bardzo dobra. Do tego dochodzi bardzo szybkie ładowanie. Czas działania na baterii nie jest już w ścisłej czołówce, podobnie jak pojemność baterii, ale też nie rozczarowują. Czy zatem Huawei P50 Pro jest bardzo dobrym telefonem? W tych aspektach tak, ale w pozostałych nie do końca.

Wśród rzeczy wprost zależnych od producenta można wyliczyć przeciętną rozdzielczość aparatu ultra szerokokątnego – niższą niż w P40 Pro i P30 Pro. Brakuje także naprawdę imponującego teleobiektywu. Jeśli ktoś często fotografuje na powiększeniach x10 to Samsung S21 Ultra zjada P50 Pro na śniadanie, podczas gdy poprzednie modele z serii P wyznaczały tutaj nowe standardy lepsze od całej konkurencji. Zabrakło też naprawdę dobrych zdjęć makro.

Są też rzeczy od producenta niezależne, ale nie mniej istotne dla użytkownika. Brak 5G oraz usług Google bolałby dzisiaj w każdym telefonie, nawet takim z początku średniej półki. Boli tym bardziej w przypadku flagowca, za którego zapłacimy znacznie więcej, oczekując wszystkiego co najlepsze. Jeśli cena 5500 zł się potwierdzi, to znaczy, że S21 Ultra, Mi 11 Ultra, S22 Ultra będą w zasięgu kogoś, kto może myśleć o zakupie Huawei P50 Pro. I te smartfony wspomnianych braków nie będą miały. Dlatego założenie producenta, że mimo tych narzuconych ograniczeń Huawei może konkurować z najdroższymi i najlepszymi modelami na rynku w tej samej cenie jest moim zdaniem zbyt odważne. To jednak wciąż udany pokaz, że gdyby Huawei dostał z powrotem dostęp do usług Google i 5G, to byłby producentem z którym każdy musiałby się liczyć. Być może właśnie o tę demonstrację siły tutaj chodzi.

Uwielbiamy: zdjęcia nocne z głównego aparatu

Nie lubimy: braku usług Google i 5G

Dla kogo jest Huawei P50 Pro:

• Dla wymagających wiele od fotografii mobilnej, zwłaszcza nocnej
• Dla szukających najlepszego ekranu
• Dla osób, które nie są mocno przywiązane do ekosystemu Google i jego usług

Dla kogo nie jest Huawei P50 Pro:

• Nie dla osób chcących mieć 5G w swoim telefonie
• Nie dla osób dla których dostęp do usług Google jest ważny
• Nie dla osób obawiających się instalacji aplikacji APK poza oficjalnymi sklepami

Alternatywy dla Huawei P50 Pro:

• Samsung Galaxy S21 Ultra
• Xiaomi Mi 11 Ultra
• iPhone 13 Pro
• iPhone 13 Pro Max
• vivo X60 Pro
• Sony Xperia 5 III

Klasa urządzenia S (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Samsung Galaxy S21 FE to smartfon, który już na starcie jest trudny w ocenie. Nowy flagowiec Fan Edition został wyceniony drożej niż Galaxy S21 - kosztuje bowiem 3499 zł. Z drugiej jednak strony ma specyfikację jak prawdziwy flagowiec oraz sporo zalet (nawet gdy porównujemy go z S21). Ma na przykład większy ekran, ale jednocześnie niewiele waży. Warto też zauważyć, że wersja FE korzysta ze Snapdragona 888 zamiast Exyonsa 2100, którego znajdziemy we wszystkich trzech wersjach S21 dostępnych w Europie. Poza tym Samsung Galaxy S21 FE po prostu może się podobać. Poniżej przedstawiam swoje pierwsze wrażenia po kilku dniach korzystania z tego smartfonu.

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety Samsung Galaxy S21 FE 5G

Zalety Samsung Galaxy S21 FE 5G:

• Ładne, praktyczne wykończenie (wersja biała)
• Bardzo lekki jak na swoją przekątną
• Głośniki stereo
• Uszczelniona obudowa z normą IP68
• Szybki czytnik linii papilarnych
• Ekran Dynamic AMOLED 2X 120 Hz – całkowicie płaski
• Topowa specyfikacja ze Snapdragonem 888 zamiast Exynosa
• Android 12
• One UI 4.0 jest ładne i praktyczne
• Samsung DeX
• Uniwersalny zestaw aparatów, dwa z trzech ze stabilizacją optyczną
• Dobra jakość zdjęć w dzień i w nocy
• Wysoka jakość wideo z dobrą stabilizacją
• Możliwość przełączania się pomiędzy aparatami w trakcie nagrywania
• Ładowanie bezprzewodowe i ładowanie zwrotne

Wady Samsung Galaxy S21 FE 5G:

• Obudowa z tworzywa
• Kiwa się na stole
• Brak adaptacyjnej częstotliwości odświeżania ekranu
• Wersja 6/128 GB za 3499 zł
• Aparat miał sporadyczne problemy z ostrością
• 25W ładowanie
• Brak ładowarki w pudełku
• O 500 zł droższy niż S21

Jak oceniamy design? – ocena 5-

Materiały zastosowane do konstrukcji obudowy to jedna z kluczowych w porównaniu do Galaxy S21. Najnowszy S21 FE ma tył obudowy wykonany z tworzywa, a nie ze szkła. Wyspa aparatów nie jest również jednym elementem przechodzącym płynnie w metalową krawędź obudowy. Rama pozostałą metalowa, ale teraz wyspa aparatów jest osobnym elementem pleców, a nie częścią ramy.

Bardzo podoba mi się, że zastosowane tworzywo ma matową fakturę. Na jasnej obudowie w ogóle nie widać smug i śladów dotyku. Na zdjęciach i filmach w sieci widziałem, że wersja szara, choć kolorystycznie również atrakcyjna, znacznie bardziej uwidacznia ślady palców.

Dodatkową zaletą zastosowania tworzywa jest niska waga urządzenia - S21 FE waży jedynie 177 gramów przy przekątnej 6,4 cala.

Samsung Galaxy S21 FE ma głośniki stereo o standardowej głośności. Dobrze spisują się podczas konsumpcji multimediów. Czytnik linii papilarnych znajduje się pod wyświetlaczem. Jest to czytnik optyczny, nie ultradźwiękowy jak w zwykłym S21 i jest umieszczony znacznie bliżej dolnej krawędzi ekranu. Pierwsze wrażenie czytnik sprawia dobre – działa szybko i bezproblemowo. Potrzeba jednak dłuższych testów aby wyłapać wszystkie niuanse.

S21 FE ma uszczelnioną obudowę według normy IP68, czyli powinien wstrzymać 30 minut pod woda na głębokości 1,5 metra. Mówiąc krótko, mimo tańszych materiałów wygląd i jakość Samsunga Galaxy S21 FE przypadła mi do gustu. Szkoda jedynie, że z powodu niższej wagi i wystających obiektywów telefon kiwa się na stole.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 5+

Ekran S21 FE ma parametry zbliżone do droższych modeli z serii S21 – jest to Dynamic AMOLED 2X o rozdzielczość 2400 x 1080 pikseli. Ma też odświeżanie 120 Hz, jak i jest przykryty szkłem Gorilla Glass Victus. Jego przekątna to 6,4 cala, a więc pomiędzy 6,2 calowym S21, a 6,7 calowym S21+.

Jakość obrazu, maksymalna jasność są bardzo zbliżone do tego co oferują topowe modele z serii S21, poza najdroższą Ultrą, która ma rozdzielczość 3200 x 1440. To czego S21 FE brakuje to dopasowywania częstotliwości odświeżania do rodzaju wyświetlanego obrazu. Droższe modele regulują to w zakresie od 10 do 120 Hz. Mogą więc wyświetlić wideo w 24 klatkach z dokładnie takim odświeżaniem. Pozwala to też zaoszczędzić baterię gdy obraz jest statyczny, np. czytanie strony internetowej pozbawionej animacji. W przypadku S21 FE odświeżanie jest na sztywno albo 60 Hz lub 120 Hz. Uważam jednocześnie, że nawet mając do porównania dwa telefony obok siebie prawie żaden użytkownik smartfonu nie zauważyłby różnicy w praktyce. Zużycie baterii jest tutaj jedynym istotnym czynnikiem.

Warto również zauważyć, że ekran jest pozbawiony jakiegokolwiek zakrzywienia na krawędziach, co coraz częściej jest oceniane jako zaleta. W ustawieniach znajdziemy ciemny motyw, regulację częstotliwości odświeżania, ochronę wzroku, tryb kolorów żywy bądź naturalny, oraz balans bieli.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 5+

Specyfikacja Samsung Galaxy S21 FE jest na miarę flagowca, choć da się znaleźć pewne detale mocniejsze u niektórych urządzeń konkurencyjnych. Dużym plusem jest zastosowanie w S21 FE procesora Snapdragon 888.

Procesor wspomaga, zależnie od wersji, 6/128 GB lub 8/256 GB. Pierwsza została wyceniona na 3499 zł, a druga na 3849 zł. S21 FE nie oferuje możliwości rozszerzenia pamięci za pomocą kart micro SD. Trzeba też przyznać, że 6 GB RAM w telefonie za trzy i pół tysiąca złotych nie jest specjalnie imponujące. OnePlus Nord CE 5G ma na przykład 12 GB RAM, a kosztuje 1799 zł.

Wyniki benchmarków:

• Antutu 9 – 805226
• Geekbench 5 – 1098/3225
• Androbench sekwencyjny odczyt/zapis – 1492/762 MB/s

Wyniki benchmarków są bardzo dobre. Co prawda są już telefony z nowszym i mocniejszym Snapdragonem 888+, jak choćby testowana ostatnio Motorola Moto G200, ale różnica wydajności na korzyść procesora z plusem jest pomijalna. Pamięć jest odrobinę wolniejsza niż w innych S21, ale różnica jest także niewielka. Z punktu widzenia działania mamy więc do czynienia z poziomem flagowców.

