Klasa urządzenia B (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Systemy Mesh to najprostsze rozwiązanie problemu słabego zasięgu WiFi. Nie musimy wiercić dziur, kuć ściany żeby schować w nich kable, albo rzucić je na podłodze, co nie jest ani estetyczne ani bezpieczne. Zamiast tego umieszczamy kilka urządzeń, które w ramach systemu Mesh pozwalają przełączać się pomiędzy nimi w obrębie tej samej sieci i tego samego hasła. Smartfon, tablet czy laptop automatycznie łączą się z tą jednostką, która oferuje najmocniejszy sygnał, bez udziału użytkownika. Tytułowy Mercusys Halo H50G oferuje w zestawie trzy takie urządzenia w atrakcyjnej cenie 389 zł i według producenta pozwala pokryć siecią WiFi ac aż do 550 m². Mercusys jest marką należącą do TP-Link. Na rynku chińskim funkcjonuje od 2001 roku, gdzie zajmuje drugie miejsce wśród producentów sprzętu sieciowego. Na pierwszym miejscu znajduje się sam TP-Link, do którego Mercusys należy. Sprawdziliśmy jak wygląda konfiguracja Mercusys Halo H50G i jakie prędkości można uzyskać i musimy przyznać, że w tej cenie to świetna propozycja.

Główne wady i zalety Mercusys Halo H50G

Zalety Mercusys Halo H50G:

• Minimalistyczna konstrukcja, nie zwracająca uwagi
• Dioda LED informująca o aż 8 różnych stanach urządzenia
• 3 gniazda gigabit Ethernet w każdym z trzech urządzeń
• Bardzo łatwa konfiguracja
• Przejrzysta i prosta w obsłudze aplikacja przetłumaczona na język polski
• Kontrola rodzicielska z predefiniowanymi ustawieniami dla różnych grup wiekowych
• W miejscu słabego zasięgu standardowego routera udało się poprawić transfer z 7 do 208 Mbps
• Diody LED nie oślepiają i nie przeszkadzają nawet w nocy
• Atrakcyjna cena za zestaw trzech urządzeń

Wady Mercusys Halo H50G:

• Dla niektórych design będzie zbyt minimalistyczny i bez charakteru
• Konieczność utworzenia konta w aplikacji mobilnej koniecznej do konfiguracji
• Nieprzeznaczony dla zaawansowanych użytkowników
• WiFi ac jest już wypierane przez WiFi ax
• Brak choćby jednego gniazda USB

Jak oceniamy design? – ocena 5-

W opakowaniu zestawu Mercusys Halo H50G znajdziemy trzy jednostki, trzy zasilacze i jeden kabel sieciowy. Wszystkie trzy jednostki mają identyczny wygląd i wyposażenie. Są to białe sześciany z ciemną podstawą o rozmiarach 88 x 88 x 88 mm. Na górnej powierzchni mają szary, subtelny napis Mercusys, a na froncie równie subtelny napis Halo i pojedyncza diodę informującą o stanie urządzenia. Dioda może świecić w czterech kolorach – żółtym, niebieskim, białym i czerwonym co w kombinacji z dwoma stanami – światłem stałym i mruganiem - oferuje 8 różnych rodzajów informacji, które są rozpisane na pierwszej stronie instrukcji szybkiego uruchamiania.

Z tyłu każdego z trzech urządzeń znajduje się gniazdo zasilania, wciskany wykałaczką przycisk reset i aż trzy gniazda Ethernet oferujące gigabitową przepustowość. Warto przypomnieć, że kosztujący o 200 zł więcej testowany przez nas zestaw D-link Mesh WiFi COVR-1103, a więc przeszło jedną trzecią droższy, oferował tylko dwa gniazda Ethernet na każdym urządzeniu.

Konstrukcja jest minimalistyczna i bardzo prosta. Nie ma żadnych wodotrysków, nawet dioda LED świeci w taki sposób, że widać ja tylko z bliska. Dla kogoś kto chce ustawić poszczególne urządzenia tak aby nie zwracały na siebie uwagi to będzie istotna zaleta. Trzeba jednak przyznać, że sama konstrukcja nie jest inspirująca tylko prosta. Jako zaletę traktuję zastosowanie matowego tworzywa, które łatwiej utrzymać w czystości. Na żadnym urządzeniu nie znajdziemy gniazda USB, ale to nie zaskakuje w tej półce cenowej.

Co sądzimy o konfiguracji i oprogramowaniu? – ocena 5

Aby skonfigurować Mercusys Halo H50G potrzebna jest aplikacja mobilna Mercusys. Jest to jedyna metoda, bowiem interfejs WWW nie jest obsługiwany w przypadku tego modelu. Podobnie jak w testowanym niedawno routerze TP-Link Archer AX55 wymagane jest utworzenie konta, którego nie da się pominąć. Jest to arbitralny wymóg producenta, bo nie ma on specjalnego uzasadnienia w tym akurat przypadku.

Jednak dalsza część konfiguracji przebiega automatycznie i jest super prosta – absolutnie każdy kto potrafi zainstalować aplikację mobilną sobie z nią poradzi. Po podłączeniu jednego z urządzeń Mercusys Halo H50G do zasilania i kabla Ethernet czekamy aż dioda zacznie migać na niebiesko, nadajemy sieci nazwę oraz hasło i gotowe. Aby dodać kolejne satelity do systemu podłączamy je tylko do prądu, czekamy na mruganie niebieskiej diody i w aplikacji mobilnej wybieramy opcję dodaj i już.

 Sama aplikacja Mercusys jest bardzo uproszczona, co w kontekście grupy docelowej tego zestawu odbieram jako dużą zaletę. Nie sposób się tutaj pogubić i coś zepsuć. Na głównym ekranie aplikacji możemy podejrzeć urządzenia podłączone do utworzonej sieci wraz z ruchem sieciowym jaki generują. Tutaj też zobaczymy powiadomienia o podłączeniu nowych urządzeń, jak i potencjalnych problemach z poszczególnymi satelitami – jeśli jedno urządzenie odłączymy od zasilania otrzymamy powiadomienie o tym fakcie ze wskazaniem które urządzenie w którym pomieszczeniu nie działa.

W sekcji ustawień możemy zmienić opcje sieci WiFi jak i uruchomić sieć dla gości, dodać urządzenia na czarną listę, sprawdzić aktualizację oprogramowania układowego i zajrzeć w ustawienia zaawansowane. Mercusys Halo H50G oferuje także ustawienia QoS oraz kontrolę rodzicielską. Zwłaszcza kontrola rodzicielska została dobrze zaprojektowana. Po utworzeniu nowego profilu wybieramy jedną z predefiniowanych opcji takich jak dziecko, starsze dziecko, nastolatek i dorosły. Każda z tych pozycji ma proponowane ustawienia. Najmniejsze dzieci mają prawie wszystko poblokowane, starsze dzieci mogą już pobierać pliki, gry i multimedia ale mają zablokowane media społecznościowe, a nastolatki mają zablokowane tylko treści dla dorosłych. Kategorie można swobodnie modyfikować, jak i dodać konkretne strony do listy blokowanych. Dużo łatwiej jednak zacząć od proponowanego profilu niż konfigurować wszystko od zera. W razie wątpliwości przy każdej pozycji znajduje się ikona dodatkowej informacji, która wyjaśnia co się kryje pod daną kategorią. Aplikacja i wszystkie opisy są przetłumaczone na język polski. Aplikacja może również generować miesięczne raporty.

Transfery i zasięg WiFi 6 – ocena 5

Ponieważ celem dowolnego systemu Mesh jest poprawa zasięgu i transferów sieci WiFi porównałem trzy scenariusze. Pierwszy (oznaczony cyfrą 1 na zrzucie ekranu) to prędkość bazowa, w tym samym pomieszczeniu co router UPC i bazowe urządzenie Mercusys Halo H50G podłączone wprost do niego. Drugi scenariusz to łazienka znajdująca się za dwoma ścianami działowymi, ale częściowo w świetle drzwi ułatwiających przenikanie sygnału. Trzeci scenariusz to najdalsze pomieszczenie znajdujące się za 3 ścianami, z czego dwie to ściany nośne, ceglane w starym budownictwie, jedna a grubości 55 cm a druga 42 cm, gdzie sygnał z routera UPC jest na granicy zasięgu i albo wcale nie pozwala się połączyć, albo oferuje najniższe transfery. Na zrzucie ekranu SpeedTest kolorem żółtym oznaczyłem wyniki uzyskane na routerze UPC Giga Connect Box, a kolorem zielonym Mercusys Halo H50G. Pomiary wykonałem na telefonie realme GT 2.

W scenariuszu optymalnego zasięgu dla obu urządzeń wyraźnych różnic w prędkości nie widać. Zarówno router UPC jak i testowany Mercusys Halo H50G działają w tej samej technologii WiFi ac i osiągają podobne wyniki między 450 a 500 Mbps.

W obu pozostałych scenariuszach, gdy sygnał WiFi jest odbierany przez ściany różnica jest wyraźna na korzyść Mercusys Halo H50G. Tam gdzie UPC osiąga maksymalnie 56 Mbps, Mercusys osiąga 228 Mbps, tam gdzie UPC jest na granicy osiągając 6 – 7 Mbps, tam Mercusys swobodnie przekracza 200 Mbps. To różnica pomiędzy zrywaniem połączenia a pełnym komfortem - zasadnicza.

Nawet gdy porównamy wyniki do ostatnio testowanego TP-Link Archer AX55, który oferuje zauważalnie lepszy zasięg od routera UPC i w naszej recenzji osiągnął 32 Mbps w najdalszym pomieszczeniu, to wciąż daleko mu do przeszło 200 Mbps osiąganego przez Mercusys Halo H50G. Widać wyraźnie, że na słaby zasięg sygnału WIFi dużo lepszym rozwiązaniem jest zakup systemu Mesh, a nie mocniejszego routera z większa liczbą zewnętrznych anten zwłaszcza, że system Mesh składający się z 3 urządzeń wcale nie będzie droższy od nawet dość podstawowego routera.

Nasza finalna ocena

Mercusys Halo H50G w cenie 389 zł, a więc także w cenie przeciętnej klasy routera, oferuje trzy urządzenia, które możemy dowolnie ustawić, tak by pokryć zasięgiem WiFi duże mieszkanie czy wielopiętrowy dom z garażem czy warsztatem. W każdym z trzech urządzeń znajdziemy aż 3 gigabitowe gniazda Ethernet, które pozwolą wygodnie podłączyć laptop czy telewizor za pomocą kabla. Co prawda mówimy tu o technologii WiFi ac, a nie najnowszego WiFi szóstej generacji, to dla wielu użytkowników domowych nie będzie miało to większego znaczenia. Dużo bardziej będzie się liczyła prosta konfiguracja i nieskomplikowana aplikacja w języku polskim. Tym sposobem nawet niezaawansowane technicznie osoby będą mogły w prosty sposób rozwiązać problem słabych transferów i łączności z WiFi w swoich mieszkaniach. Możliwość poprawy transferu z 6 do 208 Mbps bez potrzeby ciągnięcia kabli jest zdecydowanie warta niewygórowanej ceny tego zestawu. Podczas testów nie napotkałem żadnych problemów ani trudności.

Uwielbiamy: po prostu działa tak jak należy

Nie lubimy: nie dla zaawansowanych i wymagających użytkowników

Dla kogo jest Mercusys Halo H50G:

• Dla chcących poprawić zasięg WiFi w swoim mieszkaniu lub domu
• Dla tych którzy szukają prostoty i minimalizmu
• Dla szukających dobrego stosunku możliwości do ceny

Dla kogo nie jest Mercusys Halo H50G:

• Nie dla zaawansowanych użytkowników szukających USB i zaawansowanej konfiguracji
• Nie dla tych, którzy rozpoczęli już przesiadkę na WiFi ax
• Nie dla poszukujących inspirującego, nietuzinkowego designu

Alternatywy dla Mercusys Halo H50G:

• D-link Mesh WiFi COVR-1103

Jeżeli miałbym wskazać jeden gadżet co do którego miałem największe wątpliwości czy się sprawdzi, który następnie zacząłem używać częściej niż cokolwiek innego z tej samej kategorii urządzeń, to są nim bez wątpienia słuchawki z przewodnictwem kostnym. Postaram się krótko wyjaśnić czym się różnią do standardowych słuchawek, w jakich zastosowaniach się sprawdzają, oraz kiedy takiego rozwiązania bym unikał. Swoje doświadczenia bazuje na 4 różnych modelach słuchawek Aftershokz, które również pokrótce porównam.

Jak działają klasyczne słuchawki?

Klasyczne słuchawki emitują dźwięk wprowadzając powietrze w drganie za pomocą membrany. Membrana może być różnej wielkości – malutka w słuchawkach dokanałowych i dużą w słuchawkach nausznych, jak i różnej konstrukcji. W niektórych słuchawkach, podobnie jak w głośnikach jest więcej niż jedna membrana, odpowiadająca za określone pasmo dźwięku, jednak zasada działania jest taka sama. W przypadku klasycznych słuchawek niesie to określone konsekwencje. Słuchawki klasyczne mogą być typu zamkniętego, izolując nas od otoczenia, ale też powodując, że otoczenie nie słyszy tego czego my sami słuchamy. Mogą być też słuchawkami otwartymi, przepuszczając więcej dźwięków otoczenia i czyniąc dźwięk bardziej przestrzennym, ale jednocześnie powodując, że otoczenie też słyszy to czego my słuchamy.

Czym jest przewodnictwo kostne?

Słuchawki z przewodnictwem kostnym korzystają z faktu, że dźwięk rozchodzi się nie tylko w powietrzu, ale i w innych ośrodkach, na przykład za pośrednictwem kości i tą drogą również może trafić do ludzkiego ucha. Łatwo sprawdzić jeśli mamy w domu kamerton i po wprawieniu go w wibracje przyłożymy go do czaszki. Wówczas dźwięk sprawia wrażenie, że dochodzi ze środka głowy i jest nawet lepiej słyszalny niż gdy trzymamy kamerton blisko ucha. Właśnie z tego mechanizmu korzystają słuchawki z przewodnictwem kostnym – całkowicie omijają kanał słuchowy. Elementy powodujące wibracje spoczywają na kościach skroniowych i tą drogą przekazują dźwięk do wnętrza ucha.

Jakie zalety mają słuchawki z przewodnictwem kostnym?

Przede wszystkim pozostawiają kanał słuchowy i ucho jako takie całkowicie odblokowane i wolne od słuchawek. Można to porównać do noszenia okularów, których zauszniki nie wpływają na możliwość słyszenia otoczenia i nie powodują dyskomfortu podczas długiego użytkowania.

Używając słuchawek z przewodnictwem kostnym w żaden sposób nie blokujemy dźwięków dochodzących otoczenia. Może mieć to znaczenie zarówno ze względów bezpieczeństwa, np. podczas uprawiania sportu na publicznej drodze, jak i łatwości komunikowania się z otoczeniem, domownikami czy współpracownikami. Można też mieć założone słuchawki z przewodnictwem kostnym gdy z nich nie korzystamy, żeby w razie potrzeby odebrać telefon podczas jazdy na rowerze, czy podczas biegania. Jednocześnie to czego my słuchamy pozostanie niesłyszalne dla naszego otoczenia.

Tradycyjne słuchawki, czy to dokanałowe czy nauszne, mają tendencję do zmęczenia uszu, jeśli nie samym uciskiem, to przynajmniej ograniczoną wentylacją i uczuciem grzania się uszu. Słuchawki z przewodnictwem kostnym są całkowicie wolne od tego problemu. Nie będą przeszkadzały nawet podczas całodziennego noszenia w największy upał i podczas wysiłku fizycznego.

Trzecią zaletą jest brak klasycznej membrany i zamknięta konstrukcja. Pozwala to bezstresowe użytkowanie w każdy warunkach pogodowych i podczas sportu. Jest nawet specjalny model słuchawek dedykowany pływakom - Aftershokz Xtrainerz.

Jakie wady mają słuchawki z przewodnictwem kostnym?

Najważniejszą wadą jest to co wymieniłem również jako zaletę – całkowity brak izolacji od otoczenia. Jeśli idziemy wzdłuż ruchliwej ulicy, jedziemy tramwajem lub pociągiem, albo siedzimy obok kogoś kto głośno rozmawia to słuchawki z przewodnictwem kostnym nie przyniosą ulgi ani skupienia. To co słuchamy będzie po prostu zagłuszone przez otoczenie. Można temu zaradzić zatykając kanał słuchowy choćby specjalnymi korkami do uszu, ale sam nie stosuję tego rozwiązania. Są to więc słuchawki o określonym zastosowaniu i nie zawsze się sprawdzają.

Druga wada dotyczy brzmienia tego rodzaju słuchawek. Pasmo przenoszenia jest węższe mimo, że producent deklaruje inaczej. Trudniej o głębokie basy i najsubtelniejsze detale. Nie jest to więc zamiennik dla ulubionych słuchawek do słuchania muzyki w skupieniu. Określiłbym to jako lepszy odpowiednik słuchania radia w pracy – muzyka w tle, jako uzupełnienie np. treningu, niekoniecznie do słuchania samego w sobie. Percepcja dźwięku jest sprawą mocno indywidualną i dużo zależy do czego jesteśmy przyzwyczajeni i czego oczekujemy.

Jak i do czego sam używam słuchawki z przewodnictwem kostnym?

W moim przypadku sprawdzają się rewelacyjnie do każdej formy ludzkiego głosu. Ponieważ słucham podcastów i innych audycji oraz audiobooków są to zdecydowanie moje ulubione słuchawki do tego rodzaju zastosowań. Pozwalają słuchać audycji podczas wykonywania obowiązków domowych, spaceru z psem, nie powodując dyskomfortu izolacji ani zmęczenia.

Ponieważ wszystkie słuchawki z których korzystam mają wbudowany mikrofon, świetnie nadają się do odbierania telefonów, ale także uczestniczenia w telekonferencjach. Jakość rozmów jest bardzo dobra i w zasadzie ponad 90% moich rozmów odbywa się wyłącznie na słuchawkach z przewodnictwem kostnym.

Muzyki słucham na nich rzadziej, ale podczas jazdy na rowerze też się zdarza. Bywa również, że oglądam film na tablecie poza domem w połączeniu ze słuchawkami Aftershokz.

Gdy jednak chcę sobie posłuchać ulubiony album i nie przeszkadza mi, że nie będę słyszał co się dzieje wokół mnie, zwykle wybieram słuchawki dokanałowe, lub duże otwarte słuchawki nauszne. Jednak słuchanie muzyki w skupieniu stanowi na pewno mniejszość czasu korzystania z dowolnego rodzaju słuchawek w moim wypadku.

Z jakich słuchawki z przewodnictwem kostnym korzystałem?

Mam na koncie 4 różne modele słuchawek marki Aftershokz – to producent specjalizujący się wyłącznie w słuchawkach z przewodnictwem kostnym. Niektórzy więksi producenci sprzętu audio eksperymentują i mają pojedyncze modele tego rodzaju, ale z nimi nie mam doświadczenia.

Pierwszym modelem z którym miałem styczność były niedostępne już, trochę duże i cięższe niż obecne modele Aftershokz Trekz Titanium. Kolejne słuchawki Aftershokz również zastąpione nowszym modelem, chociaż wciąż dostępne to Aftershokz Trekz Air. Mam też dwa obecnie oferowane modele ze średniej i górnej półki na których chciałem się skupić Aftershokz OpenMove oraz Aftershokz Aeropex.