Pakiet komunikacyjny obejmuje: 5G, LTE Cat19 1600/200 Mbps, WiFi ax/6, Bluetooth 5.0 i NFC.  Lokalizacja jest realizowana za pomocą standardów GPS, GLONASS, BDS i GALILEO. Zestaw czujników obejmuje: akcelerometr, barometr, skaner linii papilarnych, czujnik żyroskopowy, czujnik geomagnetyczny, czujnik Halla, czujnik światła i czujnik zbliżeniowy.

S21 FE działa pod kontrolą Androida 12 z nakładką One UI w wersji 4.0. Aktualizacje zabezpieczeń są z 1 listopada 2021. Jest to nowe otwarcie i pierwszy smartfon Samsunga, który debiutuje z najnowszą wersją systemu i nakładki. Można ją było jednak poznać już wcześniej na S21 Ultra (w ramach aktualizacji).

Nakładka działa płynnie i jest atrakcyjna wizualnie. Jej funkcje są spójne pomiędzy urządzeniami i w S21 FE także znajdziemy np. tryb DEX. Jest możliwość współpracy urządzeń w ramach ekosystemu Samsunga i np. odbieranie połączeń i SMS na innych urządzeniach, jak i kontynuacja pracy w aplikacjach na innych urządzeniach. Jest Game Launcher, podwójny komunikator, zaawansowane narzędzia do zrzutów ekranu. Oprócz zmiany strony wizualnej największe zmiany One UI zobaczymy w zakładce Pielęgnacja urządzenia. W trakcie pierwszego kontaktu z telefonem nie napotkałem żadnych problemów z działaniem systemu.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 5

S21 FE ma trzy aparaty z tyłu i jeden z przodu, a cały zestaw wygląda następująco:

• 12 MP, f/1.8, 26mm, Dual Pixel PDAF, OIS – główny aparat
• 8 MP, f/2.4, 76mm, PDAF, OIS, 3x powiększenie optyczne
• 12 MP, f/2.2, 13mm – ultraszerokokątny aparat
• 32 MP, f/2.2, 26mm – aparat do selfie z przodu

Czego zabrakło w stosunku do S21? Aparat z teleobiektywem ma znacznie niższą rozdzielczość 8 zamiast 64 megapikseli, za to jego x3 powiększenie jest całkowicie optyczne, nie hybrydowe. Aparat do selfie nie ma autofocusa, ma za to trzykrotnie wyższą rozdzielczość. Nie ma też wideo 8K. Za to aparat podstawowy i szerokokątny mają takie same parametry jak w S21 i S21+.

Lista trybów aparatu obejmuje: zdjęcie, wideo, tryb portretowy, jedno ujęcie, AR Doodle, PRO, panorama, żywność, noc, wideo portretowe, wideo pro, bardzo zwolnione tempo, zwolnione tempo, hyperlapse i podwójne nagrywanie. Tryby są dokładnie takie same jak w innych smartfonach z serii Galaxy S21.

Jakość zdjęć w Samsungu S21 FE nie wydaje się różnić od S21 i S21+ w przypadku aparatu głównego i szerokokątnego. Zdjęcia mają dobrą rozpiętość tonalną, atrakcyjne kolory, dobrą szczegółowość (najlepszą w głównym aparacie). Dobrze też radzą sobie w słabych warunkach oświetleniowych i w nocy. Dużą zaletą S21 FE jest, że zarówno główny aparat jak i teleobiektyw mają stabilizację optyczną. W znacznym stopniu poprawia to jakość zdjęć jak i komfort fotografowania.

Zdarzyło mi się jedno nieostre zdjęcie z głównego aparatu i trzy z teleobiektywu – mam tu na myśli błędne ustawienie ostrości, a nie np. poruszenie zdjęcia. Za wcześnie by jednoznacznie stwierdzić czy to faktyczny problem i powtarzalna reguła, czy po prostu przypadek. Wymaga to wykonania znacznie większej liczby zdjęć. Ogólnie z jakości zdjęć jestem zadowolony i jest tylko kilka modeli na rynku, które oferują więcej: to S21 Ultra, iPhone 13 Pro i Xiaomi Mi 11 Ultra.

Jakość wideo jest bardzo dobra – obraz jest szczegółowy, S21 FE nie miał problemów z ustawieniem i utrzymaniem ostrości, stabilizacja jest bardzo skuteczna. Dodatkowo jest możliwość przełączania się płynnie pomiędzy trzema aparatami podczas nagrywania, także w 4K. Do wideo nie mam żadnych uwag. Jest też osobny tryb dużej stabilności zarezerwowany dla rozdzielczości 1080p, ale podczas normalnego nagrywania stabilizacja sprawdza się doskonale.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 4+?

Samsung S21 FE ma baterię o pojemności 4500 mAh, a więc jest pomiędzy S21, który ma 4000 mAh oraz S21+ z 4800 mAh. Dużym plusem S21 FE jest to, że oferuje wszystkie standardy ładowania, także 15 W ładowanie bezprzewodowe i bezprzewodowe ładowanie zawrotne. Tutaj nie zabrakło niczego z wyższych modeli. Smartfon obsługuje maksymalnie ładowanie z mocą 25W. To wolniej niż we flagowcach OPPO, Xiaomi, OnePlus i Huawei. Chińczycy korzystają z mocy powyżej 60W. Minusem Samsungów jest brak ładowarki w zestawie – w pudełku znajdziemy tylko kabel USB C.

Po pierwszych wrażeniach trudno ocenić jak długo smartfon będzie działać na baterii. Jest w systemie nawet wykres odzwierciedlający uczenie się wzorów używania, który dopiero zaczął się zapełniać. Dlatego nie ma co wyciągać zbyt daleko idących wniosków.

Podczas odtwarzania wideo z YouTube S21 FE rozładował się do 33% po upływie 10 i pół godziny. Wybrane było 120 Hz odświeżanie. Ekstrapolując te dane, można spodziewać się około 16 godzin odtwarzania wideo strumieniowanego z sieci z jasnością ekranu ustawioną na połowę. Przy czym w Samsungu połowa jasności to wartość zdecydowanie większa niż w większości smartfonów, które testuję. Przejście na 60 Hz na pewno by ten czas dodatkowo wydłużyło.

Nasza finalna ocena

Samsung Galaxy S21 FE zrobił na mnie bardzo dobre pierwsze wrażenie. Do niewielu rzeczy można się w nim przyczepić. Niejeden producent przyjąłby taki telefon jak S21 FE jako flagowy smartfon. Są urządzenia jeszcze lepsze, ale różnice w tych „najdroższych z najdroższych” rzadko są kluczowe w codziennym użytkowaniu. Nawet obudowa z tworzywa, zwłaszcza w białym kolorze, przypadła mi do gustu, a dodam, że na S21 FE przesiadłem się wprost z najdroższego modelu S21 Ultra. Główne różnice względem topowych modeli to brak adaptacyjnego odświeżania ekranu, brak szybkiego ładowania, brak wideo 8K i teleobiektywu o powiększeniu x5 czy x10. Poza ładowaniem te "braki" nie są ważne, a pod względem solidności można S21 FE polecić każdemu.

Moje główne wątpliwości dotyczą pozycjonowania i ceny. Pierwszy S20 FE był przedstawiony jako tańsza alternatywa dla serii S20 i taki właśnie był – debiutował z ceną 2899 zł i był o tysiąc złotych tańszy do S20. Był też wprowadzony na rynek znacznie bliżej premiery serii S20. Tymczasem S21 FE pojawił się później i kosztuje 3499 zł za najtańszą wersję, podczas gdy zwykłego S21 można kupić za 2999 w oficjalnej dystrybucji. S21 FE nie jest już więc tańszą alternatywą. Trudno więc jednoznacznie ocenić czym właściwe jest? Cena jest o 500 zł wyższa i trudno tę wyższą cenę czymś uzasadnić. Czekamy więc na pierwsze mocne promocje tego bardzo fajnego nowego Samsunga.

Uwielbiamy: topową specyfikację

Nie lubimy: ceny

Dla kogo jest Samsung Galaxy S21 FE 5G:

• Dla użytkowników ekosystemu Samsunga
• Dla fanów serii Galaxy S
• Dla ceniących procesory Snapdragon
• Dla osób szukających lekkiego telefonu

Dla kogo nie jest Samsung Galaxy S21 FE 5G:

• Nie dla osób, które przykładają dużą wagę do opłacalności – jest droższy od S21
• Nie dla osób szukających szybkiego ładowania

Alternatywy dla Samsung Galaxy S21 FE 5G:

• Samsung Galaxy S21 5G
• Samsung Galaxy S21+
• Samsung Galaxy S20 FE
• Motorola Moto G200
• iPhone 13 Mini
• iPhone 13
• Xiaomi 11T Pro
• Mi 11i 5G
• OnePlus 9 5G
• Realme GT 5G
• Vivo X60 Pro 5G
• Asus Zenfone 8

Klasa urządzenia C (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Motorola edge 20 Lite to najtańszy model z serii edge wypuszczony na rynek. Podczas premiery telefon wyceniony na 1699 zł, ale można go już kupić za 1549 zł. Największym konkurentem dla Motorola edge 20 Lite okazuje się inny smartfon tego samego producenta – zrecenzowana przez nas ostatnio Motorola Moto G200 5G z najmocniejszym procesorem Snapdragon 888+ wyceniona na 1999 zł. Jest ona dwa i pół razy szybsza. A jednak Motorola edge 20 Lite nie jest pozbawiona zalet w porównaniu do droższego modelu. Jest nią choćby ekran OLED. Zestaw aparatów i bateria są takie same.