Moim zdaniem różnice w brzmieniu pomiędzy kolejnymi modelami występują, ale nie są zbyt duże i zupełnie odwrotnie niż w przypadku klasycznych słuchawek nie odgrywają kluczowej roli. Przynajmniej jeśli nie porównujemy już niedostępnych, starych modeli z najnowszymi. Tutaj było widać wyraźniejszy postęp, a zwłaszcza zmniejszenie odczuwalnego na skórze drgania przy wyższych godnościach. Najważniejsze różnice dotyczą wagi, czasu działania na baterii, uszczelnienia i sposobu ładowania.

Wszystkie obecnie dostępne słuchawki Aftershokz mają dwa przyciski do regulowania głośności i trzeci uniwersalny przycisk odpowiadający za odbieranie i kończenie połączeń, wznawianie i zatrzymywanie muzyki. Pozwalają też na jednoczesne sparowanie z dwoma urządzeniami Bluetooth – tzw. Bluetooth multipoint pairing.

Aftershokz OpenMove

To model ze średniej półki i moim zdaniem najlepsza propozycja dla większości użytkowników. Kosztują 399 zł, ale czasami można trafić promocje za 349 zł. Ich główną zaletą jest możliwość ładowania wprost kablem USB C. Nie potrzeba nic więcej – jak mamy ładowarkę od telefonu, mamy wszystko co potrzeba. Wbudowane gniazdo USB C jest zakrywane klapką.

Działają 6 godzin na baterii, ważą 29 gramów i mają normę uszczelnienia IP55.

Aftershokz Aeropex

To model flagowy, dedykowany bardziej wymagającym użytkownikom. Kosztują 649 zł i ich konstrukcja jest smuklejsza i bardziej przylegająca do głowy. Są też lżejsze i lepiej uszczelnione. Mają jednak dedykowany, magnetyczny kabel do ładowania. Z jednej strony gniazdo nie wymaga zabezpieczenia klapką, kabel wskakuje sam na swoje miejsce, a w zestawie dostajemy dwa kable. Możemy mieć jeden na stałe w domu, a drugi w pracy, czy przy sobie. Jeśli jednak kabla zapomnimy to ich po prostu nie naładujemy.

Działają 8 godzin na baterii, ważą 26 gramów i mają normę uszczelnienia IP67.

Inne modele Aftershokz

Aftershokz oferuje jeszcze dwa specjalizowane rodzaje słuchawek. Wspomniane Aftershokz Xtrainerz dedykowane pływakom, całkowicie szczelne według normy IP68. Nie mają łączności Bluetooth, a jedynie wbudowaną pamięć 4 GB na pliki MP3. Drugi model to Aftershokz OpenComm, które konstrukcyjnie odpowiadają Aeropex z dodanym mikrofonem na pałąku. W założeniu mają sprawdzić się w środowisku biurowym, podczas wielogodzinnych telekonferencji. Osobiście nie odczuwam jednak potrzeby poprawy jakości wbudowanego mikrofonu w standardowych słuchawkach Aftershokz.

Podsumowanie i alternatywa

Producenci klasycznych słuchawek zauważali jakiś czas temu korzyść jaką wnosi obok usuwania szumu otoczenia możliwość słyszenia otoczenia. Dlatego większość współczesnych słuchawek oprócz usuwania szumu oferuje tryb przejrzystości, który zbiera dźwięk otoczenia za pomocą mikrofonów i nawet wzmacniając go emituje do uszu użytkownika. Szczególnie słuchawki Apple AirPods są znane z wysokiej jakości trybu przejrzystości, ale znajdziemy go u każdego liczącego się producenta. To pozwala pogodzić w jednych słuchawkach zarówno eliminację szumu otoczenia jak i możliwość pozostania w kontakcie z otoczeniem – zależnie od bieżącej potrzeby. Dla wielu użytkowników może to być wystarczające i bardziej uniwersalne rozwiązanie.

Sam preferuje słyszeć otoczenie bezpośrednio, nie za pośrednictwem słuchawek. Jest to dla mnie bardziej naturalne. Łatwiej również prowadzić rozmowę gdy rozmówca nie myśli, że ignorujemy go mając uszy zatkane słuchawkami. Wreszcie komfort słuchawek z przewodnictwem kostnym to jest to co spowodowało, że to najczęściej używany przeze mnie rodzaj słuchawek. Zwłaszcza jeśli ktoś dużo rozmawia przez telefon, na telekonferencjach, oraz słucha dużo podcastów i audiobooków. W takim wypadku istnieje duża szansa, że tak jak u mnie słuchawki z przewodnictwem kostnym staną się najczęściej używanym rodzajem słuchawek.

Klasa słuchawek S (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Jabra na rynku istnieje już od 1983 r. W 2000 r. została przejęta przez duńską firmę GN Audio (z GN Group). Od 2008 r. Jabra ma dwa główne działy: Enterprise (czyli słuchawki i inne rozwiązania dla call center i biur) oraz Consumer (czyli słuchawki premium na rynku użytkowników indywidualnych).

Jabra od początku nie walczy ceną i skupia się na rynku droższych urządzeń, co pozwala na utrzymanie odpowiedniej marży. Tak też jest w przypadku naszych testowych słuchawek ELITE 7 ACTIVE. To słuchawki TWS, które kosztują obecnie około 700 zł (wcześniej kosztowały 50 zł więcej). Nie jest to szokująca cena w tym segmencie rynku, ale wiadomo, że można kupić słuchawki bezprzewodowe chińskich marek za około 100 zł. Jabra bije się jednak o serca sportowców amatorów z takimi markami jak Sony, Bose, Apple, JBL itp. To trudny rynek, w którym bardzo liczy się właśnie marka, a Jabra nie jest marką aż tak mocną jak wymienieni konkurenci.

Główne wady i zalety słuchawek sportowych TWS Jabra ELITE 7 ACTIVE

Zalety słuchawek sportowych TWS Jabra ELITE 7 ACTIVE:

• Świetny dźwięk – mocny, ale nieprzesadzony bas, bardzo duża przestrzeń
• Dobrze trzymają się w uszach
• Tryb mono
• Rozbudowana aplikacja
• Opcja szybkiego ładowania – 5 minut to godzina słuchania
• Ładowanie bezprzewodowe
• Bardzo dobre działanie ANC
• Wkładki EarGel nie wydają dodatkowych odgłosów w czasie treningu
• Norma IP57
• Współpraca z Asystentem Google, Alexą i z Siri (przetestowane)
• Bluetooth Multipoint po lutowej aktualizacji oprogramowania
• Bluetooth 5.2
• 8 godzin pracy baterii, 30 godzin w etui ładującym
• Soundscape – dźwięki oceanu, ulewy, ptaków, burzy, specjalnie przygotowane odgłosy i szumy

Wady słuchawek sportowych TWS Jabra ELITE 7 ACTIVE:

• Brak haków, wypustek, które spotyka się w słuchawkach sportowych – ale design Jabry działa
• Wysoka cena
• Zastosowane tworzywo bardzo ciężko się czyści
• Słuchawki są dosyć duże, ale na szczęście lekkie i prawie się ich nie czuje w uszach

Jak oceniamy design? – ocena 5

Jabra ELITE 7 ACTIVE to siostrzany model słuchawek Elite 7 Pro. Oba modele wyglądają niemal identycznie. W specyfikacji różnią się tym, że wersja ACTIVE nie wspiera rozwiązania przewodnictwa kostnego. ELITE 7 ACTIVE są sprzedawane w trzech kolorach – najbardziej oryginalny jest miętowy, czyli jasno zielony – nasze były granatowe. Jeszcze bardziej eleganckie są czarne. Etui słuchawek jest niewielkie i lekkie. Jest wyściełane tym samym plastikiem, co same słuchawki , a to niestety oznacza, że bardzo się brudzi i niestety perfekcyjne doczyszczenie wnętrza tego pudełka jest chyba niemożliwe. To samo dotyczy samych słuchawek, które brud z muszli naszych uszu zbierają perfekcyjnie. Przyczyną tego stanu rzeczy jest materiał nazwany Jabra ShakeGrip. Jest miękki w dotyku i zapewnia dużą przyczepność. Dzięki niemu słuchawki douszne Elite 7 Active pozostają wygodnie na miejscu bez dodatkowych ringów, zaczepów, wypustek, haków znanych z innych sportowych modeli.

 Słuchawki Jabry mają genialne, wygodne, duże przyciski do sterowania – inne rozwiązania mogą się schować. Samo umieszczanie w uszach również jest wygodne – wsadzamy je na miejsce i nie musimy ich dodatkowo dokręcać. Słuchawki dobrze trzymają się w uszach nawet przy długim treningu, gdy pot i mocne drgania zaczynają sprawiać problemy większości modeli, które są źle zaprojektowane lub po prostu nie są przeznaczone do sportu. Wydaje się, że jeszcze większą stabilność oferują moje JBL Live Free NC+, ale tylko ze względu na delikatne plastikowe wypustki, które dodatkowo blokują tył słuchawek. ELITE 7 ACTIVE czasami trzeba było delikatnie poprawić, ale być może wynikało to tylko z obawy, że mogą wypaść, a nie z realnej potrzeby.

Specyfikacja i jakość dźwięku – ocena 5+

ELITE 7 ACTIVE jako słuchawki sportowe muszą wspierać aktywne tłumienie szumu, bo bieganie na bieżni, jazda na trenażerze lub bieganie przy głośnych miejskich arteriach bywa męczące dla naszych uszu. ANC na początku konfigurujemy pod siebie, a później możemy dodatkowo regulować zależnie od aktualnej sytuacji w naszym otoczeniu. Gdy chcemy słyszeć hałas wokół nas to włączamy funkcję HearThrough. Sterowanie jest bardzo wygodne – domyślnie przyciskiem w lewej słuchawce. ANC działa naprawdę bardzo dobrze. Dźwięk z głośnej bieżni jest tłumiony niemal do zera. Niestety nie testowałem tych słuchawek w samolocie, a to też bardzo dobre miejsce do testów ANC.

Jeśli chodzi o parametry techniczne to Jabra w specyfikacji obiecuje przenoszenie pełnego pasma w trybie muzyki - 20–20 000 Hz. Gdy rozmawiamy pasmo jest przycinane do 80–8000 Hz.

Słuchawki wspierają trzech najważniejszych asystentów głosowych: Amazon Alexa, Siri oraz Asystenta Google.

Oprogramowanie słuchawek jest aktualizowane online – w czasie aktualizacji muszą one być umieszczone w etui. Sam proces aktualizacji jest dosyć długi – twa kilka minut.

Sama jakość dźwięku jest naprawdę doskonała jak na tak małe słuchawki TWS. Nie jest to jednak wyróżnik, bo w tym segmencie cenowym to już standard. Trochę gorzej grają może słuchawki AirPods, ale one mają swoje inne zalety (wygodę, Spatial Audio itd.). Oczywiście należy pamiętać, że słuchawki TWS przestrzenią dźwięku i jego „elegancją” nie dorównują nausznym słuchawkom za np. 1500 lub więcej złotych. Gdy jednak uprawiamy sport to naprawdę po godzinie treningu subtelności w muzyce przestają być najważniejsze. Bardziej liczy się to, czy bas nakręca nas do dalszego biegu, a słuchawek nie trzeba co 100 metrów poprawiać w uchu. ELITE 7 ACTIVE są doskonałym wyborem dla trenujących, ale także dla tych, którzy chcą odizolować się od rodziny lub kolegów z pracy. Do tej izolacji przyda się bardzo funkcja Soundscape – to dźwięki oceanu, ulewy, ptaków, burzy gotowe do odsłuchu w aplikacji Sound+.

Fani korzystania z jednej słuchawki mogą tak korzystać z ELITE 7 ACTIVE. To może nam się przydać, gdy jedziemy na rowerze i chcemy mieć maksymalny kontakt z otoczeniem, a jednocześnie słuchać muzyki lub podcastów.

Jak długo działa bateria? – ocena 5+

ELITE 7 ACTIVE mają działać na jednym ładowaniu do 8h. Gdy doładujemy je w etui to czas ten wydłuży się do 30h. 8h pozwoli nam zrealizować większość, nawet bardzo długich treningów i lotów samolotem. Szybkie ładowanie przez 5 minut to kolejna godzina odtwarzania muzyki. Po 30 minutach ładowania baterie będą naładowane do około 50%. Takie parametry zapewniają nam całkowitą wygodę korzystania ze sportowych TWS Jabry.

Nasza finalna ocena

Jabra ELITE 7 ACTIVE to świetny wybór dla fanów dobrej jakości dźwięku, którzy uprawiają sport. Przetestowaliśmy je przy ostrej rozgrzewce, treningu biegowym na bieżni i w parku, siłowni oraz na trenażerze. Cały czas trzymały się dobrze w naszych uszach i wymagały bardzo rzadkich poprawek (które być może tak naprawdę w ogóle nie były konieczne). Cena słuchawek nie jest niska, ale w zamian dostajemy naprawdę dopracowany produkt ze świetną jakością dźwięku, mięsistym, ale nieprzesadzonym basem, dobrą aplikacją, genialnymi przyciskami i wsparciem dla asystentów głosowych. Do wad na pewno możemy zaliczyć to, że specjalny plastik użyty do produkcji bardzo trudno się czyści. To efekt tego, że dobrze „przykleja się” do naszej skóry, jednocześnie zbierając z niej cały brud, który później ciężko usunąć. Słuchawki nie wspierają także rozwiązania Spatial Audio znanego z AirPodsów.

Uwielbiamy: jakość dźwięku

Nie lubimy: bardzo trudnego do czyszczenia plastiku

Dla kogo są słuchawki Jabra ELITE 7 ACTIVE:

• Osoby uprawiające sport
• Osoby, dla których ważna jest jakość dźwięku
• Osoby szukające dobrego ANC
• Osoby, które szukają słuchawek z wygodnymi przyciskami

Dla kogo nie są słuchawki Jabra ELITE 7 ACTIVE:

• Oszczędni
• Osoby, które nie uprawiają żadnego sportu

Alternatywy dla słuchawek Jabra ELITE 7 ACTIVE:

• Apple Powerbeats Pro
• Jabra Elite 4 Active
• JBL Under Armour Streak
• JBL Endurance Peak II
• JBL Live Free NC+
• Bang & Olufsen Beoplay E8 Sport
• Bose Sport Earbuds
• JBL Reflect Flow Pro+
• Sony WF-SP800N ANC
• Jabra Elite Active 75t
• JBL Reflect Mini NC
• Bose SoundSport Free

Klasa urządzenia E (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Obok swojego pierwszego flagowca z prawdziwego zdarzenia, czyli realme GT 2 Pro, którego recenzję już można przeczytać, zadebiutował także realme GT 2. Designem jest bliźniaczo podobny do wersji Pro, za to specyfikacją i ceną bliżej mu do hitu sprzed roku czyli realme GT, od którego ma lepszą baterię, usprawniony aparat i większy wyświetlacz. Równie istotne jest co zostało usunięte względem realme GT 2 Pro – nie ma mikroskopu i aparatu o super szerokim kącie widzenia 150 stopni. Inny jest też ekran oraz procesor. Można więc śmiało powiedzieć, że bliżej realme GT 2 do rocznego GT niż GT 2 Pro. Ostatecznie jednak kluczowym elementem jest tutaj cena, która dla wersji 12/256 GB jest aż o tysiąc złotych niższa i wynosi 2499 zamiast 3499. Jest też tańsza opcja 8/128 GB za 2299 zł ale tutaj różnica nie jest już tak duża, bo GT 2 Pro można było kupić w promocji za 2999 zł a więc 700 zł drożej.

Przejrzyjmy się w szczegółach jak wypadł realme GT 2 w testach.

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety realme GT 2

Zalety realme GT 2:

• Praktyczny i oryginalny design matowej obudowy o fakturze przypominającej papier
• Pełnoprawne głośniki stereo
• Skuteczny czytnik linii papilarnych pod wyświetlaczem
• Ekran wystarczająco dobry aby nie było czuć wyraźnej różnicy względem wersji Pro
• W dalszym ciągu najnowsze standardy komunikacyjne
• Wydajność zaspokajająca na dzisiaj wszystkie potrzeby
• Praktyczne funkcje nakładki realme UI 3.0
• Znacznie poprawiony względem pierwszego realme GT główny aparat
• Długie działanie na baterii – dłuższe niż wersji Pro i pierwszego GT
• Super szybkie ładowanie do pełna w 35 minut
• Dobry stosunek wydajności i wyposażenia do ceny

Wady realme GT 2:

• Brak normy uszczelnienia, choćby opisowej od samego producenta, bez klasyfikacji
• Rama obudowy z tworzywa
• Szersze i wyraźnie asymetryczne ramki ekranu względem wersji Pro
• Specyfikacja nie zmieniła się względem pierwszego GT
• 40% mniej wydajny graficznie niż GT 2 Pro
• Niedopracowane tłumaczenie systemu
• Niedziałający Netflix (dotyczy tylko egzemplarzy testowych)
• Przeciętnej jakości aparat ultraszerokokątny z zaskakująco dużym szumem i artefaktami przetwarzania obrazu
• Bezużyteczny aparat makro zamiast mikroskopu

Jak oceniamy design? – ocena 4+

Design realme GT 2 jest bliźniaczo podobny do wersji Pro. Gdyby nie różnica koloru patrząc na tył obudowy trudno byłoby rozróżnić jeden od drugiego. Różnice sprowadzają się do trochę szerszego rozstawienia diod doświetlających oraz obiektywu makro schowanego na równi wyspy aparatów, podczas gdy w wersji Pro on delikatnie wystaje. Materiał obudowy przypominający papier z matową fakturą jest dokładnie taki sam w obu urządzeniach. Wykończenie telefonu podoba mi się zarówno wizualnie, jak i jest praktyczne, bo na matowej obudowie nie widać żadnych śladów ani paprochów. Jedynie podpis projektanta umieszczony na samej obudowie wydaje się być niekonieczny i nie na miejscu.

Front urządzenia różni się mocniej, bowiem tańszy GT 2 ma zauważalnie szersze i mniej symetryczne ramki dookoła ekranu niż wersja Pro. To jeden z kompromisów wymuszonych niższą ceną. Podobnie jest z ramką, która zamiast z metalu jest tutaj wykonana z tworzywa.

Telefon realme GT 2 jest wyposażony w całkiem dobre głośniki stereo, szybki i skuteczny czytnik linii papilarnych umieszczony pod wyświetlaczem i uszczelnione gniazdo dual SIM. Nie ma jednak oficjalnej normy wodoszczelności. Podczas premiery realme informowało, że nie norma jest ważna, której wyrobienie kosztuje i podnosi cenę urządzenia, tylko sam fakt uszczelnienia. Zgadzam się, tylko chciałbym aby producent jasno zadeklarował czy można telefon zanurzyć w wodzie, czy nie, a czy to się będzie nazywało IP68 czy po prostu „odporny na zanurzenie” nie robi mi różnicy. Takiej informacji jednak nie ma i nie próbowałbym zanurzać tego telefonu w wodzie - tą tajemniczość producenta liczę jednak na minus.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 5-

Wyświetlacz w realme GT 2 ma przekątną 6,62 cala, rozdzielczość FHD+ 2400 x 1080 pikseli. Jest wykonany w technologii AMOLED i obsługuje odświeżanie 120 Hz. Ekran ma maksymalna jasność 1300 nitów i jest przykryty szkłem Gorilla Glass 5.