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety Motorola edge 20 Lite 5G

Zalety Motorola edge 20 Lite 5G:

• Atrakcyjny wygląd, matowe wykończenie
• Gniazdo słuchawkowe
• Szybki czytnik linii papilarnych w przycisku zasilania
• Dobrej klasy ekran OLED 90 Hz
• Dająca komfort wydajność
• Android 11 z gestami moto
• Aparat szerokokątny spełniający także funkcję aparatu makro
• Bateria 5000 mAh i długie działanie na baterii
• Ładowarka 30W

Wady Motorola edge 20 Lite 5G:

• Obudowa w całości z tworzywa
• Mocno kiwa się na płaskiej powierzchni
• Prawie trzykrotnie wolniejsza od moto G200
• Brak stabilizacji optycznej w aparacie
• Przeciętna jakość wideo, bez stabilizacji w 4K
• Najsłabsza jakość selfie z testowanych ostatnio telefonów marki Motorola

Jak oceniamy design? – ocena 4

Motorola edge 20 Lite ma obudowę wykonaną w całości z tworzywa. Jedną z zalet jest niska waga smartfonu wynosząca 185 gramów. Wymiary urządzenia to 166 x 76 x 8,25 mm. Motorola jest dostępna w dwóch kolorach – grafitowym i zielonym. W obu wypadkach wykończenie tworzywa jest delikatnie matowe. Pozwala to ukryć część smug, ale matowienie jest zbyt delikatne, aby było pod tym względem bardzo skuteczne. Za to wygląd Motoroli edge 20 Lite podoba mi się nawet bardziej od droższego modelu edge 20.

Na prawej krawędzi znajduje się klawisz zasilania, który spełnia jednocześnie rolę czytnika linii papilarnych. Czytnik jest szybki i skuteczny, wciąż lepszy od najlepszych czytników schowanych pod ekranem. Na lewej krawędzi znajdziemy przycisk asystenta Google. Obok gniazda USB C oraz monofonicznego głośnika o wysokiej głośności starczyło miejsca na gniazdo słuchawkowe.

Obudowa Motoroli edge 20 Lite jest uszczelniona według normy IP52, a więc jest odporna na zachlapanie i deszcz. Na szufladce na dwie karty nano SIM można znaleźć uszczelkę. Motorola położona na stole kiwa się za sprawą wystających obiektywów dwóch aparatów umieszczonych blisko lewej krawędzi. Podobnie jak w innych modelach wraz z telefonem otrzymujemy silikonowe etui, chroniące tył obudowy.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 5

Ekran to jedna z mocnych stron Motoroli edge 20 Lite. Ma przekątną 6,7 cala i rozdzielczość FHD+ 2400 x 1080. Najważniejsze jest jednak to, że panel wykonano w technologii OLED oraz ma on podwyższone odświeżanie 90 Hz. W mojej ocenie jest to wyświetlacz technicznie lepszy od tego zastosowanego w droższej moto G200, mimo, że właśnie G200 może pochwalić się wyższym odświeżaniem 144 Hz. Wyświetlacz Motorola edge 20 Lite jest zdecydowanie bardziej kontrastowy, ma wyższą maksymalną jasność i głębszą czerń.

W ustawieniach ekranu znajdziemy ciemny motyw, podświetlenie nocne, ustawienie nasycenia kolorów i temperatury barw, oraz możliwość ręcznej zmiany odświeżania z 90 na 60 Hz. Jest też opcja Uważnego ekranu, który pozostaje włączony, gdy na niego patrzymy.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 4-

Motorola edge 20 Lite jest wyposażona w ośmiordzeniowy procesor MediaTek Dimensity 720 taktowany zegarem 2 GHz. Procesor wspomaga 8 GB RAM oraz 128 GB na system i pliki, które można rozszerzyć kartą microSD – o ile zrezygnujemy z hybrydowego dual SIM.

Wyniki benchmarków prezentują się następująco:

• Antutu 9 – 330199
• Geekbench 5 – 501/1648
• CPDT sekwencyjny odczyt/zapis – 668/265 MB/s

Na podstawie benchmarków widać, że sam procesor jest o połowę wolniejszy od topowego Snapdragona 888+ z moto G200. W przypadku Antutu, który kładzie duży nacisk na wydajność układu graficznego różnica zwiększa się do x2,5. Zastosowana pamięć jest również 3 do 4 razy wolniejsza. Plasuje to recenzowaną Motorolę edge 20 Lite na końcu stawki według benchmarku Antutu.

Samo w sobie nie stanowi to dużego problemu dla Motoroli edge 20 Lite, bo telefon działa płynnie i bezproblemowo. Jest po prostu wystarczająco szybki by zapewnić komfort codziennego użytkowania. Natomiast w porównaniu do moto G200 to recenzowana Motorola edge 20 Lite jest tańsza o 20 – 30%, ale wolniejsza o 60%, a więc spadek wydajności jest nieproporcjonalny do spadku ceny.

Pakiet łączności w Motoroli edge 20 Lite obejmuje 5G, LTE Cat18 1200/150 Mbps, WiFi ac, Bluetooth 5.0 oraz NFC. Moto G200 może pochwalić się nowszymi standardami WiFi ax/6 oraz Bluetooth 5.2.

Usługi lokalizacji obejmują: GPS, LTEPP, SUPL, GLONASS i Galileo, a zestaw czujników składa się z czujnika zbliżeniowego, czujnika światła otoczenia, akcelerometru, żyroskopu, kompasu cyfrowego i czytnika linii papilarnych.

Motorola edge 20 Lite działa pod kontrolą systemu Android 11 z zabezpieczeniami zaktualizowanymi na dzień 1 listopada 2021. To co znajdziemy w systemie jest spójne z każdym innym modelem telefonu Motorola.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 4-

Motorola edge 20 Lite ma taki sam zestaw aparatów jak droższa od niej moto G200. Jedyna różnica dotyczy aparatu do selfie oraz maksymalnej rozdzielczości nagrywanego wideo.

Dostępne aparaty to:

• 108 MP, f/1.9, PDAF - główny aparat
• 8 MP, f/2.2, AF - super szerokokątny aparat
• 2 MP, f/2.4 - aparat służący detekcji głębi sceny
• 32 MP, f/2.3 - aparat do selfie

Niezmiennie podoba mi się aplikacja aparatu w Motorolach. Ma dobrą ergonomię i jest czytelna. Wszystkie dodatkowe ustawienia, takie jak lampa błyskowa, samowyzwalacz czy proporcje obrazu są dostępne zaraz przy spuście migawki w wysuwanym menu. Podobnie jak dodatkowe tryby, na które składają się dla zdjęć: portret, wycinek zdjęcia, kolor spotowy, nocne zdjęcie, ruchome zdjęcie, panorama, grupowe selfie, filtr na żywo, pro i podwójny zapis; a dla wideo: zwolnione tempo, film poklatkowy, kolor spotowy i podwójny zapis.

Wnioski co do jakości zdjęć nasuwają się podobne jak w G200 – podoba mi się, że aparat szerokokątny może ustawiać ostrość i spełnia dodatkową rolę aparatu makro, co pozwoliło uniknąć zdjęć makro zbyt niskiej rozdzielczości. Jednocześnie najbardziej brakuje stabilizacji optycznej, która pozwoliłaby zredukować liczbę poruszonych zdjęć oraz pozwoliłaby na wydłużenie czasu naświetlania podczas fotografowania w słabszym oświetleniu i w nocy.

Jakość zdjęć jest zadowalająca w optymalnym oświetleniu, ale mogłaby być lepsza, gdy warunki są bardziej wymagające. Brakuje rozpiętości tonalnej i ostatecznego szlifu do lepszej oceny. Zadziwiające jest dla mnie to, że wszystkie trzy motorole z serii edge 20, od lite aż do pro, mają na papierze ten sama aparat do selfie o rozdzielczości aż 32 megapikseli, ale jakość selfie w recenzowanym modelu Light jest zauważalnie gorsza od pozostałych, w tym także od G200, który oferuje połowę tej rozdzielczości.

Nagrania wideo są przeciętnej jakości. W przypadku 1080p szczegółowość jest słaba – niższa niż wynika to z zastosowanej rozdzielczości, a w wypadku nagrań 4K brakuje stabilizacji, choć szczegółowość jest już na dobrym poziomie. Tutaj obok selfie G200 także ma przewagę, bo skutecznie stabilizuje także nagrania 4K. Podczas nagrywania wideo Motorolą edge 20 Lite nie można przełączać się pomiędzy aparatami, a jedynie korzystać z zoomu cyfrowego.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 5

Motorola edge 20 Lite ma baterię o pojemności 5000 mAh – dokładnie taką samą jak G200. W zestawie w pudełku znajdziemy także ładowarkę TurboPower 30W. Smartfon nie wspiera ładowania bezprzewodowego.

Podczas testu strumieniowania wideo z YouTube z jasnością wyświetlacza ustawioną na połowę Motorola rozładowała się w 2/3 po upływie 13 godzin. Oznacza to około 20 godzin ciągłego odtwarzania wideo strumieniując przez WiFi. To bardzo dobry wynik, który plasuje Motorolę edge 20 Lite całkiem wysoko. Można też liczyć na dwa dni użytkowania telefonu.

Nasza finalna ocena

Motorola edge 20 Lite jest solidną propozycją ze średniej półki. Nie ma żadnych ewidentnych braków - każdy aspekt tego telefonu jest przynajmniej na czwórkę. Działa wystarczająco szybko, wygląda atrakcyjnie, długo działa na baterii i robi wystarczająco dobre zdjęcia. Najmocniejszym aspektem tego telefonu jest ekran OLED i jest to główna zaleta odróżniająca ten telefon od droższej o 300 – 450 zł moto G200.

To właśnie moto G200 jest tutaj najsilniejszą konkurencją, bo to telefon tego samego producenta. To oznacza te same gesty Moto, taki sam wygląd i funkcje systemu, ale z absolutnie topowym procesorem Snapdragon 888+. Procesor przekłada się także na lepszą stabilizację nagrań wideo, chociaż sam zestaw aparatów jest ten sam. Mamy więc przed sobą wybór: lepszy ekran i niższa cena Motoroli edge 20 Lite albo niemal trzykrotnie lepsza wydajność i kilka nowszych standardów Moto G200. Osobiście skłaniałbym się jednak w stronę Moto G200, której recenzję można u nas znaleźć tutaj. Różnica w cenie jest zbyt mała, a topowy procesor zbyt kuszący. Być może jednak dalsza obniżka ceny modelu Motorola edge 20 Lite zmieni sytuację na jej korzyść.

Uwielbiamy: ekran OLED

Nie lubimy: stosunku ceny do wydajności

Dla kogo jest Motorola edge 20 Lite 5G:

• Dla poszukujących świetnego ekranu OLED
• Dla osób dla których wydajność nie jest najważniejszy priorytetem
• Dla fanów gestów Moto

Dla kogo nie jest Motorola edge 20 Lite 5G:

• Nie dla osób dla których wydajność jest najważniejsza
• Nie dla tych, którzy mogą dopłacić do moto G200
• Nie dla osób kładących duży nacisk na jakość nagrywanego wideo

Alternatywy dla Motorola edge 20 Lite 5G:

• Motorola moto G200 5G
• Motorola edge 20
• realme GT
• Xiaomi Mi 11i
• POCO F3 5G
• OnePlus 8 5G
• OnePlus Nord 2 5G
• OnePlus Nord 5G

Mobvoi to mniej znany chiński producent zegarków. Spółka działa od 2012 r. i jest założona przez byłego pracownika Google. Pierwsze zegarki TicWatch powstawały dzięki wsparciu na Kikstarterze. Firma ma od 2015 r. umowę partnerską z Google i pewnie dzięki temu Mobvoi oferuje swoje zegarki z systemem Wear OS. Oprócz bogatego w możliwości systemu znajdziemy tu ciekawe i autorskie rozwiązania, takie jak podwójny, dwuwarstwowy wyświetlacz. Jeśli dodamy do tego obsługę eSIM i mobilne płatności Google Pay, to zaczyna robić się naprawdę ciekawie za niewiele ponad 1300 zł. W moim odczuciu producent ma jednak kilka kluczowych elementów do poprawienia. Przejdźmy zatem do szczegółów.

Takiej Motoroli z serii moto g jeszcze nie było, bo g200 ma topowy procesor Snapdragon 888+. Dotąd prawie każdy smartfon z serii moto g miał procesor najwyżej średniopółkowy i jednie moto g100 miała mocnego Snapdragona 870. To nie koniec dobrych wiadomości, bo moto g200 ma też o 500 zł niższą cenę od g100. moto g200 została wyceniona na 1999 zł, co czyni recenzowany telefon najtańszym smartfonem z topowym procesorem na rynku - tańszym nawet od realme GT. To odważne posunięcie Motoroli od razu wzbudza duże zainteresowanie. Właśnie na taki ruch ze strony tego producenta czekałem od dawna. Zdecydowanie warto przyjrzeć się moto g200 znacznie bliżej, bo pozostałe cechy telefonu nie psują dobrego pierwszego wrażenia.

Najnowszy standard WiFi ax szóstej generacji na dobre trafił do tzw. mainstreamu. Nie trzeba już kupować najdroższych urządzeń, aby cieszyć się WiFi 6. Recenzowany Router D-Link R15 EAGLE PRO AI AX1500 wspiera ten standard, a można go kupić już za 259 zł. Nawet jeśli dzisiaj jeszcze nie mamy urządzeń wspierających WiFi ax, to taki router zapewni kompatybilność na przyszłość. Nie mówiąc o innych korzyściach technologii, takich jak nowocześniejsze szyfrowanie WPA3, OFDMA, MU-MIMO, modulacja 1024 QAM, czy BSS-colouring. Jednak to nie szybkość, a zasięg D-Link R15 EAGLE PRO AI AX1500 zaskoczył mnie najbardziej. Miałem u siebie większe, droższe urządzenia z większą liczbą anten, a dzięki D-Link R15 EAGLE PRO AI AX1500 uzyskałem najlepsze wyniki w najdalszych zakamarkach mieszkania. Nie obyło się jednak bez pewnych problemów.

OPPO zaczyna specjalizować się w smartfonowych ciekawostkach. Na początku tego roku firma zaprosiła dziennikarzy na pokaz rozwijanego OPPO X, który finalnie nigdy nie wszedł do produkcji. Teraz polski oddział pokazał dziennikarzom model Find N, który ma tą przewagę nad X, że do produkcji i sprzedaży wejdzie. Z tym, że tylko w Chinach…

A szkoda, bo to jeden z najciekawszych składaków, jakie miałem w rękach. Co prawda Find N nie jest pierwszym tego typu urządzeniem na rynku. Drugim i trzecim również. Ale przynajmniej OPPO potrafiło dobrze wykorzystać ten czas i pokazało coś, czego inni nie mają. Zginany wyświetlacz bez śladu zgięcia. Do tej pory producenci wyznawali zasadę, że „jak jest zima, to musi być zimno”, czyli jeśli ekran jest zginany, to musi być tego ślad. Koniec kropka. Ale OPPO zaskakuje, bo w modelu Find N po rozłożeniu mamy płaski ekran, bez charakterystycznego garba. A to nie jedyne zaskoczenie w tym modelu. Kolejne to jego kompaktowe rozmiary.

Zapraszamy więc na garść pierwszych wrażeń po 20-minutowym, bo tyle czasu miała każda redakcja, obcowaniu z tym egzotycznym składakiem.

Klasa urządzenia B (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

POCO to marka należąca do Xiaomi stworzona przede wszystkim, aby oferować smartfony o wyjątkowo korzystnym stosunku jakości do ceny. Właśnie trafił na rynek następca POCO M3 Pro, a więc niedrogiego telefonu oferującego wsparcie dla 5G. POCO M4 Pro wprowadza trochę większy wyświetlacz, nowszy procesor oraz nowy zestaw aparatów - w tym także aparat szerokokątny, którego w poprzedniku nie było. Jest też mocniejsza ładowarka w zestawie. Przyjrzyjmy się szczegółowo, co jeszcze uległo zmianie.

Główne wady i zalety POCO M4 Pro

Zalety POCO M4 Pro:

• Atrakcyjna, matowa obudowa, która mniej się brudzi
• Super szybki czytnik linii papilarnych i odblokowanie twarzą
• Pojawiła się norma uszczelnienia i uszczelka, których w M3 Pro nie było
• Gniazdo słuchawkowe i namiastka trybu stereo
• Odświeżanie ekranu 90 Hz
• Wydajność dająca pełny komfort użytkowania
• Wsparcie dla 5G
• Komplet czujników i standardów komunikacji, dioda na podczerwień
• Nowy aparat szerokokątny
• Jakość zdjęć w dobrym oświetleniu
• Stabilizacja nagrań wideo
• Długi czas działania na baterii
• Szybsza niż w M3 Pro ładowarka 30W

Wady POCO M4 Pro:

• Jeden z najciemniejszych wyświetlaczy jaki ostatnio widziałem
• Wydajność bez istotnej poprawy względem POCO M3 Pro
• Za mało zmian względem POCO M3 Pro
• Wyraźnie słabsza jakość zdjęć w słabych warunkach
• Brak wideo 4K

Jak oceniamy design? – ocena 4+

Materiały względem poprzedniego modelu pozostały bez zmian – obudowa i rama wykonane z tworzywa, a ekran przykryty szkłem Corning Gorilla Glass 3. Zmieniła się za to estetyka. Starszy model POCO M3 Pro ma obudowę błyszczącą, która bardzo podkreśla smugi i ślady dotyku, a nowszy POCO M4 Pro ma tył obudowy całkowicie matowy. W połączeniu z jaśniejszą wersją kolorystyczną śladów dotyku i smug prawie na tym telefonie nie widać. Zmienił się także kształt wyspy aparatów, a napis POCO został przesunięty na prawą jej stronę, podczas gdy w starszym modelu był pod obiektywami aparatów.

Wyspa aparatu składa się z jednego dużego obiektywu i czterech mniejszych okrągłych otworów. Nie czterech mniejszych obiektywów, bo wystarczy się przyjrzeć, aby stwierdzić, że w jednym z okręgów znajduje się dioda doświetlająca, w drugim napis AI, a w trzecim czerwona kropka. Tylko jeden z tych czterech dodatkowych okręgów to obiektyw drugiego aparatu.

POCO M4 Pro można odblokować czytnikiem linii papilarnych lub twarzą. Obie metody działają super szybko i bezproblemowo, co pozwala zabezpieczyć dostęp do telefonu bez pogorszenia komfortu użytkowania.

Nowością względem starszego modelu jest norma IP53, która zabezpiecza przed kurzem i zachlapaniem. Na szufladzie na kartę nano SIM pojawiła się uszczelka, której we wcześniejszym modelu nie ma.

Starszy model ma głośnik monofoniczny, podczas gdy nowszy model próbuje naśladować brzmienie stereo przy pomocy głośnika na dolnej krawędzi oraz w miejscu do którego przykładamy ucho. Nie jest to jednak pełnoprawne, zrównoważone brzmienie. Lewy głośnik jest znacznie cichszy i ma znacznie węższe pasmo przenoszenia, jeśli więc posłuchamy tego samego dźwięku raz z prawego, raz z lewego kanału będzie się mocno różnił. Ogólna jakość trybu głośnomówiącego jest w porządku, ale samo stereo jest tylko namiastką prawdziwego dźwięku stereofonicznego – nawet takiego na miarę smartfonu.

Zarówno starszy jak i recenzowany model mają gniazdo słuchawkowe, w przypadku POCO M4 Pro znajduje się ono na dolnej krawędzi.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 3

Wyświetlacz POCO M4 Pro ma przekątną 6,6 cala, a więc o jedną dziesiątą cala większą niż starszy model. Rozdzielczość panelu to FHD+ 2400 x 1080 pikseli. Ekran oferuje też podwyższoną częstotliwość odświeżania wynoszącą 90 Hz.

Pod względem jakości wyświetlanego obrazu POCO M4 Pro oferuje standardowy poziom dla tego przedziału cenowego. Niestety ekran ma niską maksymalną jasność. Odczuwałem to szczególnie podczas fotografowania na zewnątrz. Łapałem się na tym, że zastanawiam się czemu ten kadr taki ciemny, skoro na innym smartfonie wygląda standardowo. Szybko okazało się, że to nie kwestia ekspozycji, tylko ekran jest na tyle ciemny, że sprawia wrażenie, jakby zdjęcie było za ciemne. Podczas gdy wiele smartfonów w mieszkaniu wieczorem używam na 1/3 ich maksymalnej jasności, to w POCO M4 Pro maksymalna jasność nie wydaje się przesadą męcząca oczy. Jasność spada też zauważalnie, gdy patrzymy na ekran pod kątem.