Różnic względem droższej wersji GT 2 Pro jest wiele – niższa rozdzielczość FHD+ zamiast QHD+, niższa maksymalna jasność, szersze ramki, brak LTPO, a więc odświeżanie ekranu nie może być dopasowane do wyświetlanej treści. Czy to wszystko ma kluczowe znaczenie dla użytkownika? W większości przypadków nie, bo wyświetlacz realme GT wciąż można uznać za bardzo dobry. Bardziej od parametrów rzucają się w oczy szersze i mniej symetryczne ramki, ale to też w użytkowaniu nie przeszkadza.

Ponieważ nakładka systemowa jest ta sama, większość opcji obrazu jest tożsama z wersją Pro - W ustawieniach znajdziemy ustawienia trybów kolorów: żywy, naturalny oraz Pro. Jest też tryb komfortu oczu, który może wyświetlać obraz czarno-biały. Dodatkowo w ustawieniach znajdziemy mechanizmy poprawy obrazu: zwiększenie ostrości obrazu, korektor kolorów wideo, oraz optymalizacja obrazów ruchomych poprawiająca płynność. Jedyna opcja której zabrakło to funkcja wyświetlania naturalnych odcieni, która dostosowuje balans bieli do oświetlenia otoczenia – ta opcja jest tylko w wersji Pro.

Specyfikacja – ocena 5-

Specyfikacja realme GT 2 jest bardzo mocna i powinna wystarczyć każdemu użytkownikowi, ale nie zmieniła się od czasu realme GT sprzed niecałego roku. Wówczas była topowa, ale już nie jest, bo pojawiła się nowa generacja Snapdragonów 8 gen. 1. W dalszym ciągu mamy tu procesor Snapdragon 888 taktowany zegarami 1 x 2,84 GHz + 3 x 2,42 GHz + 4 x 1,80 GHz.

Wyniki benchmarków w tabeli w zestawieniu z wersją Pro:

Oba telefony w trakcie testów były w trybie GT, który poprawia wydajność. Największa różnica dotyczy wydajności układu graficznego i dochodzi nawet do 40% na korzyść wersji Pro. Wydajność procesora pod kątem obliczeń nie wzrosła aż tak dramatycznie i mieści się w 10% na korzyść wersji Pro. Jedyne miejsce w którym realme GT 2 osiągnął lepszy wynik od GT 2 Pro to odczyt pamięci o niecałe 10%, ale zapis już o ponad 38% wolniejszy. Za to test symulujący codzienne użytkowanie pokazuje już niecałe 4% różnicy. Sam dużej różnicy w użytkowaniu obu telefonów realme GT nie czułem. Jeśli jednak ktoś jest fanem najnowszych i najbardziej wymagających gier mobilnych to wersja Pro może przynieść wymierne korzyści, zwłaszcza wraz z pojawianiem się nowych tytułów.

Pakiet komunikacyjny obejmuje 5G, LTE, WiFi ax szóstej generacji, Bluetooth 5.2 i NFC. Lokalizacja realizowana jest za pomocą dwupasmowego działania systemów GPS, GLONASS, BDS, GALILEO i QZSS. Zestaw czujników obejmuje: czujnik indukcji magnetycznej (kompas cyfrowy), czujnik światła, czujnik temperatury barwowej, czujnik zbliżeniowy, żyroskop i czujnik przyspieszenia (akcelerometr).

Zestaw czujników i pakiet łączności składa się z najnowszych standardów, ale składał się z takich samach już w niemal rocznym GT. Tutaj wersja Pro, zwykła GT 2, czy ubiegłoroczna znaczących różnic nie wnosi. GT 2 dostały jedynie czujnik temperatury barwowej, z czego wersja Pro ma go zarówno z przodu jak i z tyłu, a wersja zwykła tylko z tyłu. Nie ma w tej sekcji recenzji nic zaskakującego i nie ma też wyraźnego powodu aby pilnie przesiadać się z realme GT na GT 2.

System operacyjny – ocena 4-

Podobnie jak wersja Pro realme GT 2 działa pod kontrolą systemu Android 12 z zabezpieczeniami zaktualizowanymi do dnia 5 grudnia 2021. (wersja Pro ma zabezpieczenia zaktualizowane do stycznia 2022). Nakładka systemowa to najnowsza wersja realme UI 3.0, która debiutowała na rynku razem z modelami GT 2 i GT 2 Pro.

Tak samo jak w wersji Pro znajdziemy tutaj tryb alarmowy, który wyśle wiadomości do wskazanych kontaktów i wyświetli informacje medyczne, jeśli wciśniemy pięciokrotnie pod rząd przycisk zasilania. Można uaktywnić elastyczne okna o zmiennym rozmiarze. Możliwe jest także dodanie trzech skrótów, które pojawią się po przytrzymaniu czytnika linii papilarnych zaraz po odblokowaniu ekranu. Inną opcją jest wysuwany od bocznej krawędzi pasek skrótów, uproszczony interfejs trybu prostego i tryb dla dzieci, który ogranicza czas korzystania i dostęp do wybranych aplikacji. W laboratorium realme znajdziemy funkcję pomiaru tętna po przyłożeniu palca do czytnika linii papilarnych.

Nie jest zaskoczeniem, że realme GT 2 dzieli te same problemy z tłumaczeniem na język polski co wersja Pro i podczas przytrzymania ikony na pulpicie nie sposób odróżnić odinstalowania aplikacji od skasowania ikony, bo obie opcje nazywają się po prostu „usuń” jedna pod drugą.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 4+

Smartfon realme GT 2 ma trzy aparaty z tyłu obudowy i jeden przedni do selfie. Zestaw obejmuje:

• 50 MP, f/1.8, 24mm, multi-directional PDAF, OIS – główny aparat
• 8 MP, f/2.2, 119˚ - ultraszerokokątny aparat
• 2 MP, f/2.4 – aparat dedykowany makro
• 16 MP, f/2.5, 26mm – przedni aparat do selfie

Główny aparat jest dokładnie taki sam jak w droższym modelu GT 2 Pro. Względem ubiegłorocznego realme GT otrzymał stabilizację optyczną, co jest istotnym usprawnieniem, oraz udoskonalony system ustawiania ostrości. O ile we flagowym realme GT 2 Pro w porównaniu z konkurencją aparat główny mógł być uznawany za najwyżej przeciętny, to w kosztującym 2299 zł telefonie robi znacznie lepsze wrażenie i jest istotną poprawą względem modelu GT z zeszłego roku. Zarówno zdjęcia dzienne jak i nocne reprezentują dobrą jakość w tym przedziale cenowym, stabilizacja znacznie poprawiła jakość zdjęć w słabym oświetleniu i zmniejszyła ryzyko na poruszone kadry.

Niestety dwa pozostałe aparaty z wersji Pro zostały zastąpione znacznie gorszymi rozwiązaniami. Zamiast aparatu ultraszerokokątnego z matrycą 50 megapikseli i najszerszym na rynku kątem widzenia aż 150 stopni dostaliśmy zupełnie przeciętny 8 megapikselowy, standardowy aparat ultraszerokokątny. Ma przeciętną szczegółowość która staje się wręcz słaba na bokach kadru, widoczną aberrację chromatyczną i bardzo mocno widoczny szum na niebie, nawet jeśli zdjęcia wykonamy w piękny słoneczny dzień. Możliwe, że to jakiś błąd oprogramowania, bo gdy na niebie przelatywały ptaki pozostawiły na zdjęciu artefakty i duszki. Nawet jeśli te problemy zostaną usunięte będzie to najwyżej przeciętny aparat.

Dodatkowo unikatowy i ciekawy mikroskop o powiększeniu x40 został zastąpiony klasycznym w wielu tanich smartfonach aparatem makro o nieużytecznej rozdzielczości 2 megapikseli. Takie aparaty znajdziemy nawet w telefonach za mniej niż tysiąc złotych i w moim odczuciu nie mają żadnego praktycznego zastosowania.

Jeśli chodzi o nagrywanie wideo na plus realme GT 2 należy zaliczyć, że materiały 4K są szczegółowe, atrakcyjne i dobrze stabilizowane – nawet podczas chodzenia. Nie można się natomiast przełączać podczas nagrywania pomiędzy aparatem głównym i szerokokątnym w żadnej rozdzielczości, nawet w 720p, chociaż wersja Pro radziła sobie z tym nawet w rozdzielczości 4K. Podczas nagrywania dostępny jest tylko zoom cyfrowy i tylko w głównym aparacie. Nie ma też możliwości nagrywania filmów 8K z wersji Pro, ale to mało istotna strata dla większości użytkowników.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 6-

realme GT 2 ma baterię o pojemności 5000 mAh, tak samo jak wersja Pro, ale o 500 mAh pojemniejszą niż ubiegłoroczny realme GT. W zestawie z telefonem znajduje się także super szybka ładowarka o mocy 65W. Fakt, że realme GT 2 nie obsługuje ładowania bezprzewodowego, chociaż konstrukcja obudowy to umożliwia boli trochę mniej niż w droższej wersji Pro, ale wciąż jest minusem.

Plusem jest szybkość ładowania jak i czas działania na baterii. Rozładowanie baterii do połowy podczas strumieniowania wideo z YouTube z ekranem ustawionym na połowę jasności zajęło 11 i pół godziny. Oznacza to 23 godziny nieprzerwanego strumieniowania wideo. To wynik wyraźnie lepszy niż w wersji Pro. Biorąc pod uwagę, że telefon można naładować do 50% w mniej niż 15 minut, a do pełnego naładowania potrzeba zaledwie 35 minut komfort pracy na baterii jest naprawdę duży – niedostępny dla takich marek jak Apple czy Samsung, które nie chcą się skupiać na rozwijaniu super szybkiego ładowania.

Nasza finalna ocena

Z perspektywy zeszłorocznego modelu realme GT kluczowe usprawnienia w modelu realme GT 2 dotyczą lepszej jakości wykończenia obudowy, trochę większego ekranu, pojemniejszej baterii oraz przede wszystkim głównego aparatu, który otrzymał stabilizację optyczną. Wydajność i standardy komunikacji się jednak nie zmieniły. Ponieważ model GT był przez dłuższy czas najtańszym telefonem z procesorem Snapdragon 888 i sukcesem rynkowym, to również model GT 2 można uznać za propozycję godną polecenia w cenie 2299 zł za wersję 8/128 GB i 2499 zł za wersję 12/256 GB. Specyfikacja nie robi już takiego wrażenia jak prawie rok temu, ale wciąż jest bardzo wydajna.

Za to względem modelu realme GT 2 Pro cięć jest całkiem sporo. Taki sam jest tylko wygląd, główny aparat oraz bateria i jej ładowanie. Reszta dość mocno się różni, poczynając od ekranu, który ma słabsze parametry, przez niższą od Pro wydajności, w przypadku układu graficznego osiągającą nawet 40% słabsze wyniki, aż na unikatowych cechach aparatu ultraszerokokątnego i mikroskopu kończąc, które także nie są dostępne w GT 2. Każdy sam musi zdecydować czy chce do tych możliwości dopłacić minimum 700 zł.

Uwielbiamy: pojemną baterię o ultra szybkim ładowaniu

Nie lubimy: aparatów makro i ultraszerokokątnego

Dla kogo jest realme GT 2:

• Dla osób szukających długiego działania i super szybkiego ładowania
• Dla tych którzy zadowolą się głównym aparatem, który jest lepszy niż w GT
• Dla tych którzy lubią matową obudowę

Dla kogo nie jest realme GT 2:

• Nie dla osób szukających bezkompromisowo topowej wydajności
• Nie dla tych którzy przywiązują wagę do aparatu szerokokątnego i mikroskopu z wersji Pro
• Nie dla osób szukających bardzo dopracowanego tłumaczenia systemu - przynajmniej blisko daty premiery i w momencie pisania recenzji

Alternatywy dla realme GT 2:

• Xiaomi Mi 11i
• Xiaomi Mi 11
• POCO F3 5G
• VIVO X60 Pro
• Samsung S21
• Samsung Galaxy S21 FE
• Samsung Galaxy S20 FE
• Motorola edge 30 pro
• Motorola Moto G200
• iPhone SE 2022
• Realme GT 5G

Klasa urządzenia S (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Fenix 7 to flagowa seria zegarków Garmin. Oferuje najwięcej funkcji, szczególnie w segmencie turystycznym i wyprawowym, oraz sportowym. To co wyróżnia Garmin Fenix 7 to wbudowane mapy offline dostępne dla całego świata. Można z tego zegarka korzystać jak z pełnoprawnej nawigacji bez względu na okoliczności. Bliźniaczym modelem dla Fenix 7 jest epix 2 który różni się przede wszystkim wyświetlaczem i czasem działania na baterii, dając użytkownikowi wybór, który omówimy w tej recenzji. Garmin Fenix 7 jest dostępny w 3 rozmiarach – S czyli małej, bez oznaczenia czyli średniej, oraz X czyli dużej, a także wersjach Solar oraz Sapphire Solar. W sumie daje to 9 kombinacji funkcji i kilkanaście możliwych kombinacji cech i wyglądu. Funkcja Solar pozwala wydłużyć czas działania na baterii poprzez doładowywanie baterii za pomocą energii słonecznej. Dodatkowo Sapphire Solar ma szkło szafirowe bardziej odporne na zarysowania. Wszystkie modele mają mapy, ale wersję Sapphire Solar mają 32 zamiast 16 GB wbudowanej pamięci oraz Multi-Band GPS, który łączy zarówno satelity z różnych systemów lokalizacji takich jak GPS, GLONASS i GALILEO jak i różne pasma w obrębie jednego systemu. Przedmiotem niniejszej recenzji jest wersja Garmin Fenix 7 Sapphire Solar, a więc najlepiej wyposażona wersja w średnim rozmiarze kosztująca obecnie 4329 zł. Mówiąc krótko jest to propozycja dla najbardziej wymagających użytkowników.

Główne wady i zalety Garmin Fenix 7 Sapphire Solar

Zalety Garmin Fenix 7 Sapphire Solar:

• Najwyższa jakość wykonania (tytan i stal) i wodoszczelność do 100 metrów
• Uniwersalny wyprawowy design, który pasuje do większości okazji
• Pełna obsługa zarówno dotykowo jak i przyciskami z możliwością wyłączenia dotyku
• Dotykowy ekran niemal niewrażliwy na wodę i fałszywe sygnały dotyku
• Energooszczędny ekran, czytelny w każdych warunkach oświetleniowych i zawsze aktywny
• Podglądy to najbardziej czytelny układ informacji w zegarkach jaki znam
• Mapy TOPO Active dostępne za darmo dla całego świata z pełną nawigacją offline
• Płatności zbliżeniowe Garmin Pay
• Najbardziej wszechstronny zestaw funkcji dla sportowców i podróżników
• Multiband, multi GNSS – najbardziej zaawansowany system lokalizacji GPS
• Nowe funkcje i algorytmy np. Realtime stamina
• Możliwość konfigurowania układu funkcji zegarka wprost ze smartfonu
• Bezkonkurencyjny czas działania na baterii
• Doładowywanie baterii paskiem fotowoltaicznym dookoła ekranu

Wady Garmin Fenix 7 Sapphire Solar:

• Nie dla osób, które lubią płaskie, lekkie i nieduże zegarki
• Ekran transreflektywny ma niższą rozdzielczość i mniej kolorów niż AMOLED i to wyraźnie widać
• Brak możliwości odbierania rozmów na zegarku
• Brak możliwości wpisywania bądź dyktowania odpowiedzi na wiadomości
• Brak wersji z SIM/eSIM
• Nie tak dużo nowości względem Fenix 6 Pro za znacznie wyższą cenę
• Ładowanie wymaga dedykowanego kabla i nie wspiera ładowania bezprzewodowego

Jak oceniamy design? – ocena 6

Garmin Fenix 7 Sapphire Solar jest skonstruowany tak, aby nie było wątpliwości, że przetrzyma każde warunki – tytanowe obramowanie wyświetlacza, stalowa koperta z tyłu i polimer wzmocniony włóknem szklanym pomiędzy w celu zmniejszenia wagi. Wraz z paskiem na rękę Garmin waży 74 gramy. Jego wymiary to 47 x 47 x 14.5 mm. Obudowa Garmin Fenix 7 Sapphire Solar jest uszczelniona do 10 atmosfer, co oznacza zanurzenie na 100 metrów głębokości i obejmuje wszelkie aktywności, włącznie ze skokami do wody czy sportami wodnymi o dużej prędkości.

Na obudowie znajduje się 5 przycisków w charakterystycznym dla Garmina układzie, który znajdziemy też w innych modelach – trzy guziki na lewej stronie koperty i dwa na prawej. Dzięki temu można obsługiwać Garmin Fenix 7 Sapphire Solar z wyłączonym ekranem dotykowym. Lewy górny przycisk po krótkim naciśnięciu podświetla ekran, a po dłuższym przytrzymaniu wyświetla kołowe menu skrótów. Lewy środkowy przycisk odpowiada za przewijanie listy do góry, a po przytrzymaniu wyświetla menu ustawień i opcji. Lewy dolny przycisk przewija listę w dół, a po przytrzymaniu wyświetla skróty do Spotify, Muzyki i sterowania odtwarzaniem na smartfonie. Prawy górny przycisk wywołuje listę sportów oraz funkcje mapy i śledzenia na żywo. Prawy dolny przycisk cofa nas do poprzedniego ekranu.

To co odróżnia Fenix 7 od starszego modelu Fenix 6 to dodanie ekranu dotykowego – w starszych modelach obsługa opierała się wyłącznie na przyciskach. Dodanie dotyku znacząco poprawia intuicyjność obsługi przy pierwszym kontakcie jak i bardzo przydaje się przy obsłudze mapy. W przypadku Garmin Fenix 7 Sapphire Solar ekran dotykowy wyjątkowo dobrze radzi sobie podczas deszczu, praktycznie nie reagując na krople wody. Użytkownik ma jednak pełną dowolność czy chce aby dotyk był aktywny, czy nie i może to skonfigurować zarówno globalnie, jak i dla każdej aktywności i profilu sportowego osobno, wyłączając dotyk tam gdzie nie jest potrzebny.

W moim odczuciu wyprawowy design Fenixa jest stylowy i uniwersalny. Nie razi ani w przypadku bardziej eleganckich okazji, ani w terenie. Podoba mi się bardziej niż testowany niedawno Garmin Venu 2 Plus. Trzeba tylko pamiętać, że to większy i cięższy zegarek, co nie każdemu może przypaść do gustu w przypadku uprawiania dynamicznego sportu, czy monitorowania snu.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 4+

Ekran Garmin Fenix 7 Sapphire Solar jest trudny w jednoznacznej ocenie bo został podporządkowany osiągnięciu określonych celów. Ma on przekątną 1,3 cala i rozdzielczość 260 × 260 pikseli. Najważniejsza jest jednak technologia, w której został wykonany. To wyświetlacz transreflektywny, czyli przepuszcza światło otoczenia i po jego odbiciu staje się czytelny, tak jak w klasycznych zegarkach cyfrowych w latach 90. Po pierwsze gwarantuje to czytelność w dowolnie mocnym oświetleniu - im mocniej świeci słońce tym bardziej kontrastowy staje się ekran. Po drugie z powodu braku ciągłego podświetlania jest znacznie bardziej energooszczędny i nie ma potrzeby jego wygaszania – jest widoczny cały czas. Jedynie podświetlenie ekranu, gdy otoczenie jest zbyt ciemne jest uruchamiane tymczasowo. Taki ekran pozwala osiągnąć nawet 3 tygodnie działania na baterii i należałoby go porównywać do innych modeli z włączoną opcją always on co jeszcze pogłębia różnicę.