W ustawieniach ekranu znajdziemy standardowe dla MIUI ustawienia – tryb ciemny, tryb czytania, schemat kolorów - w tym temperaturę barwową, oraz możliwość ustawienia odświeżania na 60 lub 90 Hz.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 4

POCO M4 Pro jest wyposażony w ośmiordzeniowy procesor MediaTek Dimensity 810 5G taktowany zegarami 2 x 2,4 GHz + 6 x 2,0 GHz. Procesor wspomaga 6 GB RAM oraz 128 GB na system i pliki użytkownika. Jest to pamięć typu UFS 2.2, którą można rozszerzyć za pomocą karty micro SD.

Wyniki benchmarków prezentują się następująco:

Jak widać w powyższej tabeli, mimo zastosowania nowszego procesora różnica w wydajności względem poprzednika jest symboliczna, a pamięć w ogóle się nie różni. Trudno będzie poczuć różnicę wydajności rzędu kilku procent.

Wrażenia z użytkowania są dobre – POCO M4 Pro nie zmusza użytkownika do irytującego czekania, aplikacje są uruchamiane niemalże natychmiastowo.

Pakiet komunikacyjny obejmuje: LTE, 5G, WiFi ac, Bluetooth 5.1, NFC, port podczerwieni i USB C z kontrolerem 2.0. Zestaw czujników obejmuje akcelerometr, żyroskop, kompas cyfrowy, czujnik siły oświetlenia, czujnik zbliżeniowy i czytnik linii papilarnych.

Lokalizacja jest realizowana w POCO M4 Pro z pomocą GPS, GLONASS, GALILEO i BDS.

POCO M4 Pro działa pod kontrolą systemu Android w wersji 11 z nakładką MIUI w wersji 12.5.2. Aktualizacja zabezpieczeń systemu Android pochodzi z dnia 5 listopada 2021. W POCO M3 Pro nakładka MIUI jest wciąż w wersji 12.0.11 i nie dostała jeszcze zaktualizowanego wyglądu interfejsu.

Nakładka MIUI niedawno przeszła wizualną przemianę. Powiadomienia zostały rozdzielone od belki skrótów, zależnie od tego czy przeciągniemy palcem bliżej lewej czy prawej strony ekranu. Symbole skrótów mają teraz znacznie większe ikony, czy nawet kafle w przypadku WiFi, Bluetooth, danych mobilnych i latarki.

Wśród aplikacji znajdziemy Panel sterowania, w którym możemy łatwo usunąć śmieciowe pliki, zoptymalizować działanie systemu, skanować telefon pod kątem bezpieczeństwa, czy zarządzać baterią. Oprócz tego mamy do dyspozycji dyktafon, Radio FM, opcje nagrywania ekranu, tryb firmowy, Game Turbo, pływające okna i drugą przestrzeń.

Podczas testowania smartfonu nie napotkałem na problemy ze stabilnością czy optymalizacją systemu.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 4

POCO M4 Pro ma dwa aparaty z tyłu i jeden z przodu, choć na pierwszy rzut oka wygląda jakby miał aż 5 aparatów z tyłu. Telefon celowo został zaprojektowany tak, żeby sprawiał złudzenie większej liczby obiektywów. Poprzednik miał trzy aparaty z tyłu – niby więcej, ale dwa z nich miały rozdzielczość 2 megapikseli, a więc użyteczny był tylko jeden z nich – czyli jednak mniej. Można się w tym pogubić, więc obecnie wygląda to tak:

• 50 MP, f/1.8, PDAF – główny aparat
• 8 MP, f/2.2 – nowy aparat szerokokątny, którego w M3 Pro nie było
• 16 MP, f/2.5 – aparat do selfie o dwukrotnie wyższej rozdzielczości niż w przypadku M3 Pro

W aplikacji aparatu znajdziemy tryby: zdjęcie, wideo, pro, portret, noc. 50M, krótkie wideo, panorama, dokumenty, zwolnione tempo, tryb poklatkowy. W M3 Pro nie było trybu dokumenty. Powyżej spustu migawki można przełączyć się na szeroki kąt, albo x2 cyfrowe powiększenie, które jest słabej jakości.

Przypadłością POCO M4 Pro jest obniżona tolerancja na nieoptymalne warunki do fotografowania. Jeśli oświetlenie jest w sam raz, zdjęcia wychodzą całkiem dobrze i to zarówno z głównego aparatu jak i z aparatu szerokokątnego, którego w poprzednim modelu nie było. Brakuje wówczas jedynie trochę szczegółowości, którą oferują droższe urządzenia. Gdy jednak kadr jest kontrastowy albo ciemny, to odbija się to na finalnym ujęciu zarówno w postaci szumów, prześwietleń, jak i gorszej kolorystyce. Dlatego z POCO M4 Pro będziemy zadowoleni tak długo, dopóki pogoda i warunki dopiszą. Zdjęcia nocne z powodu braku stabilizacji można dość łatwo niechcący poruszyć, ale przy odrobinie determinacji wyjdą wystarczająco dobrze.

Jakość selfie jest bez zarzutu, o ile dopilnujemy właściwego oświetlenia.

POCO M4 Pro nie oferuje możliwości nagrywania wideo 4K, co jest pewnym zaskoczeniem, bo dziś to już często spotykana opcja, również w przedziale cenowym recenzowanego urządzenia. Broni się za to skuteczną stabilizacją cyfrową materiału wideo, która jest lepsza niż w wielu innych smartfonach, również droższych. Szczegółowość nagrania jest przeciętna. Można nagrywać zarówno aparatem głównym jak i szerokokątnym, ale nie ma możliwości przełączania się pomiędzy nimi podczas nagrywania.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo

Jak długo działa bateria? – ocena 5

POCO M4 Pro ma baterię o pojemności 5000 mAh i 30W ładowarkę. W porównaniu do M3 Pro pojemność baterii się nie zmieniła, za to ładowarka jest prawie dwukrotnie mocniejsza.

Podczas testów strumieniowania wideo z połową jasności ekranu telefon rozładował się do połowy po upływie 9 i pół godziny. W sumie można oczekiwać prawie 20 godzin oglądania wideo. To bardzo dobry wynik, ale nie należy zapominać, że po części jest on zasługą niezbyt jasnego ekranu.

Półgodzinne ładowanie pozwala przekroczyć połowę pojemności baterii, a ładowanie do pełna trwa trochę ponad godzinę.

Nasza finalna ocena

POCO M4 Pro to niedrogi smartfon ze wsparciem 5G – to jest jego główny atut. Wprowadza on pewne zmiany względem wcześniejszego modelu POCO M3 Pro. Ma między innymi normę uszczelnienia, dźwięk będący namiastką stereo, trochę większy ekran, szybszą ładowarkę w zestawie oraz lepszy zestaw aparatów. Procesor też jest nowy, ale przyrost wydajności jest pomijalny w codziennym użytkowaniu. Za to wydajność POCO M4 Pro nawet bez poprawy względem starszego modelu jest na dobrym poziomie. Podobnie jak super szybki czytnik linii papilarnych w przycisku zasilania.

Użytkownicy POCO M3 Pro raczej nie mają wystarczających powodów do pilnego upgrade’u do wersji M4 Pro. Jeśli ktoś jednak szuka niedrogiego telefonu z 5G, który dobrze i płynnie działa, to POCO M4 Pro może okazać się dobrym wyborem - o ile zaakceptujemy zbyt ciemny wyświetlacz, który jest największym minusem tego telefonu.

Uwielbiamy: sensowną wydajność wraz z 5G

Nie lubimy: zbyt ciemnego ekranu

Dla kogo jest POCO M4 Pro:

• Dla osób szukających niedrogiego smartfonu z wsparciem dla 5G
• Dla szukających telefonu oferującego płynne działanie
• Dla ceniących długi czas pracy na baterii
• Dla tych, którzy potrzebują aparatu szerokokątnego

Dla kogo nie jest POCO M4 Pro:

• Nie dla tych, którym będzie przeszkadzał ciemny ekran
• Nie dla osób, które oczekiwały znaczącego wzrostu wydajności względem POCO M3 Pro
• Nie dla osób często fotografujących w trudnych warunkach oświetleniowych

Alternatywy dla POCO M4 Pro:

• Xiaomi Redmi 10
• Redmi Note 10 5G
• POCO X3
• realme 8i
• Realme 8 5G
• Realme 7 5G

Na filmie rozpakowaliśmy i sprawdziliśmy, jak działa najnowszy smartfon Motorola moto g200 5G:

Więcej informacji na temat smartfonu można przeczytać tutaj.

Na rynku słuchawek jest naprawdę tłoczno, szczególnie wśród modnych ostatnio wersji true wireless. Wielu producentów oferuje po kilka modeli TWS. Całkiem niedawno testowaliśmy Redmi Buds 3 Pro, a niewiele wcześniej Samsung Galaxy Buds 2. Przyszła pora na nową ofertę od LG, który to producent ma na swoim koncie wiele udanych modeli słuchawek jeszcze z czasów, gdy gniazdo słuchawkowe w smartfonach nie było rzadkością. Wówczas popularnością cieszyły się słuchawki z dodatkowym "naszyjnikiem". Najnowszy model LG TONE Free UVnano wprowadza nowość na rynku – odkażanie za pomocą promieniowania UV. Cenowo słuchawki plasują się dość wysoko – 799 zł to granica powyżej której znajdują się topowe modele najbardziej uznanych marek. Przekonajmy się zatem czy LG TONE Free UVnano są warte ceny, którą zaproponował producent.

Na filmie rozpakowaliśmy i sprawdziliśmy, jak działają bezprzewodowe słuchawki LG Tone Free UVnano.

Więcej o słuchawkach można przeczytać tutaj.

Na filmie rozpakowaliśmy smartfon POCO M4 Pro. Porównaliśmy go ze "starym" POCO M3 Pro.

Pozostałe informacje na temat smartfonu POCO M4 Pro:

• POCO M4 Pro 5G - premiera
• 9 listopada premiera POCO M4 5G

Klasa smartfonu E (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

realme GT NEO 2 to trzeci model z serii GT. Jest przez realme pozycjonowany między GT z procesorem 888 i tańszym GT Master z procesorem 778. NEO 2 jest wyposażony w Snapdragona 870. Urządzenie w Polsce kupić można w dwóch wariantach pamięciowych: 8/128 GB za 2099 zł i 12/256 GB za 2299 zł. Segment, do którego należy, można określić żartobliwie jako wypasiona średnia półka lub flagowiec z kompleksami. Jego największym rywalem będzie realme GT, który ma najmocniejszy procesor 888 i kosztuje mniej więcej tyle samo – 2299 za wersję 8/128. Wersja GT 12/256 kosztuje już 2499 zł.

Główne wady i zalety realme GT NEO 2

Zalety realme GT NEO 2:

• Ekran 6,62” AMOLED 120 Hz (Samsung E4)
• Wysoki sampling odczytywania dotyku – od 300 do 600 Hz (w GT Mode)
• Gorilla Glass 5
• Snapdragon 870 5G
• Bateria 5000 mAh (dwa ogniwa 2500 mAh)
• Szybkie ładowanie Super Dart Charge 65 W
• ROM (UFS 3.1)
• DRE (Dynamic RAM Expansion) - dla modelu 8/128 GB obsługiwane jest rozszerzenie o 5 GB (do 13 GB), a dla wariantu 12/256 GB obsługiwane jest rozszerzenie o 7 GB (aż do 19 GB).
• RAM LPDDR4x 2133 MHz (czterokanałowa)
• czytnik linii papilarnych pod ekranem
• 5G
• WiFi 6
• dual SIM (2 x nano SIM)
• głośniki stereo z certyfikacją Dolby
• dobrej jakości obiektyw główny z matrycą 64 MP
• rozbudowany Always on Display
• czytnik linii papilarnych działa bardzo dobrze
• wsparcie Dolby Atmos
• etui w komplecie

Wady realme GT NEO 2:

• Smartfon nie ma certyfikacji wodoodporności
• Brak optycznej stabilizacji obrazu
• Brak optycznego powiększenia
• Zbyteczny obiektyw macro z matrycą 2 MP
• Niepotrzebnie domyślnie instalowane aplikacji firm trzecich: Amazon, PUBG Mobile, AliExpress itd.
• Głośnik dolny gra dużo głośniej niż górny
• Nie działa dobrze przycisk do hurtowego zamykania aplikacji
• Brak stabilizacji materiału 4K

Jak oceniamy design? – ocena 5

realme GT NEO 2 wygląda bardzo dobrze i wersja BLACK NEO może się podobać – satynowy tył zachwyca i zwykle pozostaje czysty, bez widocznych odcisków. Wyspa aparatów niczym specjalnym się nie wyróżnia. Wyspa znacznie wystaje z obudowy. Przyciski są rozmieszczone na dobrej wysokości. Prawdziwy głośnik jest niestety tylko na dole – ten górny jest znacznie słabszy i to wyraźnie słychać. Gniazda na słuchawki nie ma. Czytnik linii papilarnych jest schowany pod ekranem. Obudowa niestety nie spełnia żadnej normy IP i to jest jeden z ważnych kompromisów w GT NEO 2. Ekran jest chroniony szkłem Gorilla Glass 5, a nie najnowszym Victus.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 6

W przypadku wyświetlacza kompromisów już żadnych nie ma. Jest za to AMOLED-owy panel 6.62 cala. Jest to ekran wyprodukowany przez Samsunga. Nowy materiał luminescencyjny E4 podobno jest bardziej energooszczędny, a jednocześnie oferuje lepszą jakość obrazu od poprzedniej generacji. Odświeżanie panelu może się zmieniać od 30, przez 60, 90 do 120 Hz. Odświeżanie możemy ustalić sami lub zdecydować się na automat. Odczyt naszego dotyku waha się od 300 do 600 Hz w trybie dla graczy GT Mode.

Wyświetlacz wspiera standard HDR10+, a jego maksymalna jasność to 1300 nitów. Jest on czytelny nawet w mocnym słońcu (testowane we Francji), ale oczywiście nie są to już dla niego warunki idealne do pracy. Rozdzielczość ekranu nie jest wyśrubowana – to wystarczające w zupełności FHD+ 1400x1080 pikseli. Ekran po wyjęciu z pudełka jest chroniony przyklejoną folią – można jej nie odrywać, choć pewnie po czasie trzeba ją będzie wymienić na nową.

Fajny bajerem ekranu i systemu realme jest edge lighting, czyli podświetlenie krawędzi ekranu, gdy przyjdzie do nas jakieś powiadomienie. Jest też bardzo rozbudowany tryb Always on Display. W menu znajdziemy także rozwiązanie ultra vision engine, które poprawia ostrość i kolory w gorszych materiałach wideo. Jest też „Bright HDR”, czyli zwiększenie jasności ekranu, gdy oglądamy wideo z HDR.

Specyfikacja i system operacyjny – ocena 5

Snapdragon 870 to jedna z większych zalet tego smartfona. Nie jest to flagowy 888, ale podobno mniej się od niego grzeje. Dodatkowo realme reklamuje swój unowocześniony system chłodzenia z komorą parową i żelem z drobinkami diamentu.  Jest tam też specjalna płytka stalowo miedziana.

Smartfon wykorzystuje pamięć UFS 3.1 i RAM LPDDR4x. realme zgodnie z najnowszą modą wdrożyło także funkcję DRE (Dynamic RAM Expansion). Dla modelu 8/128 GB obsługiwane jest rozszerzenie o 5 GB (do 13 GB). W przypadku naszego testowego wariantu 12/256 GB obsługiwane jest rozszerzenie o 7 GB (do 19 GB).

Wszystkie te zabiegi sprawiają, że nasz realme GT NEO 2 w AnTuTu zdobywa ponad 727K punktów. To wynik, który zapewnia mu miejsce w TOP20 najszybszych smartfonów na świecie (z systemem Android). Jak na telefon za 2K zł to bardzo dobry wynik. Realme jest w tym rankingu szybszy od S21 Ultra i Pixela 6 Pro. Fani podkręcania wydajności mają dla siebie dedykowany tryb dla graczy GT Mode 2.0, który zwiększa wydajność procesora i zwiększa szybkość odczytywania dotyku ekranu do 600 Hz.

Jeśli chodzi o system operacyjny to mamy tutaj Androida 11 z nakładką realme UI 2.0. Najnowsza aktualizacja była dostępna 9 listopada, a poprawki bezpieczeństwa są z października. System działa płynnie, wygląda nieźle. Niestety realme na starcie instaluje nam bez pytania wiele aplikacji (w tym PUBG Mobile, AliExpress itd.), które każdy z nas może sobie przecież sam zainstalować. Niektóre usługi mają też dziwne wymagania – Game Space chce np. dostępu do połączeń głosowych w telefonie.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 4+

W NEO 2 mamy najczęściej spotykaną obecnie liczbę aparatów z tyłu, czyli są tam 3 obiektywy. Tak naprawdę warto robić zdjęcia tylko dwoma z nich – tymi z matrycami 64 i 8 MP. Aparat do macro 2 MP robi bardzo słabe fotki. Zdjęcia z głównej matrycy zachwycają szczegółowością i kolorami. Także w nocy jest to doskonała jakość, choć pamiętajmy, że NEO 2 nie ma optycznej stabilizacji obrazu. Nie polecamy korzystać z trybu cyfrowego powiększenia 5X (2X jest akceptowalne). Zdjęcia z szerokiego kąta są już zauważalnie gorsze, ale widać to przy większych powiększeniach już na komputerze. NEO 2 nie jest natomiast dobrym wyborem dla fanów wideo w jakości 4K. Film jest szczegółowy, ale nie ma żadnej stabilizacji. Doskonale jest natomiast w trybie FULL HD – wówczas obraz jest płynny i zbliżony do tego, co oferują nam liderzy wideo.

Zestaw obiektywów realme GT NEO 2:

• 64 MP, f/1.8 (1/1.72”, 0.8 um, 78.6°) PDAF – Samsung GW1 (S5KGW1SP03)
• 8 MP (ultraszeroki kąt), f/2.3 (1/4”, 1.12 um, 119°) FF – Hynix Hi846
• 2 MP (makro), f/2.3 (1/5”, 1.75 um, 88.8°) FF - Omnivision OV02B10
• selfie: 16 MP, f/2.5 (1/3.09”, 1.0 um, 78°) FF – Sony IMX471

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 5

W przypadku baterii, która jest nadal kluczowa, gdy wybieramy smartfon dla siebie, w NEO 2 nie ma żadnych kompromisów. Mamy 5000 mAh (to 2 baterie po 2500 mAh). Mamy też szybkie ładowanie SuperDart 65W, więc nasz telefon ładuje się w niecałe 40 minut do 100%. W czasie naszych testów NEO 2 działał 2 dni bez ładowarki, ale gdy wykorzystałem go do robienia zdjęć podczas całodziennego zwiedzania to udało mi się go prawie wyładować w ciągu jednego dnia.

Nasza finalna ocena

realme nie jest marką bardzo znaną w naszym kraju. Firma ma dosyć niewielkie budżety na promocję i w pierwszej fazie swojej lokalnej egzystencji chciała zdobyć serca Polaków niższą niż u Xiaomi ceną w najtańszych smartfonach do około 1000 zł. Pracownicy polskiego oddziału Xiaomi po prostu nienawidzili tych agresywnych promocji realme. reame GT i GT NEO 2 to już jednak trochę inny pomysł na sprzedaż – oferują nam dosyć drogi smartfon, ale będziemy mieli prawie w nim wszystko to, co w smartfonach konkurentów za tysiąc, dwa lub trzy droższych. To atrakcyjna propozycja, ale przy droższych smartfonach liczy się już coraz bardziej marka, a budowa marki od niemal zera to żmudny i kosztowny proces. realme GT NEO 2 trafia na bardzo zatłoczoną smartfonową półkę, a zapewne pierwszy nóż w jego plecy wbije wersja GT bez NEO. Następne uderzenie przyjdzie od POCO z tym samym „prockiem”. Kolejne od markowego iPhona SE. realme chyba będzie musiało nieco obniżyć cenę (choć i tak atrakcyjną), aby NEO 2 mocniej powalczył o swoją sprzedaż.