Z drugiej strony jeśli ktoś jest przyzwyczajony do ekranów AMOLED może poczuć się rozczarowany, bo ekran ma wyraźnie niższą rozdzielczość z widocznymi pojedynczymi pikselami, mniej kolorów i ogólnie pod względem samej jakości obrazu jest po prostu gorszy. Przesiadka ze wspomnianego Garmin Venu 2 Plus czy innego smartwatcha może okazać się bolesna jeśli oczekujemy tego samego. W tym celu powstał inny model który jest niemal identyczny jak Fenix, ale ma ekran AMOLED – to Garmin expix 2. Ma on niemal dwukrotnie wyższą rozdzielczość 416 × 416 pikseli i oferuje dokładnie to do czego przyzwyczaiły nas smartwatche takie jak Samsung Galaxy Watch 4 Classic czy wspomniany Venu. Jest to jednak zarówno kosztem czasu działania na baterii, który skraca się przynajmniej o połowę, jak i koniecznością wygaszania ekranu po chwili. Dodatkowo epix nie występuje w wersji Solar.  Musimy więc zdecydować co jest dla nas najistotniejsze: czas działania na baterii czy ekran AMOLED – Garmin daje wybór, ale zalet obu rozwiązań w jednym urządzeniu mieć nie można.

Skłamał bym, gdybym powiedział, że nie tęskniłem trochę do wyświetlacza Venu 2 Plus podczas testów Fenixa, z drugiej strony lubię mieć ekran zawsze aktywny aby rzucić na niego okiem – wybór naprawdę nie jest prosty.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 6-

Fundament działania Garmin Fenix 7 Sapphire Solar jest taki jak w recenzowanym niedawno Garmin Venu 2 Plus – zamiast widżetów jak u innych producentów mamy „podglądy”, które są wyświetlane po trzy na jednym ekranie i przewijane w sposób płynny. Ułatwia to przeglądanie informacji w bardziej skondensowany i treściwy sposób – jest to dla mnie najlepsze rozwiązanie na rynku smartwatchy. Kolejność i układ „podglądów” można konfigurować. Nie ma osobnego ekranu z aplikacjami, każda z funkcji ma swój „podgląd”, który po dotknięciu rozwija się do pełnoekranowej wersji z zakładkami, czyli kolejnymi ekranami, które można przewijać. Domyślna lista „podglądów” obejmuje: natężenie światła słonecznego (funkcja Solar), pogoda, wschód i zachód słońca, czujniki ABC (wysokościomierz, barometr, kompas), wydajność (chodzi o organizm użytkownika), stan wytrenowania, ostatnia aktywność, kroki, tętno, Body Battery, sen, pulsoksymetr, kalendarz, powiadomienia, sterowanie muzyką. Lista opcjonalnych, fabrycznie zainstalowanych „podglądów” jest dwa razy dłuższa i zawiera takie pozycje jak oddech, pokonane piętra, kalorie, stopień aklimatyzacji wysokości, oraz integrację z innymi systemami Garmin, takimi jak VIRB czy inReach.

Lista dostępnych sportów jest tak długa, że nie ma sensu jej tutaj wymieniać. Są też programy typowo turystyczne jak wędrówka, czy wycieczka rowerowa, niezależnie od kolarstwa czy MTB. Są też tryby ściśle powiązane z wbudowanymi mapami: nawiguj, ekspedycja, śledź mnie, mapa i menadżer map. Warto podkreślić nieporównywalną z niczym co testowałem możliwość konfiguracji. Każdy profil sportowy zawiera aż 20 ustawień, jak choćby czy dotyk ma być aktywny, rodzaj systemu lokalizacji, ekrany danych i wiele innych, które możemy poustawiać dla każdego rodzaju aktywności osobno.

Zegarek mierzy to co współczesne smartwatche – tętno i natlenienie krwi przez całą dobę, sen, kroki, piętra. Można nawet precyzyjnie skalibrować długość kroku, co pozwoli dokładniej szacować dystans gdy GPS nie jest aktywny. To w czym Garmin typowym smartwatchom ustępuje to funkcje smart – nie pozwala odbierać połączeń głosowych, na wiadomości można odpowiadać tylko predefiniowanymi, krótkimi pozycjami typu „OK”, „Tak”, „Nie”, „Nie mogę teraz rozmawiać”. Nie ma też mierzenia ciśnienia czy kompozycji ciała, ani EKG, które znajdziemy w Samsung Galaxy Watch 4 Classic.

Za to wspiera płatności Garmin Pay, które działają bezproblemowo, pozwala pobierać muzykę prosto ze Spotify czy Deezer do pamięci zegarka, a także wgrać własne pliki MP3, oraz sterować muzyką odtwarzaną na smartfonie.

To w czym się Gramin specjalizuje to dopracowane algorytmy pod kątem sportowym i wydolności organizmu. Do Body Battery, który to współczynnik określał na ile jesteśmy zregenerowani w ciągu całego dnia i ile mamy siły doszedł pomiar wytrzymałości w czasie rzeczywistym, który pozwala na bieżąco określić ile możemy dać z siebie podczas biegu czy jazdy na rowerze, żeby starczyło sił do końca zaplanowanej trasy. PacePro pozwala utrzymać tempo biegu z uwzględnieniem profilu trasy, uwzględniając nachylenie terenu. Funkcja ClimbPro pozwala śledzić bieżące i nadchodzące wzniosy, wyświetlając informacje o procencie nachylenia i liczbie metrów do pokonania. Zegarek zbiera dane na temat naszych pokonanych biegów, bieżącej kondycji i przewiduje jakie tempo możemy utrzymać i jaki uzyskamy czas na daną odległość.

Garmin Fenix 7 Sapphire Solar oferuje najbardziej zaawansowane systemy lokalizacji, łącząc jednocześnie wiele systemów GNSS (GPS, GLONASS i Galileo) na wielu pasmach. Oprócz map całego świata TOPO Active, które są dostępne do pobrania za darmo, są też mapy pól golfowych i stoków narciarskich. Nowa funkcja Przed tobą wyświetla listę dodanych punktów na trasie, które umożliwią np. uzupełnienie zapasów wody, jedzenia, czy odpoczynek. Każdy kto chce aktywnie spędzać czas na powietrzu znajdzie tu wszystko, czego może potrzebować, bez względu na to jaki rodzaj aktywności lubi najbardziej.

Dużym plusem jest, że z Garmin Fenix 7 Sapphire Solar można korzystać w absolutnie każdych warunkach pogodowych, czego nie można powiedzieć o nawigacji w smartfonie. Trzeba tylko pamiętać, że wektorowe mapy zoptymalizowane pod kątem zajmowanego miejsca wymagają czasu na wczytywanie i zmiana powiększenia czy przesuwanie mapy nie działa tak szybko jak mapy na smartfonie. Nie dotyczy to tylko zegarka, ale w równym stopniu ręcznych urządzeń nawigacyjnych o większych rozmiarach. Dla kogoś kto nigdy nie korzystał z ręcznej nawigacji może to być pewne zaskoczenie.

Różnice Fenix 7 względem Fenix 6 Pro

• Dodanie ekranu dotykowego
• Mapy w każdej wersji – wcześniej tylko w Pro/Sapphire
• Multiband - Multipasmowa łączność satelitarna (tylko dla wersji Fenix 7 Sapphire Solar)
• Możliwość konfigurowania układu funkcji w zegarku z poziomu telefonu
• Czujnik tętna i natlenienia Garmin Elevate 4 generacji, zamiast 3
• Dłuższy czas pracy na baterii
• Szerszy pasek fotowoltaiczny
• Możliwość pobierania map i aplikacji przez WiFi wprost z zegarka
• Realtime stamina - nowy pomiar wytrzymałości wyrażony w procentach, dystansie lub czasie w odniesieniu do progu wytrzymałości organizmu
• Health Snapshot oraz trening HIIT które pojawiły się w Venu 2 i Venu 2 Plus
• Wbudowana latarka (tylko w największej wersji Fenix 7X)

Aplikacja na smartfonie i konfiguracja – ocena 6

Przy okazji recenzji Garmin Venu 2 Plus chwaliłem aplikację Garmin Connect. Bez względu na rodzaj zegarka aplikacja pozostaje taka sama. To zaleta sama w sobie. Jesteśmy niezależni od modelu smartfonu czy konkretnego modelu zegarka Garmin. Możemy też używać więcej niż jednego urządzenia Garmin na przemian. Tak długo dopóki używamy jakiegokolwiek sprzętu Garmin, wszystkie dane dostępne są w jednym miejscu, także za pomocą przeglądarki, na dużym ekranie komputera. Podoba mi się jak aplikacja Garmin Connect najpierw prowadzi za rękę podczas pierwszej konfiguracji, a później oferuje listę opcjonalnych funkcji zegarka, które możemy skonfigurować, takich jak płatności zbliżeniowe, połączenie z serwisem strumieniującym muzykę, powiadamianie awaryjne o wypadku itd. Można łatwo w jednym miejscu sprawdzić które rzeczy już skonfigurowaliśmy i jakie można jeszcze ustawić, zamiast zaglądać w zakamarki systemu na zegarku na zasadzie prób i błędów.

Garmin Connect nie jest też zamknięty. Pozwala bez problemu importować ślady GPS z innych urządzeń, jak i eksportować ślady zapisane sprzętem Garmin do pliku lub innych serwisów. Garmin Connect jest równie użyteczny, gdy chcemy zostać ambitnym sportowcem planującym kolejne treningi, jak również jako baza pieszych wędrówek i innych wycieczek w celach czysto nostalgicznych, w uzupełnieniu do zdjęć, które gromadzimy w tych samych celach.

Jak długo działa bateria? – ocena 6-

Jest tyle możliwych scenariuszy, że trudno krótko podsumować czas działania Garmin Fenix 7 Sapphire Solar na baterii. W moim codziennym użytkowaniu wytrzymał bez ładowania pełne dwa tygodnie. Producent jednak oferuje całą tabelę czasów działania na baterii:

• Tryb zegarka: do 18 dni / 22 dni przy ładowaniu energią słoneczną*
• Tryb oszczędzania baterii zegarka: do 57 dni / 173 dni przy ładowaniu energią słoneczną*
• Tylko GPS: do 57 godz. / 73 godz. przy ładowaniu energią słoneczną**
• Wszystkie systemy satelitarne: do 40 godz. / 48 godz. przy ładowaniu energią słoneczną*
• Wszystkie systemy satelitarne i wielopasmowe: do 23 godz. / 26 godz. przy ładowaniu energią słoneczną**
• Wszystkie systemy satelitarne i muzyka: do 10 godz.
• Maksymalny czas pracy baterii w trybie GPS: do 136 godz. / 289 godz. przy ładowaniu energią słoneczną**
• Tryb GPS wycieczki: do 40 dni / 74 dni przy ładowaniu energią słoneczną*

* Ładowanie energią słoneczną przy założeniu całodziennego użytkowania w tym 3 godzin pracy dziennie na powietrzu przy oświetleniu 50 000 luksów

** Ładowanie energią słoneczną przy założeniu użytkowania przy oświetleniu 50 000 luksów

Jak widać czas działania waha się od 173 dni do 10 godzin, zależnie od intensywności obciążenia. Myślę, że można to podsumować stwierdzeniem, że to najdłużej działający zegarek z GPS i kolorowym wyświetlaczem na rynku, oprócz większej wersji Garmin Fenix 7X Sapphire Solar, która działa jeszcze dłużej. Czasy działania Garmin epix 2 z ekranem AMOLED są znacznie krótsze – 16 dni w trybie zegarka, 6 dni z always on display, a tryb tylko GPS 42 zamiast 57/73 godzin w Fenix 7.

Podobnie jak wszystkie inne modele zegarków Garmin, ładowanie bezprzewodowe nie jest wspierane. Jest jeden główny standard złącza, który jest wykorzystywany w zegarach i musimy mieć ten kabel przy sobie, jeśli chcemy ładować zegarek lub synchronizować dane bezpośrednio z PC.

Nasza finalna ocena

Garmin Fenix 7 Sapphire Solar to najbardziej ekstremalny zegarek dla aktywnych na rynku. Idzie za tym też wysoka cena. Recenzowany model kosztuje obecnie 4329 zł. Najdroższa, największa wersja kosztuje 4799 zł, a najtańsza i najmniejsza 3299 zł. Oprócz ceny jedyną przeszkoda może być dla użytkownika waga i rozmiar, oraz brak niektórych funkcji typowych dla smartwatchy – nie ma rozmów głosowych jak w Garmin Venu 2 Plus, nie można odpisywać na wiadomości inaczej niż predefiniowanymi odpowiedziami. I to są w zasadzie jedyne braki.

Liczba funkcji sportowych i możliwości konfiguracji przyprawia o zawrót głowy i jest bezkonkurencyjna. Dodanie ekranu dotykowego dla osób korzystających z wbudowanych map to strzał w dziesiątkę, na który liczyłem jeszcze przed premierą. Dopracowany interfejs, fenomenalny czas działania na baterii, najbardziej zaawansowane algorytmy śledzące naszą formę. Można z samym zegarkiem ruszyć na wielodniową wyprawę. Sprawdzi się od biegania i jazdy na rowerze, aż po ultramaraton i wyprawę przez cały kontynent.

Biorąc pod uwagę cenę na pewno nie jest to jednak zegarek dla każdego. Jeśli możemy przeboleć brak nowości, które pojawiły się w Fenix 7 to można teraz kupić poprzednika czyli Garmin Connect, który zawiera 90% możliwości za niemal połowę ceny. Jeśli potrzebujemy map i przebolejemy brak ekranu dotykowego to Garmin Fenix 6 PRO kupimy od ręki za 2299, a zdarzają się promocje w jeszcze niższej cenie. Garmin Fenix 6 nie Pro czyli bez map można dostać już za 1800 zł a w promocji czasem nawet za 1600 zł. Jeśli zależy nam na GPS i stale włączonym ekranie to Garmin Instinct można kupić już za 900 zł. Możliwości jest wiele. Z kolei gdy chcemy wszystko to co w Fenix 7 ale w połączeniu z pięknym ekranem AMOLED wydać trzeba będzie aż 4249 zł na Garmin epix 2.

Sam ze względu na cenę i moje skromniejsze potrzeby patrzę raczej w kierunku Garmin Fenix 6 Pro oraz Garmin Instinct 2 Solar (prywatnie używam wersji pierwszej). Muszę jednak przyznać, że korzystanie z Garmin Fenix 7 Sapphire Solar to była prawdziwa przyjemność. Mimo, że ten zegarek nie ma wszystkich funkcji smartwatchy, to jego czas działania na baterii i funkcje lepiej odpowiadają moim potrzebom. Jeśli cena nie jest problemem wybierałbym jedynie pomiędzy Fenix 7 oraz epix 2 próbując zdecydować czy wolę lepszy ekran, czy dłuższy czas działania w terenie.

Garmin Fenix 7 Sapphire Solar - szczegółowa specyfikacja każdej funkcji zegarka znajduje się tutaj.

Uwielbiamy: to najbardziej rozbudowany zegarek wyprawowy na świecie

Nie lubimy: ekstremalnie wysokiej ceny

Dla kogo jest Garmin Fenix 7 Sapphire Solar:

• Dla osób chcących korzystać z map offline w każdym terenie i warunkach
• Dla osób uprawiających sport, szukających pomocy w zaawansowanym zbieraniu danych
• Dla osób szukających ekstremalnie długiego czasu pracy na baterii
• Dla tych, którzy chcą to co najlepsze bez względu na cenę

Dla kogo nie jest Garmin Fenix 7 Sapphire Solar:

• Nie dla osób, które są przyzwyczajone do ekranu AMOLED (tutaj epix 2 jest lepszą opcją)
• Nie dla tych którym bardzo zależy na odbieraniu połączeń głosowych i odpisywaniu na wiadomości
• Nie dla osób, które szukają ładowania bezprzewodowego
• Nie dla szukających dobrego stosunku możliwości do ceny – tutaj Fenix 6 i Instinct 2 Solar wypadają korzystniej

Alternatywy dla Garmin Fenix 7 Sapphire Solar:

• Garmin epix 2
• Garmin fēnix 6X Pro
• Garmin Instinct 2 Solar
• Garmin Instinct Solar
• Samsung Galaxy Watch 4 Classic
• Apple Watch 6 LTE
• OPPO Watch
• Huawei Watch 3 Pro
• Huawei Watch GT 2 Pro
• Huawei Watch GT 2
• HONOR Magic Watch 2

Na filmie rozpakowaliśmy i sprawdziliśmy, jak działa najnowszy smartfon vivo Y76 5G:

Więcej informacji na temat smartfonu można przeczytać tutaj.

Na filmie sprawdziliśmy, jak działa najnowszy zegarek Garmin Fenix 7:

Więcej informacji na temat zegarka można przeczytać tutaj.

Na filmie rozpakowaliśmy i sprawdziliśmy, jak działa najnowszy smartfon Huawei P50 Pocket:

Więcej informacji na temat smartfonu można przeczytać tutaj.

Zaczynamy

Sprzęt sieciowy wspierający WiFi szóstej generacji czyli ax staje się coraz szerzej dostępny w coraz niższych cenach. TP-Link Archer AX55, który jest bohaterem tej recenzji można w tej chwili kupić już za 349 zł na promocji w jednej z popularnych sieci sklepów. To dobra cena za nowoczesny sprzęt wspierający najnowsze standardy. Dodatkowo jestem pozytywnie zaskoczony jakością aplikacji mobilnej i przetłumaczonym na język polski interfejsem dostępnym w przeglądarce. Warto przypomnieć, że w zamierzeniu WiFi 6 to nie tylko szybsze transfery, ale też sporo usprawnień, w tym czas pracy na baterii urządzeń podłączonych do WiFi. Przejdźmy do szczegółów.

Główne wady i zalety TP-Link Archer AX55

Zalety TP-Link Archer AX55:

• Obudowa zaprojektowana z myślą o dobrej wentylacji
• Czytelne rozróżnienie portów Ethernet LAN i WLAN - kolorystycznie i opisem
• Wbudowane gniazdo USB 3.0
• Możliwość wyłączenia diod statusu na stałe lub na noc
• Zarówno aplikacja mobilna TP-Link Tether jak i interfejs WWW są przetłumaczone na j. polski
• Nie napotkałem żadnych problemów przy konfiguracji czy obsłudze
• Wyższa jakość oprogramowania niż w urządzeniach, które dotąd testowałem
• 831 Mbps na WiFi - o 50% wyższy transfer niż WiFi ac w UPC Giga Connect Box
• Lepszy zasięg niż w UPC Giga Connect Box
• Zalety WiFi 6 – OFDMA, Target Wake Time
• Kompatybilny z TP-Link OneMesh
• TP-Link Home Shield oferuje aktywną ochronę przed zagrożeniami DDoS, ochrona urządzeń IoT i wiele więcej jeśli zdecydujemy się na subskrypcję
• Atrakcyjna cena

Wady TP-Link Archer AX55:

• Aplikacja TP-Link Tether wymaga założenia konta TP-Link ID podczas pierwszego uruchomienia
• Home Shield kosztuje 28,99 zł miesięcznie lub 269,99 zł rocznie i blokuje część funkcji dostępnych w innych urządzeniach za darmo
• Fragment obudowy z gładkiego plastiku brudzi się i rysuje łatwiej niż powinien

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Jak oceniamy design? – ocena 4+

TP-Link Archer AX55 jest wykonany z czarnego matowego tworzywa z połyskliwym czworokątem umieszczonym od góry obudowy. Od frontu znajduje 6 diod informujących o stanie pracy routera. Można je wyłączyć w ustawieniach urządzenia, albo ustalić automatyczne przełączanie w tryb nocny w określonych godzinach.