Uwielbiamy: ekran i główną kamerę

Nie lubimy: aparatu makro

Dla kogo jest realme GT NEO 2:

• Mobilni gracze
• Fani marki realme
• Osoby, które potrzebują mocnego smartfona z dobrym ekranem

Dla kogo nie jest realme GT NEO 2:

• Oszczędni
• Osoby szukające smartfonu znanej marki
• Mobilni fotografowie – ci bardziej zaawansowani

Alternatywy dla realme GT NEO 2:

• Apple iPhone SE - 2099 zł (Apple A13 Bionic)
• Huawei Nova 9 - 2299 zł (Snapdragon 778G)
• Motorola Edge 20 5G - 2299 zł (Snapdragon 778G)
• Motorola Moto G100 - 2199 zł (Snapdragon 870)
• OnePlus 8 5G - 2199 zł (Snapdragon 865)
• OnePlus Nord 2 5G - 1899 zł (Dimensity 1200)
• OnePlus Nord 5G - 2299 zł (Snapdragon 765G)
• POCO F3 5G - 1899 zł (Snapdragon 870)
• realme GT - 2299 zł (Snapdragon 888)
• Samsung Galaxy A52s - 1999 zł (Snapdragon 778G)
• Xiaomi 11 Lite 5G NE - 1899 zł (Snapdragon 778G)
• Xiaomi 11T 5G - 2499 zł (Dimensity 1200)

Pozostałe informacje na temat smartfonu realme GT NEO 2:

• realme GT Neo 2 - specyfikacja i cena
• Nadchodzi polska premiera realme GT Neo 2
• realme GT NEO 2 już 15 listopada w Polsce

Klasa urządzenia E (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Po bardzo udanej premierze Xiaomi Tab 5 (promocyjne tablety wyprzedały się w niecałe 24 godziny) w nasze ręce trafił mocny konkurent ze stajni Samsunga. Mowa o tańszej wersji flagowca z zakończeniem „FE” - o Samsungu Galaxy Tab S7 FE. Propozycja koreańskiego producenta oferuje wiele zalet droższego modelu – Tab S7+, ale w niższej (choć wciąż dość wysokiej) cenie 2799 zł. Tab S7 FE to obecnie najtańszy tablet z ekranem większym niż 11 cali. Tablet wspiera także obsługę S Pen, który jest dołączany za darmo w zestawie. Przyjrzyjmy się zatem jak Samsung Galaxy Tab S7 FE wypada na tle recenzowanego wcześniej znacznie droższego Samsung Galaxy Tab S7+ oraz hitu jakim stał się tańszy Xiaomi Pad 5.

Główne wady i zalety Samsung Galaxy Tab S7 FE

Zalety Samsung Galaxy Tab S7 FE:

• Świetna jakość wykonania
• Donośne głośniki stereo
• Przednia kamera pośrodku dłuższej krawędzi
• Ekran o przekątnej 12,4 cala
• Wsparcie rysika S Pen
• WiFi ax, Bluetooth 5.2, GPS, karta micro SD
• One UI 3.1 jest dopracowane i funkcjonalne
• Funkcje rysika zintegrowane w systemie
• Tryb DeX – na tablecie i na zewnętrznym ekranie
• Dobra wydajność
• Wystarczająca jakość zdjęć
• Stabilizowane wideo
• Komfortowy czas pracy na baterii
• Tablet obsługuje ładowanie do 45W (brak szybkiej ładowarki w zestawie)

Wady Samsung Galaxy Tab S7 FE:

• Głośniki w tańszym Xiaomi Pad 5 są trochę lepsze
• Ekran tylko 60 Hz jest teraz passé
• Wydajność na nawet miejscami trochę niższa niż w kosztującym o 1100 zł mniej Xiaomi Pad 5
• Brak czytnika linii papilarnych
• Aparaty bardzo podstawowe, bez diody doświetlającej
• Bardzo wolna ładowarka 15W w zestawie
• Domyślnie za wysoka cena 2799 zł (była dobra promocja na 1999 zł)

Jak oceniamy design? – ocena 5

Jeśli chodzi o jakość wykorzystanych materiałów, to Samsung trzyma poziom swoich wyższych modeli. Tył tabletu jest płaski i wykonany z jednego kawałka metalu, który stanowi także ramę urządzenia. Na górze Samsung Galaxy Tab S7 FE ma zintegrowane z obudową anteny WiFi oraz niedużą wyspę pojedynczego aparatu. Położony na stole leży płasko i nie chybocze się.

Na jednej dłuższej krawędzi znajdują się magnetyczne styki do podłączenia opcjonalnej klawiatury. To co Samsung zrobił dobrze przed innymi producentami tabletów, to umieszczenie przedniej kamery w na dłużej krawędzi ekranu, niczym w laptopie. W takim układzie podczas telekonferencji kamera znajduje się pośrodku stojącego na biurku tabletu. To o wiele wygodniejsze niż umieszczenie przedniej kamery jak w smartfonach – na górnej, krótszej krawędzi. Prowadzenie rozmów jest możliwe także dzięki zastosowaniu trzech mikrofonów.

Samsung Galaxy Tab S7 FE ma dwa wysokiej jakości głośniki stereo. Oferują one porównywalną przestrzeń jak poczwórne głośniki w Xiaomi Pad 5, ale mają mniej tonów niskich od chińskiego, tańszego tabletu.

W żadnym z porównywanych tabletów nie ma gniazda słuchawkowego - także w recenzowanym Samsung Galaxy Tab S7 FE. Nie ma również czytnika linii papilarnych, który znajdziemy w droższym modelu Tab S7+. Zabezpieczenie dostępu do tabletu jest możliwe tylko dzięki odblokowaniu twarzą lub klasycznego wprowadzania hasła.

Samsung Galaxy Tab S7 FE waży 608 gramów, jest więc cięższy o 33 gramy od tej samej wielkości Tab S7+. Od Xiaomi Pad 5 jest cięższy o 97 gramów, co nie powinno zaskakiwać, bo Xiaomi ma mniejszą przekątną.

Samsung jako jedyny liczący się producent tabletów oferuje pióro S Pen w zestawie. W przeciwieństwie do droższego modelu nie jest to S Pen z aktywnym połączeniem Bluetooth, które pozwala wykorzystać rysik jako pilot do zrobienia zdjęcia, przewijania slajdów prezentacji i gestów. S Pen w Samsung Galaxy Tab S7 FE działa tylko bezpośrednio na ekranie. Jako, że nie wymaga ładowania, z tyłu obudowy nie ma paska z tworzywa, które pozwala w droższym modelu na bezprzewodowe ładowanie. To trochę utrudnia znalezienie miejsca, w którym rysik przyczepia się magnetycznie do obudowy. Jeśli włożymy tablet do torby czy plecaka bez etui, z rysikiem przyczepionym magnetycznie z tyłu, to możemy być pewni, że S Pen odczepi się i znajdziemy go na dnie torby. Do bezpiecznego przenoszenia niezbędne będzie etui z miejscem na rysik lub trzymanie go osobno.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 5-

Samsung Galaxy Tab S7 FE ma ekran o przekątnej 12,4 cala i rozdzielczości 2560 x 1600 pikseli - 16:10. Rozdzielczość ma identyczną jak 11 calowy tablet Xiaomi i nieznacznie mniejszą niż droższy Tab S7+. Gęstość pikseli wynosi 243 PPI (266 PPI w Tab S7+ oraz 274 PPI w Xiaomi Pad 5).

Ekran to jeden z elementów, w którym widać cięcia względem topowego Tab S7+ - nie jest wykonany w technologii Super AMOLED i nie ma odświeżania 120 Hz, które oferuje także tablet Xiaomi. Mamy więc standardowy ekran TFT z odświeżaniem 60 Hz. Jego zaletą jest duża przekątna – odczuwalnie większa od 11 cali w Xiaomi i znacznie większa niż w 10 calowych tabletach. Obraz jest większy podczas oglądania multimediów i daje większą przestrzeń do posługiwania się rysikiem.

Nie mam zastrzeżeń do jakości obrazu – jest kontrastowy, z żywymi, nasyconymi kolorami, dobrymi kątami widzenia i jedynie nieznacznie spadającą jasnością, gdy patrzymy pod kątem. Maksymalna jasność jest wysoka i zupełnie wystarczająca, również do korzystania w świetle słonecznym. Ekran AMOLED oferuje jeszcze lepsze parametry, ale nie jest to różnica dla każdego w oczywisty sposób odczuwalna.

W ustawieniach ekranu znajdziemy tryb ochrony wzroku, opcje żywego oraz naturalnego koloru i tyle. Nie ma tutaj zaawansowanych ustawień balansu bieli i innych bajerów. To wciąż lepszy ekran niż w większości laptopów. Dokumenty PDF A4 z drobnym drukiem czyta się zauważalnie łatwiej na przekątnej 12,4 cala niż na tabletach 10 calowych. Względem 11 calowego Xiaomi Pad 5 różnica wielkości w tekście nie jest już tak mocno odczuwalna, za to przy przewijaniu i skanowaniu wzrokiem tekstu 120 Hz w Pad 5 okazuje się pomocne i mniej męczące wzrok.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 5

Samsung Galaxy Tab S7 FE został wyposażony w ośmiordzeniowy procesor Snapdragon 778G taktowany zegarami 4 x 2,4 GHz + 4 x 1,8 GHz. Do testów trafiła wersja tabletu z 4 GB RAM i 64 GB wbudowanej pamięci, ale w polskich sklepach dostępna jest bogatsza wersja 6/128 GB. Tablet wspiera karty pamięci micro SD o pojemności do 1 TB. Jest także dostępna wersja 5G, ale my testowaliśmy wersję z samym WiFi.

Wyniki benchmarków:

• Antutu 9 – 472971
• Geekbench 5 – 781/2832
• Androbench sekwencyjny odczyt/zapis – 837/502 MB/s

Samsung Galaxy Tab S7 FE zrównuje się z Xiaomi Pad 5 w benchmarku Geekbench i przegrywa w Antutu, a także znacząco traci względem Xiaomi w prędkości odczytu pamięci. Można z tego wysnuć wniosek, że wyższa cena tabletu Samsunga znajduje swoje odzwierciedlenie w różnych cechach tabletu, ale nie w jego wydajności, bo ta jest ostatecznie na podobnym poziomie co w kosztującym o 1100 zł mniej tablecie Xiaomi.

Z punktu widzenia możliwości tabletu taka wydajność jest zupełnie wystarczająca do komfortowego użytkowania – oglądania multimediów, korzystania z wymagających aplikacji czy grania w gry mobilne. Celowanie w wyższe modele jedynie ze względu na wydajność nie ma większego uzasadnienia.

Na pakiet komunikacyjny Samsung Galaxy Tab S7 FE składają się: najnowsze WiFi ax (szóstej generacji), Bluetooth 5.2, oraz USB C z kontrolerem w wersji 3.2. Podobnie jak w innych tabletach nie znajdziemy tu NFC, ale możemy wybrać droższą wersję z 5G.

Lokalizacja odbywa się za pomocą protokołów GPS, GLONASS, BDS i GALILEO. Zestaw czujników obejmuje: akcelerometr, żyroskop, czujnik siły oświetlenia i kompas cyfrowy. Przewaga techniczna nad tabletem Xiaomi Pad 5 sprowadza się więc do wsparcia kart pamięci, nowszej generacji WiFi i Bluetooth oraz GPS, którego w Xiaomi nie ma w ogóle.

Samsung Galaxy Tab S7 FE działa pod kontrolą Androida 11 z nakładką One UI 3.1.1. Aktualizacje zabezpieczeń są zaktualizowane do dnia 1 listopada 2021.

Dwie rzeczy wyróżniają tablet Samsunga najbardziej: wsparcie dla rysika S Pen oraz tryb DeX. S Pen nie wymaga ładowania, bezproblemowo i dokładnie wykrywa siłę nacisku i stanowi klasę samą w sobie jeśli chodzi o jakość. Za technologię odpowiada między innymi znany z tabletów graficznych Wacom. Oprócz rysowania, podpisywania dokumentów, robienia odręcznych notatek funkcje systemowe pozwalają wyświetlać tłumaczenia słów wskazanych rysikiem, wykonywać zrzuty ekranu w postaci jego wycinka, a także wyodrębniać tekst z dowolnego fragmentu ekranu czy dowolnej aplikacji. Nawet pomimo tego, że nie jest to rysik aktywny najnowszej generacji i tak spełnia swoją funkcję doskonale.

DeX z kolei pozwala przełączyć interfejs tabletu, zoptymalizowany pod dotyk na taki bardziej przypominający system desktopowy – z dolną belką, menu aplikacji i programami otwieranymi w oknach o dowolnych rozmiarach. Sprzyja to bardziej produktywnej pracy przy biurku, po podłączeniu klawiatury i myszki. W przypadku Samsung Galaxy Tab S7 FE, tak jak w droższym modelu Tab S7+ tryb DeX można uruchomić wprost na tablecie, korzystając z belki skrótów, albo przez podłączenie zewnętrznego monitora. Gdy podłączymy monitor możemy wykorzystać dwa niezależne ekrany – na tablecie sterować muzyką, mieć podgląd na komunikator, a na monitorze pracować z edytorem tekstu czy klientem poczty. Tablet Xiaomi Pad 5 niestety w ogóle nie umożliwia podłączenie zewnętrznego ekranu za pomocą kabla.

Inne funkcje to integracja z ekosystemem Samsung – odbieranie SMS i połączeń z telefonu na tablecie, o ile mamy także telefon Samsunga. Możliwość nagrywania ekranu, Game Launcher, czy boczny pasek skrótów wysuwanych od krawędzi. Pod względem możliwości oprogramowania Samsung ma najwięcej do zaoferowania.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 4-

Oprócz ekranu względem droższego Tab S7+ model FE różni się także prostszym aparatem. Nie ma dodatkowego aparatu ultra szerokokątnego, nie ma nagrywania wideo w 4K, a te aparaty które pozostały mają niższą rozdzielczość – 8 zamiast 13 megapikseli z tyłu i 5 zamiast 8 megapikseli z przodu. W efekcie to co dostajemy to:

• Główny aparat o rozdzielczość 8 megapikseli z autofocusem, nagrywający wideo FHD w 30 klatkach
• Przedni aparat o rozdzielczości 5 megapikseli, także nagrywający wideo FHD

Samsung nawet nie podaje jasności zastosowanych obiektywów. Nie ma też diody doświetlającej, którą znajdziemy zarówno w drogim Tab S7+ jak i tańszym Xiaomi Pad 5. Może to utrudnić np. zrobienie zdjęcia dokumentu, gdy nie mamy innego źródła światła.

W aplikacji znajdziemy tryby: zdjęcie, wideo, jedno ujęcie, ar doodle, pro, panorama, żywność, noc, tryb portretowy, hyperlapse, strefa ar i bixby vision.

Biorąc pod uwagę jak uproszczony jest aparat to efekty jakie oferuje są zaskakująco dobre. Przede wszystkim Samsung ma w zanadrzu swoją dopracowaną kolorystykę – zdjęcia są nasycone i atrakcyjne, balans bieli trafnie dobrany. Nawet zdjęcia nocne są całkiem niezłe, bo nieporuszone i z odpowiednią ilością HDR. Wideo 1080p, choć daleko mniej szczegółowe niż 4K, jest dobrze stabilizowane cyfrowo, a jego szczegółowość jest adekwatna. Przednia kamera, choć nie tak dobra jak w droższym i starszym bracie, do telekonferencji wystarcza. Nikt nie powinien próbować zastąpić aparatu w telefonie za pomocą 12 calowego tabletu, ale w razie potrzeby Samsung Galaxy Tab S7 FE się sprawdzi, choć jakością plasuje się raczej na poziomie smartfonu za mniej niż 1500 zł.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 4

Samsung Galaxy Tab S7 FE ma baterię o pojemności 10090 mAh. W zestawie z urządzeniem otrzymujemy standardową ładowarkę 15W, choć podobnie jak Tab S7+ tablet wspiera ładowanie do 45W, o ile kupimy osobno opcjonalną ładowarkę. Nie możemy niestety liczyć na szybkie ładowanie w przypadku fabrycznego zestawu i tutaj tablet Xiaomi wypada trochę lepiej.

Podczas testu odtwarzania wideo z YouTube z jasnością ekranu ustawiona na połowę, tablet rozładował się do 5% po upływie 12 godzin i 15 minut. To dobry wynik zapewniający komfort, jednak Tab S7+ z ekranem OLED działał przynajmniej o godzinę dłużej, a tablet Xiaomi aż o 6 godzin dłużej.

Nasza finalna ocena

Po Samsungu można spodziewać się wysokiej jakości sprzętu i nie inaczej jest w przypadku Samsung Galaxy Tab S7 FE. Jest metalowa obudowa, dobre głośniki stereo, dopracowane oprogramowanie nakładki One UI 3.1, tryb DeX na tablecie i zewnętrznym monitorze i doskonałe wsparcie rysika. Są też cechy, których w Xiaomi Pad 5 zabrakło, jak WiFi ax, wsparcie kart pamięci czy GPS, oraz możliwość podłączenia zewnętrznego ekranu po kablu. Ekran 12,4 cala to też rzadko spotykana poniżej 3,5 tysiąca złotych propozycja. Bateria i aparat choć się nie wyróżniają na tle innych propozycji, to trzymają dobry poziom.

Bardziej problematycznym pytaniem jest jaka cena jest wciąż konkurencyjna. Tablet Samsunga kosztuje obecnie 2799 zł za wersję WiFi – to o 1100 zł więcej niż tablet Xiaomi Pad 5. A tablet Xiaomi jest nawet odrobinę wydajniejszy od Samsunga, ma ekran 120 Hz, 4 głośniki o trochę głębszym brzmieniu, wyższej rozdzielczości aparaty wraz z wideo 4K i diodę doświetlającą. Być może dlatego pojawiały się już promocje, w których tablet Samsunga zamiast 2799 zł kosztował 1999 zł. Wówczas różnica w cenie względem tabletu Xiaomi wynosiłaby jedynie 300 zł, a to nawet 100 zł mniej niż kosztuje pióro, które do tabletu Xiaomi trzeba dokupić osobno, a u Samsunga jest w zestawie. Wówczas w cenie 1999 zł mogę Samsunga zdecydowanie polecić zwłaszcza tym którzy chcą większy ekran, rysik i DeX. Cena 2799 zł jest moim zdaniem za wysoka, zwłaszcza, że w tej cenie można znaleźć czasami Tab S7.

Uwielbiamy: S Pen na 12,4 calowym ekranie

Nie lubimy: wolnej ładowarki w zestawie

Dla kogo jest Samsung Galaxy Tab S7 FE:

• Dla osób chcących korzystać z rysika S Pen
• Dla szukających jak największego ekranu
• Dla osób korzystających z trybu DeX
• Dla użytkowników ekosystemu Samsunga

Dla kogo nie jest Samsung Galaxy Tab S7 FE:

• Nie dla osób szukających ekranu 120 Hz
• Nie dla tych, którzy chcą więcej niż 2 głośników i ekranu OLED
• Nie dla szukających dobrego stosunku ceny do wyposażenia poza promocją

Alternatywy dla Samsung Galaxy Tab S7 FE:

• Xiaomi Pad 5
• Samsung Galaxy Tab S7+
• Samsung Galaxy Tab S7
• iPad
• iPad Air

Pozostałe informacje na temat tabletu Samsung Galaxy Tab S7 FE:

• Samsung Galaxy Tab S7 FE 12.4 za 1999 zł
• Są nowe tablety Samsunga
• Tablet Galaxy S7 FE 5G z darmową klawiaturą