Z tyłu obudowy TP-Link Archer AX55 znajduje się 5 gniazd Ethernet, jedno WAN i 4xLAN w sposób czytelny odróżniające się kolorem. Jest także gniazdo USB 3.0, przycisk WPS, reset, oraz wyłącznik zasilania, jak i gniazdo dla zasilacza. Cztery anteny można ustawić w zakresie 180 stopni, ale nie można ich demontować, ani wymienić.

Cała wierzchnia i dolna część obudowy jest zrobiona z wentylacyjnej kartki, co powinno ułatwić właściwe chłodzenie urządzenia. Kartki zostały tak zaprojektowane, że nie widać wnętrza urządzenia, trzeba spojrzeć pod kątem i pod światło, aby zobaczyć otwory. Od spodu są także dwa otwory montażowe, umożliwiające zawieszenie TP-Link Archer AX55 na ścianie.

Chociaż wizualnie podoba mi się design TP-Link Archer AX55, to zastosowanie gładkiego elementu obudowy z czarnego plastiku jest niepraktyczne. Uwidacznia kurz, po dotknięciu zostają wyraźnie widoczne ślady, które trudno doczyścić, jak i z czasem będzie widać na tym elemencie zarysowania, o które jest bardzo łatwo na gładkim plastiku.

Co sądzimy o konfiguracji i oprogramowaniu? – ocena 5

TP-Link w instrukcji szybkiego uruchomienia proponuje użytkownikowi dwie drogi. Jedną jest aplikacja mobilna TP-Link Tether, drugą połączenie się z routerem za pomocą przeglądarki. Cieszy, że producent potraktował obie opcje z równie dużą troską – zarówno aplikacja jak interfejs WWW są przetłumaczone na język polski i żadna z opcji nie sprawiła mi problemów technicznych.

Nie każdemu spodoba się, że do konfiguracji z aplikacji mobilnej wymagane jest założenie konta TP-Link ID – nie można pominąć tego kroku. Jednocześnie konto jest potrzebne do części istotnych funkcji, takich jak zarządzanie routerem przez internet – spoza sieci lokalnej.

Po założeniu konta wybieramy rodzaj połączenia, co aplikacja wykrywa także automatycznie, decydujemy czy chcemy wprowadzić ręcznie adres MAC, gdyby dostawca internetu tego wymagał, wybieramy czas automatycznych aktualizacji i hasło dla sieci WiFi. To koniec konfiguracji i od tego momentu sieć działała bez problemów. Po chwili router jeszcze zaproponował aktualizację oprogramowania i przeprowadził ją automatycznie.

Plusem aplikacji mobilnej jest powiadamianie o podłączeniu nowego urządzenia do sieci. Można również przejrzeć listę aktualnie korzystających z sieci urządzeń, a także na żywo podejrzeć jaki transfer danych generują. Można też utworzyć sieć dla gości, przeskanować sieć pod kątem wydajności i bezpieczeństwa, a także ustalić priorytety urządzeń czyli QoS. Jest także kontrola rodzicielska.

W ustawieniach aplikacji mobilnej znajdziemy sterowanie diodami, ustawienia powiadomień dla nowych urządzeń i raportów tygodniowych oraz harmonogram automatycznego restartu.

TP-Link oferuje także Home Shield Pro w formie płatnej subskrypcji. W wersji Pro można uzyskać Ochronę urządzeń IoT w czasie rzeczywistym, filtrowanie szkodliwych treści, ochronę przed atakami DDoS, zapobieganiem atakom na porty, określanie limitów dostępu, kontrolę czasu offline, dodatkowy czas dostępu, statystyki ruchu, oraz bardziej zaawansowane raporty obejmujące czas spędzany online, statystyki ochrony i odwiedzane adresy URL. Po 30 dniowej wersji próbnej przyjdzie nam zapłacić 28,99 zł miesięcznie lub 269,99 zł rocznie. Budzi to we mnie mieszane uczucia. Część funkcjonalności Pro wymaga ciągłego udziału producenta i jest formą usługi, więc opłata nie dziwi. Jednak część funkcji to po prostu możliwości, które można znaleźć jako wbudowane w router darmowe opcje. Tutaj każdy sam musi ocenić które z tych funkcji będą mu potrzebne, oraz czy chce płacić abonament za ochronę.

Jeśli chcemy sięgnąć po bardziej zaawansowane możliwości musimy skorzystać z interfejsu w przeglądarce, który robi bardzo dobre wrażenie. Jest czytelny, przetłumaczony na wiele języków, w tym polski, oraz responsywny. Gdy zmieniamy ekrany i niektóre funkcje muszą się jeszcze doczytać, nie blokują pozostałej funkcjonalności strony.

W interfejsie WWW znajdziemy zarządzanie pamięcią USB, serwery Samba i FTP, obsługę Time Machine. Jest przekierowanie portów i możliwość skonfigurowania połączenia VPN, dającego dostęp do wewnętrznej sieci lokalnej. Domyślnie aktywna jest funkcja OneMesh, która pozwala funkcjonować TP-Link Archer AX55 w większej strukturze urządzeń sieciowych.

Transfery i zasięg WiFi 6 – ocena 5+

Transfery porównywałem z domyślnym modemem/routerem UPC dostarczanym wraz z gigabitowym łączem - Giga Connect Box, który obsługuje standard sieci wifi: 802.11 ac Wave2. Skupiam się na tym czy jest różnica w prędkości oraz w zasięgu względem tego co oferuje UPC. Okazuje się, że różnica jest wyraźna na korzyść TP-Link Archer AX55.

Do testów prędkości wykorzystałem Samsung Galaxy S22 Ultra. Rozpocząłem od ustalenia wartości bazowych na routerze UPC. Pomiary wykonywałem parami. W sumie jest 6 pomiarów, dwa pierwsze wyniki to ten sam pokój co router, drugi pomiar to pokój po przekątnej od pokoju z routerem. Trzeci pomiar został dokonany w łazience, przez dwie grube ściany – nośną i zawierająca kanały wentylacyjne. Pomiary Giga Connect Box oznaczyłem kolorem czerwonym, co widać na zrzucie ekranu serii testów aplikacji Ookla Speed Test. Zielona linia oznacza dokładnie taki sam zestaw testów w tej samej kolejności tylko dla routera TP-Link Archer AX55. Żółte oznaczenie to dodatkowy test w najdalszym punkcie mieszkania, gdzie pomiarów na Giga Connect Box nie udało się wykonać z powodu zbyt słabego zasięgu.

Pierwszy wniosek nasuwa się sam – tam gdzie router UPC nie łączy się wcale, TP-Link Archer AX55 pozwolił osiągnąć 32 Mbps, co pozwala na bezproblemowe strumieniowanie wideo nawet w 4K. Poprawę transferu widać też w jednym z pomiarów w łazience – Giga Connect Box  osiągnął tam maksymalnie 30 Mbps podczas gdy TP-Link Archer AX55 zbliżył się do 80 Mbps, choć tylko w jednym z dwóch pomiarów.

Najmniejsza różnica wystąpiła w przypadku pokoju po przekątnej i tutaj wyniki oscylowały średnio w okolicach 250 Mbps w obu wypadkach. Jednak gdy porównamy najwyższe prędkości osiągane w optymalnych warunkach, w tym samym pokoju co urządzenie sieciowe łatwo zauważymy, że Giga Connect Box dobił do 551 Mbps, podczas gdy TP-Link Archer AX55 osiągnął aż 831 Mbps. To istotny wzrost o aż 50%, który przełoży się na krótsze czasy pobierania plików i aplikacji.

Jeśli do istotnego wzrostu zasięgu i prędkości dołożymy zalety WiFi szóstej generacji takie jak OFDMA pozwalające osiągnąć nawet czterokrotnie lepsze transfery gdy wiele urządzeń jednocześnie korzysta z sieci, oraz Target Wake Time, który pozwala negocjację czasu i częstotliwości wybudzania w celu wysyłania lub pobierania danych, co pozwala wydłużyć czas pracy na baterii, to zmiana sprzętu może okazać się trafioną decyzją.

Nasza finalna ocena

TP-Link Archer AX55 to niedrogi, bo kosztujący 349 – 375 zł router z WiFi szóstej generacji. Oferuje zauważalną poprawę zasięgu względem Giga Connect Box od UPC, jak i maksymalnego transferu – tutaj poprawa w moich testach sięgnęła 50% i jest to najlepszy wynik jak do tej pory w tym przedziale cenowym jaki widziałem.

Niezależnie od odczuwalnie lepszych osiągów względem WiFi ac, które mogą być wystarczającym powodem do upgrade’u sprzętu, TP-Link Archer AX55 pozytywnie zaskoczył mnie dopracowanym oprogramowaniem. Zarówno aplikacja mobilna jak i interfejs WWW zrobiły na mnie lepsze wrażenie, niż w urządzeniach które testowałem do tej pory. Obie opcje mają polski interfejs, są czytelne i przyjemne w obsłudze, ale przede wszystkie nie napotkałem żadnych przeszkód podczas konfiguracji i użytkowania. TP-Link Archer AX55 można śmiało polecić każdemu, kto szuka rozwiązania ze średniej półki za niewygórowaną cenę. Poza koniecznością założenia konta w aplikacji mobilnej podczas pierwszego uruchomienia oraz dostępności niektórych funkcji tylko po subskrypcji Home Shield nie mam żadnych uwag.

Uwielbiamy: osiągi o 50% lepsze niż WiFi ac w UPC Giga Connect Box

Nie lubimy: konieczności zakładania konta do uruchomienia aplikacji mobilnej

Dla kogo jest TP-Link Archer AX55:

• Dla osób mających lub planujących zakup urządzeń wspierających WiFi ax
• Dla tych którzy chcą poprawić zasięg, a także prędkość względem standardowego routera WiFi ac o 50%
• Dla szukających dopracowanego, przetłumaczonego na język polski interfejsu

Dla kogo nie jest TP-Link Archer AX55:

• Nie dla najbardziej wymagających użytkowników szukających Ethernetu 2,5 lub 5 Gbps
• Nie dla osób, które potrzebują więcej niż jednego portu USB
• Nie dla tych, którzy nie chcą płacić za Home Shield, ale potrzebują części funkcji tam dostępnych

Alternatywy dla TP-Link Archer AX55:

• D-Link R15 EAGLE PRO AI AX1500
• D-link system Mesh WiFi COVR-1103
• D-Link EXO AX AX1800
• D-Link DIR-X5460
• TP-Link Archer AX73
• ASUS RT-AX82U

Podczas targów MWC w Barcelonie mamy okazję używać jednocześnie obu telefonów realme z serii GT 2 – droższą wersję Pro i tańszy o tysiąc model GT 2. Wersja Pro jest pierwszym prawdziwym flagowcem producenta, który stara się dostarczyć to co najlepsze, ale specyfikacja tańszej wersji też jest mocna i godna uwagi. Poniżej można porównać zdjęcia z obu telefonów.

Główny aparat w obu urządzeniach jest identyczny - 50 MP, f/1.8, 24mm, multi-directional PDAF, OIS. Różnica sprowadza się do dostępnych funkcji w oprogramowaniu aparatu. Tutaj główną różnicą jest brak trybu Zdjęcie 3D w tańszym modelu, który najprawdopodobniej wykorzystuje do wykonania efektów matryce dwóch aparatów jednocześnie. Sama jakość zdjęć z głównego aparatu powinna jednak być na tym samym poziomie.

Główną różnicę znajdziemy w aparacie szerokokątnym. W droższym GT 2 Pro ma on parametry 50 MP, f/2.2, 15mm, 150˚ a w tańszym 8 MP, f/2.2, 119˚. Różnica jest widoczna zarówno w rozdzielczości, jak i w kącie widzenia – model GT 2 Pro oprócz standardowego szerokiego kąta uruchomianego bezpośrednio w podglądzie kadru, w zakładce „więcej” ma dodatkowy tryb 150°. Co prawda jest on pozbawiony korekcji zniekształceń, ale oferuje najszerszy na rynku smartfonów kąt widzenia.

Trzecia różnica to tryb makro. realme GT 2 ma klasyczny aparat makro, podczas gdy GT 2 Pro zastąpił go mikroskopem o powiększeniach x20 i x40.

Ceny i dostępność w Polsce można zobaczyć tutaj.

Ceny obu smartfonów w ofercie Plusa są tutaj.

Nasz test smartfonu realme GT 2 Pro można przeczytać tutaj.

Przykładowe zdjęcia realme GT 2:

Przykładowe zdjęcia realme GT 2 Pro:

Klasa urządzenia S (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

realme GT 2 Pro to pierwszy prawdziwy flagowiec realme, który jest pozbawiony kompromisów. Mamy tu najwyższej klasy ekran LTPO2 AMOLED QHD+ 120 Hz oraz najmocniejszy procesor Snapdragon 8 Gen 1. Nie zabrakło także ekstremalnie szybkiego ładowania 65W oraz czegoś ekstra - wbudowanego mikroskopu o powiększeniu x40. Nie należy mylić go z aparatem makro, bo różnica w powiększeniach jest ogromna. To drugi smartfon w historii mający wbudowany mikroskop, ale pierwszy który jest dostępny na polskim rynku. Znając stosunek ceny do jakości w przypadku realme telefon zapowiada się szalenie interesująco, a do tego wyróżnia się designem.

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety realme GT 2 Pro

Zalety realme GT 2 Pro:

• Ciekawy, oryginalny i praktyczny design
• Głośniki stereo o dobrej jakości
• Czytnik linii papilarnych, który jest szybki i ma dodatkowe funkcje
• Bezkompromisowy wyświetlacz LTPO2 AMOLED 120 Hz QHD+
• Najwyższa w tym momencie wydajność, gdy włączymy tryb GT
• Najnowsze standardy komunikacji
• System ma do zaoferowania przydatne i unikalne funkcje
• Dobra jakość zdjęć z aparatu głównego w dzień i w nocy
• Najszerszy kąt widzenia aparatu na rynku – 150 stopni
• Wbudowany mikroskop o powiększeniach x20 i x40
• Dobre jakości stabilizowane wideo 4K i 8K
• Super szybkie ładowanie do 100% w 35 minut
• Bateria 5000 mAh

Wady realme GT 2 Pro:

• Brak normy uszczelnienia obudowy
• Brak obsługi karty pamięci
• Tłumaczenie systemu na język polski gdzieniegdzie wymaga poprawek
• Brak aparatu z teleobiektywem
• Byłoby super jakby mikroskop miał wyższą rozdzielczość
• Jakość zdjęć nocnych z szerokiego kąta mogłaby być lepsza
• Brak wsparcia dla ładowania bezprzewodowego

Jak oceniamy design? – ocena 4+

realme GT 2 Pro ma tył obudowy wykonany ze specjalnego tworzywa. Zazwyczaj uznałbym w przypadku flagowca zastosowanie innego materiału niż szkła za oszczędność, ale nie w przypadku realme GT 2 Pro. Producent zadbał o to, żeby smartfon miał swój unikalny charakter tak dobrze, że odbieram to jako zaletę. Połączenie mocno matowej faktury z seledynowym czy może miętowym kolorem wypada oryginalnie i z klasą, ale jest też po prostu bardzo praktyczne w codziennym użytkowaniu. Telefon waży 189 gramów i ma 8,2 mm grubości. Dzięki zaokrąglonym krawędziom z tyłu obudowy sprawia wrażenie cieńszego niż w rzeczywistości i poprawia ergonomię. Obudowa jest dobrze spasowana.

Czytnik linii papilarnych w realme GT 2 Pro został umieszczony pod ekranem i działa szybko oraz bezproblemowo. Do czytnika można przypisać dodatkowe funkcje w systemie. Smartfon ma głośniki stereo o wysokiej jakości i głośności – akurat miałem okazję porównać i są na poziomie bardzo zbliżonym do S22 Ultra.

Głównym zarzutem wobec designu jest brak normy uszczelnienia obudowy. Wśród wielu producentów jest to nieodzowny element telefonu z wyższej półki. Jakaś forma uszczelnienie jest, bo wokół szufladki na kartę SIM można znaleźć uszczelkę, nie wiadomo jednak jak skuteczne. Poza tym jednak realme GT 2 Pro sprawia bardzo dobre wrażenie podczas trzymania w ręku, nawet przyciski są odpowiedniej jak na flagowca jakości. Brak gniazda słuchawkowego nie liczę jako minus, bo to powszechna obecnie praktyka.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 6

Wyświetlacz to absolutnie bezkompromisowy element realme GT 2 Pro. Ma rozdzielczość QHD+ 3216 x 1440 oraz odświeżanie 120 Hz w technologii LTPO2 AMOLED, która pozwala automatycznie dopasować odświeżanie w zakresie już od 1 Hz do 120 Hz zależnie od wyświetlanej treści. Pozwala to pogodzić wyższą płynność z dodatkowym oszczędzaniem energii. Przekątna wyświetlacza to 6,7 cala, a maksymalna jasność wynosi 1400 nitów. Ekran jest przykryty szkłem Gorilla Glass Victus. Można powiedzieć, że jedynym rywalem jest tutaj S22 Ultra, który to telefon ma wyższą maksymalną jasność, ale reszta parametrów jest na tym samym poziomie. Dla niektórych realme GT 2 Pro będzie miał przewagę, bo jego wyświetlacz nie jest zakrzywiony na krawędziach.

W ustawieniach znajdziemy więcej opcji niż zazwyczaj. Tryby kolorów to żywy, naturalny oraz Pro. Jest funkcja wyświetlania naturalnych odcieni, która dostosowuje balans bieli do otoczenia. Jest też tryb komfortu oczu, który może wyświetlać obraz czarno-biały. Dodatkowo w ustawieniach znajdziemy mechanizmy poprawy obrazu: zwiększenie ostrości obrazu, korektor kolorów wideo, oraz optymalizacja obrazów ruchomych poprawiająca płynność.

Specyfikacja – ocena 6

Podobnie jak wyświetlacz podzespoły także są bezkompromisowe. Najnowszy procesor Snapdragon 8 Gen 1 wykonany w 4 nm i taktowany jest zegarami 1 x 3,00 GHz + 3 x 2,50 GHz + 4 x 1,80 GHz. Procesor wspomaga 12 GB RAM oraz 256 GB na system i pliki. Dodatkowo z szybkiej pamięci UFS 3.1 może być wydzielona pamięć rozszerzająca RAM o kolejne od 3 do 7 GB. Karta pamięci nie jest jednak wspierana.

Wyniki benchmarków:

• Antutu 9 – 1002750
• Geekbench 5 – 1262/3737
• Androbench sekwencyjny odczyt/zapis – 1827/1269 MB/s
• PCMark Work 3.0 – 12966
• PCMark Storage 2.0 – 37328
• 3Dmark Wild Life 9228
• 3Dmark Wild Life Extreme 2549

realme GT 2 Pro jest pierwszym smartfonem w historii naszych testów który symbolicznie przekroczył granicę miliona punktów w benchmarku Antutu. Co prawda wymaga to włączenia specjalnego trybu Turbo GT, który wyłącza się automatycznie po 15 minutach bez znaczącego obciążenia telefonu w celu oszczędzania energii. Dodatkowo testy wymagały chłodniejszego niż temperatura pokojowa otoczenia, ale fakt jest faktem – udało się. To pozycjonuje realme GT 2 Pro na pierwszym miejscu w rankingu Antutu. Ma to większe znaczenie symboliczne, niż przełożenie na codzienne użytkowanie, ale to samo można powiedzieć o innych telefonach, które w benchmarku okazały się wolniejsze i też dałem im szansę uzyskania najlepszego możliwego wyniku.

Pakiet komunikacyjny obejmuje: 5G, LTE, WiFi ax 6e, Bluetooth 5.2 i NFC. Lokalizacja obsługuje systemy GPS, GLONASS, BDS, GALILEO, QZSS i NavIC. Zestaw czujników obejmuje akcelerometr, żyroskop, czujnik siły światła, czujnik zbliżeniowy, kompas cyfrowy i czujnik spektrum kolorów. Mówiąc krótko, specyfikacja jest kompletna i wspiera najnowsze standardy.

System operacyjny – ocena 4+

realme GT 2 Pro działa pod kontrolą najnowszego Androida 12, zaktualizowanego poprawkami bezpieczeństwa z dnia 5 stycznia 2022. Na system jest nałożona nakładka realme UI 3.0. W systemie znajdziemy różne dodatki – można ustawić tryb alarmowy, który wyśle wiadomości do wskazanych kontaktów i wyświetli informacje medyczne, jeśli wciśniemy pięciokrotnie pod rząd przycisk zasilania. Można uaktywnić pływające okna o zmiennym rozmiarze. Możliwe jest również dodanie trzech skrótów, które pojawią się po przytrzymaniu czytnika linii papilarnych zaraz po odblokowaniu ekranu. Można też wykonać gest od miejsca w którym jest czytnik i wywołać aplikację zanim pojawią się ikony skrótów na ekranie. Inną opcją jest wysuwany od bocznej krawędzi pasek skrótów, uproszczony interfejs trybu prostego i tryb dla dzieci, który ogranicza czas korzystania i dostęp do wybranych aplikacji. W laboratorium realme znajdziemy funkcję pomiaru tętna po przyłożeniu palca do czytnika linii papilarnych.

Jednocześnie widać wciąż miejsca w których system, a przynajmniej jego tłumaczenie jest pracą w toku, która wymaga jeszcze doszlifowania. Jeśli przytrzymamy palec na ikonie pojawią się dwie opcje o nazwie usuń, jedna z krzyżykiem, jedna z koszem. Jedna usuwa ikonę z pulpitu, a druga odinstalowuje aplikację. Wystarczy zastąpić jedno „usuń” słowem „odinstaluj” i byłoby trudniej o pomyłkę. Komunikat informujący o zmianach jakie wprowadziła ostatnia aktualizacja systemowa jest nieprzetłumaczony z języka angielskiego. Podoba mi się natomiast, że hotspot podaje na bieżąco ilość wykorzystanych danych gdy jest aktywny – bez wchodzenia w ustawienia.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 4+

realme GT 2 Pro ma na pokładzie dwa klasyczne aparaty, mikroskop z podwójną diodą doświetlającą i aparat do selfie. Parametry wyglądają tak:

• 50 MP, f/1.8, 24mm, multi-directional PDAF, OIS – aparat główny
• 50 MP, f/2.2, 15mm, 150˚ - super szeroki kąt
• 2 MP, f/3.0 – mikroskop o x20 i x40 powiększeniu
• 32 MP, f/2.4, 26mm – aparat do selfie

Dwie główne matryce wyglądają zaskakująco podobne do Motoroli edge 30 Pro – mają tą samą rozdzielczość i jasność obiektywów. Z tą różnicą, że realme GT 2 Pro oferuje tryb super szerokokątny bez korekcji zniekształcenia i jest to najszerszy kąt jaki dotąd widziałem w smartfonie. Nie do każdego rodzaju fotografii efekt rybiego oka się nadaje, ale w niektórych zastosowaniach sprawdzi się dając ciekawy efekt.

Aplikacja aparatu jest bardzo bogata w funkcje. Jest tryb ulica, który w zamyślę jest dedykowany fotografii ulicznej – stopnie powiększenia są tutaj zastąpione ekwiwalentami ogniskowych dla filmu 35mm. Są też dedykowany filtry, w tym kontrastowy filtr czarno-biały. Jest także tryb gwiaździstego nieba, efekt makiety, czy zdjęcie 3D, które tak naprawdę jest krótkim filmem z określonym efektem, np. vertigo realizowanym całkowicie cyfrowo i automatycznie. O ile tylko jest odpowiednio jasno i obiekt wyróżnia się z tła.

Ogólna jakość zdjęć z aparatu głównego i szerokiego kąta za dnia jest dobra. Czasami tryb AI przedobrzy z kolorami, ale zdjęcia znacznie częściej mi się podobają niż nie. W przypadku zdjęć nocnych główny aparat radzi sobie całkiem dobrze, ale na zdjęciach z szerokiego kąta widać wyraźnie gorszą jakość w słabym oświetleniu. Uważam, że aparat ma duży potencjał, ale brakuje mu ostatecznego szlifu w oprogramowaniu i wyciśnięcia jeszcze odrobiny więcej z matryc, zwłaszcza w trudniejszych warunkach.

Oczywistym brakiem jest tutaj teleobiektyw, którego znajdziemy w wielu telefonach konkurencji, ale też w należącym do tego samego właściciela co realme (czyli firmy BBK) Vivo. Prawie każdy flagowiec go ma, niektóre nawet z dodatkowym, jeszcze większym powiększeniem. Zamiast tego realme GT 2 Pro ma mikroskop. Chciałoby się, żeby miał większą rozdzielczość, chociaż 5 megapikseli zamiast 2, które oferuje. W przeciwieństwie jednak do wciskanych na siłę aparatów makro o takiej rozdzielczości, mikroskop naprawdę wyróżnia się zastosowaniem i powiększeniem. Takiego efektu nie da się zastąpić w inny sposób np. wykadrowaniem. Dodatkowo, popularne mikroskopy cyfrowe dostępne na rynku oferują podobną rozdzielczość, jakość i powiększenie co w realme GT 2 Pro. Dla osób lubiących eksperymentować, obserwować przyrodę może to być ciekawy dodatek.

realme GT 2 Pro dobrze radzi sobie z nagrywaniem wideo – oferuje skuteczną stabilizację we wszystkich rozdzielczościach, nagrania są szczegółowe i można przełączać się pomiędzy aparatami podczas nagrywania, również w 4K – tym nadal nie może pochwalić się Motorola. Moim zdaniem nagrania 8K są odrobinę mniej płynne niż z S22 Ultra, ale mają podobnej klasy stabilizację.

realme GT 2 Pro nie określiłbym mianem smartfona stricte fotograficznego. Widać, że producent się starał aby zapewnić jak najwięcej możliwości i niektóre z nich są unikatowe i ciekawe. Wciąż jednak brak teleobiektywu i ostatecznego szlifu powoduje, że aparat nie będzie konkurował z najmocniejszymi zawodnikami fotografii mobilnej we wszystkich kategoriach.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 5-

realme GT 2 Pro ma baterię o pojemności 5000 mAh. W zestawie z telefonem znajduje się także super szybka ładowarka o mocy 65W. Niestety realme GT 2 Pro nie obsługuje ładowania bezprzewodowego, chociaż konstrukcja obudowy to umożliwia.

Podczas strumieniowania wideo z YouTube z jasnością ekranu ustawioną na połowę telefon rozładował się po upływie 18,5 godziny, co jest bardzo dobrym wynikiem. Z wyjątkiem maksymalnego obciążenia telefonu przez wiele godzin podczas np. grania, rozładowanie go w ciągu jednego dnia będzie bardzo trudne.

To co jednak robi szczególnie duże wrażenie to szybkość ładowania. Niby testowana niedawno Motorola edge 30 pro miała trochę mocniejszą ładowarkę 68W, ale jednak to właśnie realme GT 2 Pro ładował się od niej wyraźnie szybciej. Wyglądało to następująco:

• 5 min   - 24%
• 10 min - 42%
• 15 min - 59%
• 20 min - 71%
• 25 min - 84%
• 30 min - 94%
• 35 min - 100%

Zaledwie 35 minut do pełnego naładowania to rewelacyjny wynik, Motorola potrzebowała na to 52 minuty. Tak wysoka szybkość ładowania zmienia w zwyczajach użytkownika smartfonu znacznie więcej niż trochę szybszy procesor, czy trochę lepszy ekran.

Nasza finalna ocena

Wiele elementów działa na korzyść realme GT 2 Pro. Ma najnowszy i najszybszy procesor, który jako pierwszy przekroczył w testach milion punktów w benchmarku Antutu. Jest najwyższej klasy wyświetlacz AMOLED LTPO2 120 Hz QHD+, jest także oryginalny i jednocześnie praktyczny design. Flagowce to wymagająca kategoria smartfonów, bo to pokaz możliwości producenta – nie tylko cena, ale dopracowanie gra tutaj pierwsze skrzypce. Myślę, że pierwszy flagowiec realme można śmiało określić mianem udanego, bo większość elementów spełnia oczekiwania. Ale do poziomu absolutnej elity zabrakło kilku elementów – bardziej dopracowanego tłumaczenia systemu, wyższej normy uszczelnienia obudowy, teleobiektywu i odrobinę jakości w niektórych scenariuszach, takich jak szeroki kąt nocą. Na szczęście realme GT 2 Pro ma swój charakter i to zamiast uczynić go mniej udaną kopią pozwala aspirować do miana alternatywy dla innych flagowców.

Uwielbiamy: najlepszą wydajność

Nie lubimy: braku teleobiektywu

Dla kogo jest realme GT 2 Pro:

• Dla szukających najwyższej dostępnej wydajności
• Dla tych którzy szukają oryginalnego designu, praktycznego w codziennym użytkowaniu
• Dla miłośników najwyższej klasy wyświetlaczy
• Dla ceniących najszybsze ładowanie

Dla kogo nie jest realme GT 2 Pro:

• Nie dla fanów ładowania bezprzewodowego
• Nie dla tych, którzy chcą bezkompromisowego uszczelnienia obudowy
• Nie dla osób poszukujących aparatu z teleobiektywem i bezkompromisowej jakości zdjęć nocnych

Alternatywy dla realme GT 2 Pro:

• Samsung Galaxy S21 FE
• Samsung Galaxy S22+
• Motorola edge 30 pro
• Samsung Galaxy S21 5G
• Samsung Galaxy S21+
• Samsung Galaxy S20 FE
• Motorola Moto G200
• iPhone 13 Mini
• iPhone 13
• Xiaomi 11T Pro
• OnePlus 9 5G
• Realme GT 5G
• Vivo X60 Pro 5G
• Asus Zenfone 8

Klasa urządzenia S (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Motorola po dłuższej przerwie powraca do produkcji flagowców. Ostatni prawdziwy bezkompromisowy model to Moto Z z 2016 roku. Co prawda była jeszcze składana Motorola Razr w 2019, ale nawet ona nie miała topowych podzespołów. Pierwszym podejściem po przerwie był model edge 20 pro z niemal topowym procesorem Snapdragon 860 w sierpniu 2021. Na początku tego roku zobaczyliśmy Moto G200 z najmocniejszym ówcześnie procesorem Snapdragon 888+, ale smartfon konkuruje przede wszystkim ceną 1999 zł. Dziś swoją premierę ma Motorola edge 30 pro, jeden z pierwszych smartfonów z procesorem Snapdragon 8 Gen 1 na rynku mobilnym, z najnowszym Androidem 12 i ceną 3799 zł za sam telefon. W drugiej połowie marca pojawi się też kosztująca 3999 zł za wersja z etui i rysikiem. Polska to jeden z niewielu wybranych rynków, na którym ta wersja będzie dostępna. To pierwszy nieskładany celujący tak wysoko smartfon Motoroli od 6 lat. Wydajnościowo i konstrukcyjnie to najwyższa liga -  ma nawet 68W ładowanie, ale nad aparatami Motorola musi jeszcze popracować żeby na dobre zagościć w ścisłej czołówce.

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety Motorola edge 30 pro

Zalety Motorola edge 30 pro:

• Piękny, dopracowany design
• Głośniki stereo
• Super szybki czytnik linii papilarnych w przycisku zasilania
• Wygodne mocowanie telefonu w statywie czy uchwycie samochodowym
• Topowy ekran OLED z odświeżaniem 144 Hz
• Najnowszy, najszybszy procesor Snapdragon 8 Gen 1 działający szybciej niż u konkurenta
• Dopracowany system z cenionymi przez użytkowników dodatkami jak gesty moto
• Najnowocześniejszy pakiet łączności
• Możliwość wykorzystania dużego, zewnętrznego ekranu z Ready for
• Dobra jakość zdjęć dziennych i makro
• Szczegółowe i stabilizowane nagrania 8K i 4K
• Dobry czas pracy na baterii
• Szybkie ładowanie 68W z ładowarką w komplecie
• Ładowanie bezprzewodowe i zwrotne

Wady Motorola edge 30 pro:

• Niższa niż u konkurencji norma uszczelnienia obudowy IP52
• Umieszczenie przycisków fizycznych u samej góry prawej krawędzi nie dla każdego wygodne
• Brak teleobiektywu, którego nie zabrakło w edge 20 pro i jest u konkurencji
• Wyższa rozdzielczość aparatu szerokokątnego nie przełożyła się na dużo wyższą szczegółowość zdjęć
• Słabsze niż u konkurencji zdjęcia nocne, z aparatu szerokokątnego po prostu słabe
• Brak możliwości przełączania się pomiędzy aparatami podczas nagrywania wideo 4K

Jak oceniamy design? – ocena 5-

Motorola potrafi zaprojektować piękne telefony i edge 30 pro jest tego kolejnym przykładem. Matowe szkło z zakrzywionymi krawędziami w połączeniu z gradientem kolorystycznym określanym jako Cosmos Blue wygląda rewelacyjnie – to jeden z najładniejszych telefonów na rynku. Dodatkowo zakrzywione krawędzie poprawiają ergonomię i teflon lepiej leży w ręku. Aparaty bardzo nieznacznie wystają ponad obudowę, co jest dzisiaj rzadkością.

Motorola edge 30 pro może pochwalić się udanymi głośnikami stereo, które mają wysoką głośność i dobre brzmienie – tego brakowało Motoroli od dawna. Super szybki czytnik linii papilarnych umieszczony został w przycisku zasilania na prawej krawędzi. Motorola zdecydowała się umieścić fizyczne przyciski u samej góry, co stoi w sprzeczności z tym, że skróty do najczęściej używanych aplikacji w Androidzie znajdują się na dolnej belce. Odblokowanie telefonu czytnikiem i sięgnięcie do aplikacji telefonu jedną ręką wymaga trochę gimnastyki, co nie każdemu przypadnie do gustu. Pozytywnym skutkiem tej decyzji jest natomiast łatwość z jaką zamocujemy edge 30 pro w uchwycie samochodowym albo mocowaniu do statywu czy selfie sticka, bez wciskania czy zasłaniania przycisków.

Motorola edge 30 pro jak większość flagowców nie ma gniazda słuchawkowego. Trochę szkoda, że norma uszczelnienia obudowy to tylko IP52, a nie IP68 jak u większości konkurencji. Takie kompromisy bolą bardziej we flagowcu niż w innych przedziałach cenowych.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 6

Ekran już w ubiegłorocznym modelu edge 20 pro był bezkompromisowy i tutaj parametry pozostały bez zmian – przekątna 6,7 cala, rozdzielczość FHD+ 2400 x 1080 pikseli, odświeżanie aż 144 Hz i to wszystko w technologii pOLED. Górna i dolna ramka są takiej samej grubości, a boczne są minimalnie węższe. Zachowane zostało wrażenie symetrii i jest to rozwiązanie estetycznie przyjemniejsze niż gdy tylko dolna ramka ma większą grubość niż pozostałe.

Jakość wyświetlacza jest na najwyższym poziomie jeśli chodzi o kąty widzenia, kontrast i kolory. Maksymalna jasność jest wysoka. W ustawieniach mamy balans bieli, dwa ustawienia nasycenia kolorów, tryb ciemny i ochronę wzroku.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 6

Motorola edge 30 pro wchodzi na rynek jako jeden z pierwszych smartfonów z procesorem Snapdragon 8 Gen 1 wykonanym w technologii 4 nm. Taktowania procesora to 1 x 3,00 GHz + 3 x 2,50 GHz + 4 x 1,80 GHz. Jako podstawową wersję edge 30 pro Polska otrzymała wersję z większą ilością pamięci 12/256 GB. Podobnie jak w kilku ostatnich Motorolach i u konkurencji nie ma wsparcia dla kart pamięci. Jest za to dual SIM.

Wyniki benchmarków:

• Antutu 9 – 950390
• Geekbench 5 – 1196/3461
• Androbench sekwencyjny odczyt/zapis – 1784/961 MB/s
• PCMark Work 3.0 – 15475
• PCMark Storage 2.0 – 30020
• 3Dmark Wild Life 9938
• 3Dmark Wild Life Extreme 2494

Motorola edge 30 pro to jeden ze smartfonów który porównywałem z S22 Ultra z procesorem Exynos 2200. Motorola okazała się o 12% szybsza w benchmarku PCMark Work 3.0 i aż 31% szybsza w 3Dmark Wild Life, za to wynik w Antutu jest bardzo zbliżony. Nie ulega wątpliwości, że Motorola edge 30 pro to ścisła czołówka wydajności. Okazała się również trochę szybsza od innego telefonu z procesorem Snapdragon 8 Gen 1, który przedpremierowo testuję. Nie chodzi więc tylko o sam procesor, ale jego chłodzenie i warunki pracy, które są najwyraźniej w Motoroli trochę lepsze. Pod względem wydajności to jak dotąd najszybszy telefon jaki testowałem, co w połączeniu z ekranem 144 Hz daje duży komfort.

Pakiet łączności obejmuje 5G, LTE Cat 20, WiFi ax 6e, Bluetooth 5.2 i NFC. Lokalizacja jest realizowana dzięki GPS, LTEPP, SUPL, Glonass i Galileo. Zestaw czujników obejmuje akcelerometr, żyroskop, czujnik zbliżeniowy, czujnik oświetlenia otoczenia i kompas cyfrowy.

Motorola edge 30 pro działa pod kontrolą Androida 12 z aktualizacjami z dnia 1 stycznia 2022. System zmienił swój wygląd po raz pierwszy od dłuższego czasu. Zupełnie inaczej wygląda belka skrótów i powiadomień.

Wszystkie dodatkowe funkcje jakie przygotował producent są zebrane w jednym miejscu – aplikacji Moto. Znajdziemy tutaj jeszcze bardziej rozbudowaną i bardziej wizualnie dopracowaną personalizację wyglądu systemu, uwzględniającą kolorystykę i kształt ikon. Nie mogło zabraknąć gestów moto, które pozwalają uruchomić latarkę czy aparat. Jest charakterystyczny dla Motoroli podgląd powiadomień na wygaszonym ekranie i uważny ekran, który nie wygasza się gdy na niego patrzymy. Ciekawą opcją jest możliwość przełączania utworów przyciskami do regulacji głośności gdy ekran jest wygaszony. Można utworzyć animację GIF z tego co jest widoczne na ekranie. Motorola mocno promuje funkcję Ready for, która pozwala podłączyć telefon przewodowo bądź bezprzewodowo do zewnętrznego ekranu i używać telefonu do grania, telekonferencji, oglądania multimediów i pracy. Jest też asystent Ready for dla PC, który pozwala na zarządzać funkcjami telefonu wprost z komputera.

W porównaniu z One UI od Samsunga czy MIUI Android w wydaniu Motoroli wygląda mniej kolorowo, może nawet trochę bardziej ubogo. A jednak płynność i przejrzystość oraz gesty sprawiają, że z Motoroli korzysta się naprawdę przyjemnie i bezproblemowo. Dla osób, które cenią minimalizm to może być optymalny wybór.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 4-

Aparaty to jedyny aspekt edge 30 pro w którym Motorola nie do końca dotrzymuje kroku konkurencji. Zacznijmy od zestawu kamer jakie są dla użytkownika dostępne. Z tyłu mamy 3 obiektywy z czego dwa pozwalają na robienie zdjęć, a trzeci wykrywa głębię sceny, czwarty jest aparat do selfie z przodu:

• 50 MP, f/1.8 Omni-directional PDAF, OIS – główny aparat
• 50 MP, f/2.2 – aparat ultra szerokokątny, który spełnia też rolę aparatu do makro
• 2 MP, f/2.4 – aparat wykrywający głębię sceny
• 60 MP, f/2.2 – przedni aparat do selfie

Zacznijmy od plusów. Wreszcie Motorola zastosowała stabilizację optyczną w głównym aparacie. Większość ostatnich modeli nie miało jej wcale, a w edge 20 pro była tylko w teleobiektywie. Udało się też zastosować matrycę o równie wysokiej rozdzielczości do obiektywu szerokokątnego, co w zasadzie się nie zdarza. Motorola chwali się też usprawnionym mechanizmem ustawiania ostrości w którym udział bierze każdy piksel matrycy.

Są też jednak wyraźne braki względem konkurentów. Nie ma w ogóle teleobiektywu, który w tym przedziale cenowym jest standardem, z resztą tańsza Motorola edge 20 pro też go miała. Gdy zbliżamy się do 4 tysięcy złotych i mamy do czynienia z telefonem mającym „pro” w nazwie trudno taki brak czymś uzasadnić.

Sama jakość zdjęć za dania jest bardzo dobra. Podobają mi się kolory i przejścia tonalne, rozpiętość tonalna też jest dobra. Wciąż jednak widać wyraźnie mniejszą szczegółowość aparatu szerokokątnego w przypadku np. faktury na ścianie budynku. Nie o to chodzi, że jakość zdjęć szerokokątnych jest gorsza od konkurencji, raczej chodzi o to, że zastosowanie matrycy 50 megapikseli nie przyniosło tutaj znaczącej poprawy. Możliwe że jakość szerokokątnej optyki jest tutaj czynnikiem ograniczającym dla smartfonów. Motorola broni się częściowo dzięki wyższej jakości zdjęciami makro, ale nie mówimy tutaj o naprawdę dużych powiększeniach jak w niektórych smartfonach.

Zdjęcia nocne z edge 30 pro z głównego aparatu są najwyżej przeciętne – Samsungi, niekoniecznie topowy S22, ale choćby S21 FE radzą sobie w nocy wyraźniej lepiej. A wciąż mówimy o aparacie głównym ze stabilizacją. Zdjęcia szerokokątne w nocy są po prostu słabe, pozbawione detali, jakby rozmyte, nawet gdy jest w kadrze sporo świateł ulicznych i neonów.

Szczegółowość nagrań wideo jest bardzo dobra w 4K i wyśmienita w 8K. Tryb 8K doczekała się stabilizacji, choć w rogach kadrów widać delikatne zniekształcenie wynikające prawdopodobnie z pracy stabilizacji optycznej. Nie zauważyłem tego efektu w S22 Ultra. Pomimo, że obie matryce są identycznej rozdzielczości podczas nagrywania materiału 4K nie można przełączać się pomiędzy aparatami. Ta opcja jest zarezerwowana tylko dla FHD. Samsung umożliwi płynne przełączenie się miedzy wszystkimi trzema aparatami w rozdzielczości 4K w tańszym od Motoroli S21 FE i między czterema kamerami w S22 Ultra. Aparat edge 30 pro nie jest technicznie zły, nie licząc zdjęć nocnych. Po prostu inne telefony w okolicach nawet niecałych 3 tysięcy złotych mają więcej do zaoferowania od Motoroli w kwestiach foto i wideo – może poza wideo 8K, które występuje rzadziej.

 Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 5

Motorola edge 30 pro ma baterię o pojemności 4800 mAh, W pełni obsługuje bezprzewodowe ładowanie o mocy 15W i 5W ładowanie zwrotne. Zupełną nowością, która widzimy po raz pierwszy jest obsługa aż 68W ładowania i co szczególnie istotne w dzisiejszych czasach ładowarka wykorzystująca pełnię możliwości jest dostarczona w komplecie z telefonem.

Test strumieniowania wideo z YouTube rozładował baterię do 1% po upływie 16 godzin. To dobry wynik, ale S22 Ultra z baterią 5000 mAh uzyskał wynik o 4 godziny lepszy dzięki dostosowaniu odświeżania ekranu do wyświetlanych treści. Wciąż uważam wynik Motoroli za dobry i dający komfort użytkownikowi.

Sprawdziłem prędkość ładowania edge 30 pro przy wykorzystaniu 68W i wygląda to następująco:

• 5 min   - 20%
• 10 min - 36%
• 15 min - 52%
• 20 min - 63%
• 25 min - 77%
• 30 min - 87%
• 35 min - 92%
• 52 min - 100%

To dobry wynik, lepszy od wielu droższych telefonów i od tego co miała Motorola do tej pory. To również szybsze ładowanie niż może zaoferować Samsung w swoich topowych rozwiązaniach. Gdy jednak porównamy prędkość ładowania z realme okaże się, że ich telefon ładuje się do 100% w 35 minut zamiast 52 minut. Nie mówimy więc jeszcze o rekordowych wynikach.

Nasza finalna ocena

Największe nowości w Motoroli edge 30 pro to najnowszy i topowy procesor Snapdragon 8 Gen 1, nowy standard ładowania 68W z ładowarką w zestawie i najnowszy Android 12 ze zmienioną estetyką. Każda z tych nowości zaprezentowała się w edge 30 pro z dobrej strony. Wyniki benchmarków okazały się nawet wyższe niż w innym telefonie z tym samym procesorem. Podoba mi się działanie systemu, który wydaje się być doszlifowany w szczegółach i sprawia wrażenie wyjątkowo płynnego. Niestety zestaw aparatów, chociaż na pewno nie jest zły, nie dorównuje konkurentom z tego samego przedziału cenowego. Nie ma teleobiektywu, nie można naprzemiennie filmować aparatami w rozdzielczości 4K, a zdjęcia nocne są po prostu przeciętne. Dlatego Motorola edge 30 pro mogę polecić każdemu kto ceni świetny design, najwyższą wydajność, ekran OLED 144 Hz i szybkie ładowanie bez konieczności dokupienia ładowarki. Jeśli jednak fotografia mobilna jest dla nas głównym priorytetem to są na rynku lepsze propozycje, takie jak kosztujący obecnie 2999 zł Samsung S21 FE.

Uwielbiamy: zastosowanie najnowszego procesora Snapdragon 8 Gen 1

Nie lubimy: możliwości aparatów na tle konkurencji

Dla kogo jest Motorola edge 30 pro:

• Dla ceniących dopracowany design
• Dla fanów ekranów OLED z wyskokiem odświeżaniem 144 Hz
• Dla poszukujących najwyższej wydajności
• Dla potrzebujących szybkiego ładowania z ładowarką w zestawie
• Dla miłośników gestów moto

Dla kogo nie jest Motorola edge 30 pro:

• Nie dla najbardziej wymagających fanów fotografii mobilnej
• Nie dla tych którzy chcą nagrywać w 4K raz jednym raz drugim aparatem

Alternatywy dla Motorola edge 30 pro:

• Samsung Galaxy S21 FE
• Motorola edge 20 pro
• Samsung Galaxy S21 5G
• Samsung Galaxy S21+
• Samsung Galaxy S20 FE
• Motorola Moto G200
• iPhone 13 Mini
• iPhone 13
• Xiaomi 11T Pro
• OnePlus 9 5G
• Realme GT 5G
• Vivo X60 Pro 5G
• Asus Zenfone 8

Klasa urządzenia S (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Samsung Galaxy S22 Ultra to obecnie najlepszy smartfon na rynku. To również najlepszy fotograficzny smartfon tego roku – z dużym prawdopodobieństwem można założyć, że nikt go nie przebije. To także lepszy wybór dla fanów Androida niż Pixel 6 Pro. Samsung oficjalnie ogłosił co najmniej równie długie co Google wsparcie obejmujące 4 nowe wersje Androida i aż 5 lat poprawek bezpieczeństwa. Można docenić super szybką aktualizację do Androida 12 zeszłorocznego modelu S21 Ultra, mniejszą liczbę błędów niż w nowych Pixelach po premierze. Na deser zostaje fakt, że część funkcji pojawiających się w produktach Google trafia na czasową wyłączność najpierw do Samsunga jak najnowszy Wear OS dla zegarków Samsung Glaxy Watch 4.

Już na samym wstępie dużo tych „naj”, a jednocześnie nie jest to smartfon dla każdego, zarówno z powodu wysokiej ceny jak i dużych rozmiarów. Nawet pomimo bycia „naj” trudno będzie zwykłemu użytkownikowi uzasadnić wydatek rzędu 6 tysięcy na telefon. To jak z luksusowym Mercedesem S klasy – jest wygodniejszy, bardziej luksusowy, jest też symbolem statusu, ale do celu nie dowiezie nas szybciej niż samochód kosztujący jedną czwartą jego ceny. Kto jednak nie chciałby pojeździć Mercedesem?

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety Samsung Galaxy S22 Ultra

Zalety Samsung Galaxy S22 Ultra:

• Najwyższa jakość wykonania - Armour aluminium i Gorilla Glass Victus+
• Dobrej jakości głośniki stereo
• Dodanie rysika bez zwiększenia rozmiarów czy zmniejszenia baterii względem S21 Ultra
• Bardzo szybki czytnik linii papilarnych
• Najlepszy wyświetlacz na rynku – QHD+ 120 Hz i 1750 nitów
• Topowa specyfikacja
• Android 12 z One UI 4.1 i 4 latami aktualizacji oraz 5 latami łatek bezpieczeństwa
• Bogaty zestaw możliwości S Pen
• Ekosystemem Samsunga
• Samsung DEX
• Najbardziej wszechstronny zestaw aparatów o największym zakresie użytecznych powiększeń
• Bardzo wysoka jakość zdjęć ze wszystkich aparatów, również zdjęć nocnych
• Wysokiej jakości wideo 4K z możliwością płynnego przełączania wszystkich 4 aparatów
• Wideo 8K ze stabilizacją
• Poprawiony tryb portretowy
• Długi czas działania na baterii
• Ładowanie bezprzewodowe i bezprzewodowe ładowanie zwrotne

Wady Samsung Galaxy S22 Ultra:

• Jeden z największych i najcięższych (chociaż nie większy i nie cięższy niż S21 Ultra)
• Brak wsparcia dla karty pamięci
• Wersja 8/128 GB powinna być zastąpiona 12/256
• Exynos 2200 w 3DMark wolniejszy nawet o 30% od Snapdragon 8 Gen 1
• Przy określonych warunkach można wywołać glitch podczas odblokowywania ekranu
• Podczas skanowania dokumentów aparat potrafi się zamyślić na zbyt długo
• Prawie każdy chiński smartfon na rynku ma szybsze ładowanie i ładowarkę w zestawie
• Bardzo wysoka cena
• Design S22+ czy S21 Ultra subiektywnie podobał mi się bardziej

Jak oceniamy design? – ocena 5+

Samsung Galaxy S22 Ultra jest pierwszym modelem, który łączy w jednym urządzeniu dwie różne linie produktów – S oraz Note. Teraz użytkownik ma prostszy wybór gdy chcę kupić najlepszy smartfon ze stajni koreańskiego producenta, bo jest tylko jeden. I to widać w designie, bo S22 Ultra bardzo wyraźnie odróżnia się wyglądem od dwóch pozostały modeli czyli S22 oraz S22+. Nie ma wyspy aparatów tylko indywidualne obiektywy, kształt jest dużo bardziej prostokątny, z prawie niezaokrąglonymi rogami oraz płaską górną i dolną krawędzią. Tak jak dawniej w serii Note na dolnej krawędzi znajduje się miejsce w obudowie na rysik S Pen, oraz sam rysik jest w zestawie. Można powiedzieć, że to bardziej Note, który dostał aparaty i nazwę linii S niż odwrotnie.

Rozmiar S22 Ultra jest zbliżony, a wagowo identyczny z poprzednikiem, czyli S21 Ultra. Dobrze, że te parametry się nie zwiększyły, bo S22 Ultra jest blisko granicy praktycznych rozmiarów – 229 gramów w połączeniu z prostokątnym kształtem powoduje, że nawet do prostych czynności jedna ręką oznacza sporą gimnastykę.

S22 Ultra ma ultradźwiękowy i bardzo szybki czytnik linii papilarnych pod wyświetlaczem, wysokiej klasy donośne głośniki stereo i uszczelnioną zgodnie z normą IP68 obudowę. Zarówno z przodu jak i z tyłu urządzenia znajduje się szkło Gorilla Glass Victus+, a rama została wykonana z Armour aluminium. Bardzo podoba mi się zmatowione szkło na tyle obudowy jak i dostępne kolory, szczególnie matowa czerń i butelkowa zieleń. Choć wygląd wyspy aparatów w dwóch pozostałych S22 podoba mi się bardziej, to wykonaniu S22 Ultra nie mam nic do zarzucenia poza koniecznością zaakceptowania rozmiaru i wagi.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 6

Samsung ma najlepsze wyświetlacze na rynku. Nic dziwnego, że najwyższy model w ofercie Samsunga jest pod tym względem bezkonkurencyjny. W porównaniu z poprzednikiem S22 Ultra nadal ma ekran o przekątnej 6,8 cala, wykonany w technologii Dynamic AMOLED 2X, z odświeżaniem 120Hz i rozdzielczością QHD+. To co uległo zmianie to maksymalna jasność w peaku, która teraz osiąga 1750 nitów, oraz rozszerzony zakres adaptacyjnego odświeżania, który może zejść ze 120 Hz aż do 1 Hz, a nie jak wcześniej do 10 Hz. Niższe odświeżanie pozwoli bardziej zaoszczędzić baterię gdy na ekranie nie ma żadnej animacji. Chociaż domyślnie ustawiona jest rozdzielczość FHD+, to nie ma ograniczeń w kombinacjach wyższej rozdzielczości QHD i odświeżania 120 Hz. O kolorach i kątach widzenia nie ma powodu się rozpisywać, ekran robi fenomenalne wrażenie. Brak zaokrągleń w rogach daje użytkownikowi większą użyteczną powierzchnię wyświetlacza i 6,8 sprawia wrażenie większej przekątnej niż choćby W S21 Ultra. Część osób będzie żałować, że ekran nie jest całkowicie płaski jak w S22, tylko ma delikatnie zagięte krawędzie.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 5

Samsung Galaxy S22 Ultra w Europie zamiast Snapdragona od lat dostaje procesor Exynos autorstwa Samsunga, w tym roku 8 rdzeniowy Exynos 2200 taktowany zegarami 1 x 2,8 GHz + 3 x 2,50 GHz + 4 x 1,8 GHz. W Polsce dostępne są trzy warianty pamięci:

• 8/128 GB za 5899 zł
• 12/256 GB za 6399 zł
• 12/512 GB za 6899 zł

Moim zdaniem nieporozumieniem jest, że flagowy smartfon za niemal 6 tysięcy złotych jest oferowany w konfiguracji 8/128 GB. Zwłaszcza, że zeszłoroczny S21 Ultra miał 12 GB RAM od najtańszej wersji, a była też dostępna opcja z 16 GB RAM. Dodatkowo trzeba brać pod uwagę, że pamięci nie można rozszerzyć za pomocą karty micro SD. 12/256 GB powinno być opcją podstawową, w takiej zresztą wersji dostałem smartfon do testów.

Wyniki benchmarków:

• Antutu 9 – 970630
• Geekbench 5 – 1170/3763
• Androbench sekwencyjny odczyt/zapis – 1921/1293 MB/s
• PCMark Work 3.0 – 13786
• PCMark Storage 2.0 – 3164
• 3Dmark Wild Life 7549
• 3Dmark Wild Life Extreme 2062

Szerzej o wydajności i throttlingu S22 Ultra pisałem tutaj. W skrócie można powiedzieć, że przyrost mocy obliczeniowej jest widoczny w benchmarkach, ale przełomu względem choćby Snapdragona 888 nie ma. Nie miałem możliwości porównać testowego egzemplarza z wersją S22 Ultra wyposażoną w Snapdragon 8 Gen 1, ale mam teraz u siebie na testach dwa smartfony, które nie miały jeszcze oficjalnej premiery i mają właśnie ten procesor. Od jednego z nich S22 Ultra jest wydajniejszy o 10% w PCMark Work 3.0, o 4% w Antutu, ale o 27% mniej wydajny w teście 3Dmark Wild Life. Od drugiego wolniejszy o 12% w PCMark Work 3.0, o 2% szybszy w Antutu i aż o 31% wolniejszy w 3Dmark Wild Life. Oba te telefony będą od S22 Ultra tańsze. Wniosek jest taki, że nie kupuje się S22 Ultra dla samej wydajności, bo topowy procesor występuje w telefonach już za 2 – 3 tysiące złotych. To czym ten procesor jest obudowany robi różnicę w użytkowaniu jak i w cenie. S22 Ultra jest na drugim miejscu w rankingu Antutu, ex aequo jak oba telefony wspomniane powyżej. To jeden z najszybszych telefonów, ale to grono będzie się z czasem robić coraz bardziej liczne i coraz trudniej się wyróżnić na tym tle. Snapdragon 8 Gen 1 jest wydajniejszy w testach graficznych, chociaż aktualizacja w pełni wykorzystująca możliwości graficzne nowego Exynosa opracowanego wspólnie z AMD ma dopiero nadejść. Czy to coś w kwestii wydajności zmieni zobaczymy.

S22 Ultra ma zestaw najnowszych standardów łączności, w tym: 5G, LTE Cat20 2000/200 Mbps, WiFi ax 6e, Bluetooth 5.2, NFC i USB C z kontrolerem 3.2. Lokalizacja jest realizowana za pomocą systemów GPS, GLONASS, BDS i GALILEO. Zestaw czujników obejmuje: akcelerometr, żyroskop, czujnik zbliżeniowy, czujnik siły oświetlenia, kompas cyfrowy i barometr.

S22 Ultra debiutuje na rynku z Androidem 12 z nakładką ekranową One UI 4.1 oraz zabezpieczeniami Androida zaktualizowanymi na dzień 1 stycznia 2022. One UI 4.1 to moim zdaniem obecnie najbardziej udana nakładka systemowa w świecie Androida. To także ekosystem Samsunga pozwalający na odbieranie połączeń i SMS na innych urządzeniach, kontynuację pracy w aplikacjach na innych urządzeniach, czy Samsung DEX naśladujący układ pulpitu z Windows na zewnętrznym ekranie. Najważniejsze jest jednak wsparcie dla aktualizacji, które ogłosił producent podczas premiery S22 Ultra – 4 lata aktualizacji systemu do nowszej wersji i 5 lat aktualizacji bezpieczeństwa to obecnie najwyższy standard w branży. Samsung przegonił pod tym względem znacząco, bo odpowiednio o 2 i 3 lata dwóch producentów, którzy długim wsparciem szczególnie lubią się chwalić – Motorolę i Nokię.

Największą nowością dla serii S jest rysik S Pen z integracją jego możliwości w systemie. Funkcje S Pen nie różnią się od tego co znaliśmy już wcześniej – odręczne notatki i szkice, podpisywanie dokumentów, rozpoznawanie odręcznego pisma, inteligentne zaznaczanie z wyodrębnianiem tekstu, tłumaczenie wskazanych słów, zdalne sterowanie funkcjami smartfonu za pomocą gestów, zdalne wywoływanie migawki itp. Poprawione zostało opóźnienie rejestrowania i pojawiania się kreski na ekranie z 9 do 2,8 milisekundy. Teraz nawet szybkie ruchy wydają się nie mieć żadnego opóźnienia, jak ołówek na papierze. Jeśli ktoś jednak nie planuje korzystać z S Pen nie powinien czuć się poszkodowany. Zintegrowanie rysika z S22 Ultra nie spowodowało ani powiększenia wymiarów, ani zmniejszenia baterii względem S21 Ultra, który to telefon rysika nie miał.

Jak się okazało, wersja S22 Ultra z Exynosem ma specyficzny błąd, który ujawnia się tylko gdy korzystamy z domyślnej, animowanej tapety na ekranie blokady, ustawimy najwyższą rozdzielczość ekranu i przełączymy kolory z żywych na neutralne, a następnie będziemy odblokowywać ekran odciskiem palca – wówczas na ułamek sekundy pojawia się na ekranie pasy i artefakty. U mnie efekt występuje super krótko, a nie jak na niektórych filmach w sieci, gdzie cały ekran miga ponad sekundę. Miejmy nadzieję, że aktualizacja naprawi ten glitch.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 6

Samsung Galaxy S22 Ultra ma obecnie najbardziej rozbudowany system aparatów na rynku. Pod względem sprzętowym nie zmieniło się wiele od czasu S21 Ultra, ale też nie pojawił się na rynku żaden liczący się smartfon, który oferowałby dwa teleobiektywy, lub nawet jeden, ale tak jak w Samsungu z x10 powiększeniem optycznym. Mamy więc 4 aparaty z tyłu obudowy i piąty do selfie:

• 108 MP, f/1.8, 23mm PDAF, Laser AF, OIS – główny aparat
• 10 MP, f/4.9, 230mm dual pixel PDAF, OIS, 10x powiększenie optyczne
• 10 MP, f/2.4, 70mm dual pixel PDAF, OIS, 3x powiększenie optyczne
• 12 MP, f/2.2, 13mm, AF – ultra szeroki kąt
• 40 MP, f/2.2, 26mm, PDAF – przedni aparat do selfie

Wszystkie 5 aparatów ustawia ostrość, także aparat ultra szerokokątny i aparat do selfie. Aż 3 aparaty z tyłu mają stabilizację optyczną. Użytkownik ma możliwość ręcznie przełączać się pomiędzy powiększeniami optycznymi czyli bezstratnymi – x0,6 – x1 – x3 – x10, czasami jednak telefon dobiera aparat automatycznie aby uzyskać najlepsze efekty. Gdy zbliżymy się na tyle blisko do fotografowanego obiektu, że włączy się tryb makro, to znaczy, że S22 Ultra przełączył się na aparat szerokokątny. Czasami gdy warunki oświetleniowe są słabe powiększenie x3 jest realizowane jako kadr z głównego aparatu.

Chociaż sprzętowo aparaty są podobne do tych z S21 Ultra, to Samsung mocno usprawnił algorytmy i przetwarzanie obrazu. Jest poprawa w zdjęciach nocnych i po raz pierwszy zdjęcia na cyfrowych powiększeniach nie biją po oczach cyfrowymi artefaktami. Producenci od lat mówili o różnych „zoomach hybrydowych” i „bezstratnym powiększeniu cyfrowym” co zawsze okazywało się tylko marketingiem. Natomiast zdjęcia z cyfrowego x30 powiększenia z S22 Ultra są prawie nie do odróżnienia jakościowo od zdjęć z powiększenia optycznego x10. S22 Ultra można zrobić zdjęcie odległej tabliczki na której nawet nie widać gołym okiem, że ma tekst i bez problemu odczytać ją na smartfonie, jakbyśmy robili zdjęcie stojąc tuż obok. To robi wrażenie i żaden inny smartfon na rynku tego nie zapewnia do tak ekstremalnego stopnia. Najbliższy byłby zeszłoroczny Samsung S21 Ultra, ale jednak widać wyraźną poprawę w jakości na korzyść S22 Ultra. Szczegółowe zestawienia powiększeń i porównanie z Huawei P50 Pro można zobaczyć tutaj. Galeria zdjęć nocnych znajduje się tutaj.

Muszę pochwalić Samsunga, że kolorystyka wszystkich aparatów jest bardzo spójna. Można też płynnie przełączać się pomiędzy aparatami podczas filmowania, także w rozdzielczości 4K. Jakość wideo również stoi na bardzo wysokim poziomie – nagrania są szczegółowe, nagrany dźwięk wysokiej jakości, a dostępne powiększenie mieści się w zakresie od x0,6 do x20. Stabilizacja jest wyjątkowo skuteczna, tym razem nawet podczas nagrywania wideo 8K, co w przeszłości jakąkolwiek stabilizację wykluczało.

W trybie Pro można wykorzystać wszystkie 4 aparaty i wszystkie ich ustawienia. Aparat Samsunga S22 Ultra sprawia wrażenie wyjątkowo dopracowanego. Znalazłem tutaj tylko jeden problem, gdy podczas fotografowania kartki papieru Samsung zaproponuje skanowanie, czyli wykadrowanie i wyprostowanie zdjęcia chwilę po jego zrobieniu telefon zamyśla się na dłuższą chwilę niż powinien.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 5-

Samsung Galaxy S22 Ultra jest wyposażony w baterię 5000 mAh, obsługuje 15W ładowanie bezprzewodowe i 4,5W bezprzewodowe ładowanie zwrotne. Telefon wspiera ładowarki o mocy do 45W, ale w zestawie z telefonem nie dostajemy ładowarki, jedynie sam kabel USB. Nie jestem zwolennikiem niedodawania ładowarek do telefonów. Posługują się one różnymi standardami szybkiego ładowania i najlepiej sprawdzają się te które są zwykle w zestawie. Poza tym w dzisiejszych czasach ładowarek USB nigdy za wiele – nigdy żadnej nie wyrzuciłem, raczej kupuję dodatkowe.

Podczas testu strumieniowania wideo z YouTube z jasnością ekranu ustawiona na połowę smartfon rozładował się w połowie po upływie niespełna 10 godzin. Pełne rozładowanie oznaczałoby wówczas 20 godzin oglądania – to świetny wynik i prawdopodobnie zasługa adaptacyjnego odświeżania ekranu, które powinno się zniżyć do liczby klatek na sekundę oglądanego materiału wideo.

Wyższe obciążenie procesora i wyższe odświeżanie podczas grania czy przeglądania sieci ten czas skrócą, ale nigdy nie udało mi się rozładować S22 Ultra przed końcem dnia, ani nawet być blisko. W teście baterii PCMark Work 3.0, który obciąża telefon także obliczeniowo S22 Ultra przekroczył 12 godzin działania z włączonym ekranem.

O ile czas działania jest bez zarzutu, to Samsung nie dorównuje chińskiej konkurencji jeśli chodzi o szybkość ładowania. Chodzi zarówno o maksymalną moc 45W podczas gdy nie brakuje telefonów z ponad 67W ładowarkami, ale też czasem ładowania. Ja testowałem telefon z 25W ładowarką Samsunga i naładowanie w połowie wymagało około pół godziny, a ładowanie do pełna wymagało 75 minut. Kosztujący 999 Redmi Note 11 ładuje się o 15 minut krócej ładowarką dostarczoną w zestawie. Ładowania 45W nie mogłem przetestować, ale z informacji dostępnych w sieci wynika, że nie jest dużo szybciej.

Nasza finalna ocena

Samsung Galaxy S22 Ultra zasłużył na swoją nazwę. W większości aspektów jest bezkonkurencyjny – ma najlepszy wyświetlacz, najbardziej wszechstronny aparat z największym zoomem, który także pod kątem jakości jest wyjątkowo dobry. Ma też najlepszy na rynku rysik, a producent podjął decyzję aby oferować najdłuższe na rynku wsparcie. Łatwiej w zasadzie powiedzieć co nie jest najlepsze bo to ogranicza się do dwóch rzeczy – niezbyt szybkiego ładowania baterii, oraz niekoniecznie najszybszego procesora w wersji Exynos 2200 i 8 GB RAM w najtańszej wersji, przy czym dystans w ładowaniu dzieli Samsunga od konkurencji mocniej niż specyfikacja. Znajdziemy telefony już za tysiąc złotych, które naładujemy szybciej niż S22 Ultra i na dodatek w tej cenie będą miały ładowarkę w zestawie. Co do szybkości procesora jest ona w ścisłej czołówce, bez względu na to ile smartfonów ostatecznie wykręci wyższe wyniki w benchmarkach, więc tutaj ma to znaczenie bardziej honorowe niż możliwe do przełożenia na codzienne użytkowanie. Poza tymi aspektami Samsung Galaxy S22 Ultra oferuje wszystko to co w dzisiejszych smartfonach najlepsze.

Nie można jednak zapomnieć o tym, że to co najlepsze kosztuje ekstra i dodane funkcje nie są proporcjonalnym odzwierciedleniem wzrostu ceny. Samsung S21 FE po obniżce ceny teraz można kupić za mniej niż 3000 zł. To połowa ceny S22 Ultra za telefon, który oferuje trzy czwarte możliwości Ultry, w tym zapowiadane 4 lata aktualizacji Androida i 5 lat aktualizacji bezpieczeństwa, wydajność niższą nie więcej niż o 15% i także bardzo dobre aparaty, choć z mniejszym zoomem. Jeśli więc chcemy to co absolutnie najlepsze musimy słono zapłacić.

Uwielbiamy: niesamowite powiększenie aparatu

Nie lubimy: wolnego w porównaniu do konkurencji ładowania

Dla kogo jest Samsung Galaxy S22 Ultra:

• Dla tych którzy szukają najlepszego telefonu z Androidem
• Dla najbardziej wymagających fanów fotografii mobilnej, zwłaszcza zbliżeń
• Dla szukających najlepszego wyświetlacza
• Dla chcących najdłuższe wsparcie producenta
• Dla użytkowników rysika

Dla kogo nie jest Samsung Galaxy S22 Ultra:

• Nie dla tych, którzy szukają super szybkiego ładowania baterii
• Niekoniecznie dla tych, dla których liczy się sama wydajność, bez dodatków
• Nie dla szukających optymalnego stosunku ceny do możliwości
• Nie dla osób które nie lubią dużych i stosunkowo ciężkich telefonów

Alternatywy dla Samsung Galaxy S22 Ultra:

• Samsung Galaxy S22+
• Samsung Galaxy S21 Ultra
• Samsung Galaxy S21 FE
• Xiaomi Mi 12 Pro
• Xiaomi Mi 11 Ultra
• iPhone 13 Pro
• iPhone 13 Pro Max
• Vivo X60 Pro 5G

Klasa smartfonu B (stosujemy klasyfikację „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Stosujemy skalę ocen 1-6 (6 to celujący)

Zaczynamy

realme 9i to następca modelu 8i, który jest na rynku zaledwie od kilku miesięcy. Smartfony te prawie niczym się nie różnią. Oba mają podobną cenę, wagę, ten sam rozmiar ekranu, tę samą wersję systemu, taką samą konfigurację kamer, głośniki stereo, baterię o tej samej pojemności. Różnią się tylko procesorem i mocą ładowania.

Jeśli chodzi o ceny to 9i kosztuje w promocji (tylko przez 2 dni):

• realme 9i 4+64 - 799 zł (bez promocji 999 zł)
• realme 9i 4+128 - 999 zł (bez promocji 1099 zł)

8i nadal jest dostępny w sprzedaży i kosztuje 899 zł za wersję 4/128. Oznacza to, że realme delikatnie próbuje podnosić ceny swoich produktów, co jest trochę zrozumiałe w dobie galopującej inflacji.

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety realme 9i

Zalety realme 9i:

• bardzo udany design (choć niezbyt oryginalny)
• procesor w technologii 6 nm
• duża bateria 5000 mAh
• duży ekran 6.6 cala
• Głośniki stereo
• Główna matryca 50 MP
• Jasny obiektyw F1.8
• Bardzo szybki czytnik w przycisku power
• Dobra jakość zdjęć z głównej kamery (w dzień)
• Udany aparat selfie

Wady realme 9i:

• stary Android 11 i stara nakładka realme UI 2.0
• RAM 4 GB
• Ekran z odświeżaniem 90, a nie 120 Hz (jak w 8i)
• Dwie dodatkowe matryce 2MP
• Brak aparatu z szerokim kątem
• Brak zmian w porównaniu do modelu 8i z zeszłego roku
• W AnTuTu 250K punktów – realme 8 miał 358K punktów
• Brak Always-On Display
• Kompletny brak stabilizacji wideo
• Kiepska jakość zdjęć nocnych
• Brak 5G

Jak oceniamy design? – ocena 5

Jeśli chodzi o design to tani realme 9i przypomina nieco droższy model 9 Pro+, a nawet z tyłu jest chyba od niego ładniejszy. Klapka ma piękny wzór, który nie powinien być ukrywany pod gumowym etui (jest w komplecie). Przód telefonu niestety nie jest symetryczny (tak jak zresztą w 9 Pro+), bo dolna ramka jest znacznie szersza. Po prawej stronie obudowy jest świetny, szybki czytnik linii papilarnych, a na dole gniazdo słuchawkowe. 9i jest za tani na normy IP i obudowy ze szkła i aluminium. Głośniki grają po obu stronach 9i, ale ten dolny całkowicie dominuje, więc nie możemy mówić tutaj o prawidłowym efekcie stereo. Design realme 9i jest udany i jest to bardzo ładny, duży smartfon.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 4

Realme 9i na starcie opisywania wyświetlacza otrzymuje dwa minusy. Po pierwsze ekran jest nadal ekranem IPS LCD (tak jak w 8i), a nowy Redmi Note 11 ma ekran AMOLED. Po drugie panel ma odświeżanie 90 Hz, a poprzednik (8i) miał już odświeżanie 120 Hz. Być może takich „szybszych” paneli aktualnie brakowało, ale klienta końcowego nie powinno to interesować.

Realme 9i oferuje nam odświeżanie w trzech trybach: auto, 60 Hz i 90 Hz. Odczyt dotyku odbywa się z częstotliwością 180 Hz. Rozdzielczość ekranu to FHD+ (401ppi). Nominalna jasność nie jest zbyt duża – to 480 nitów, ale raczej nam wystarczy. Porównując ekrany dwóch nowych realme (9i i 9 PRO+) nie ma wielkiej przepaści jakościowej, choć 9i jest przecież o połowę tańszy. Ekran 9i jest przede wszystkich duży, ma piękne kolory i całkowicie wystarczającą rozdzielczość.

Specyfikacja – ocena 3

Procesor Snapdragon 680 to nowość w serii 9. Taki sam procesor ląduje w Redmi Note 11, czyli największym konkurencie 9i. W modelu 8i mieliśmy Helio G96, a w ósemce Helio G95. Oba te procesory Mediateka były wykonane w technologii 12 nm. Snap 680 został wydrukowany w technologii 6 nm. Pozwala to na większość energooszczędność, ale jest bez związku z wydajnością. Realme 9i nie jest demonem wydajności i w rankingu AnTuTu przekracza 250K, czyli dokładnie tyle samo, co Redmi Note 11. To wystarczy do sprawnego działania teraz, ale zapewne po kilkunastu miesiącach telefon może już dostawać zadyszki. Na pewno nie ma on zapasów mocy. Nie pomaga także mały RAM 4 GB. RAM jest dynamicznie powiększany przy wykorzystaniu wolniejszej pamięci wewnętrznej.

ROM to 128 GB UFS 2.1. Pamięć można poszerzyć kartami, co zdarza się już coraz rzadziej (do 1 TB).

Jak działa system operacyjny? – ocena 4

Ocena na system operacyjny zostaje obniżona z jednego głównego powodu, który zapewne dla zwykłego użytkownika nie będzie miał żadnego znaczenia. Realme 9i wjeżdża na półki sklepowe ze starym Androidem. To bardzo dziwne, bo testowany przez nas starszy brat realme 9 Pro+ od razu po wyjęciu z pudełka miał najnowszy interejs realme UI 3.0 z Androidem 12. Oczywiście żaden laik nie zauważy większych różnic, a nawet niektórym może stara nakładka bardziej się podobać, ale ze względów na bezpieczeństwo, dopracowanie urządzenia i perspektywy na przyszłość brak Androida 12 jest sporym minusem w nowym tanim realme. Dwunastka jest na rynku od kilku miesięcy, więc powinna być już standardem we wszystkich nowych telefonach.

Jeśli chodzi o płynność, niezawodność oraz liczbę ustawień to nakładce realme nie można niczego zarzucić. Wszystko działa doskonale. Co więcej – niektóre ikony w trybie dark mode wyglądają bardziej elegancko niż w UI 3.0. Opcji personalizacji jest równie wiele.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 3+

Realme 9i ma 3 aparaty z tyłu obudowy, ale tak naprawdę liczy się tylko jeden – ten z matrycą 50 MP i jasnym obiektywem F1.8. Generuje on pliki w domyślnej rozdzielczości 12.5 MP i gdy mamy dobre warunki oświetleniowe to wykonamy nim dobre zdjęcia, szczególnie, gdy dodatkowo pomoże nam HDR. Gdy jest ciemniej to włączy się tryb nocny, który zapewnia, że nawet gdy jest bardzo ciemno zdjęcia nie będą poruszone. Niestety matryca bardzo szumi i np. niebo w nocy wygląda już bardzo słabo. Zdjęcia nadadzą się do oglądania na ekranie telefonu i do social mediów, ale nie można ich powiększać. Znacznie gorzej działa nagrywanie wideo – realme w tym modelu kompletnie zapomniało o stabilizacji cyfrowej. Nagranie FULL HD drga okropnie i nie da się tego materiału oglądać. Realme 9i daje sobie radę w zdjęciach selfie – przednia kamera 16 MP generuje bardzo udane autoportrety (także w specjalnym trybie z bokeh tła).

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 6

W tanim 9i znajdziemy baterię o dużej pojemności 5000 mAh. Ze względu na bardzo oszczędny procesor wydrukowany w technologii 6 nm bateria będzie starczać na 2-3 dni oszczędnego użytkowania. Bardzo oszczędnie korzystający z telefonu pewnie czas ten jeszcze dodatkowo wydłużą. Doładujemy ją szybko ładowaniem Dart o wystarczającej mocy 33 W. Taką ładowarkę znajdziemy w zestawie, co obecnie nie jest już takie oczywiste.

Nasza końcowa ocena

Smartfonów za 800, 900, 1000 i 1200 zł jest chyba na polskim rynku teraz już kilkadziesiąt do wyboru. Jeśli chcemy kupić jakąś nowość z tego roku to mamy dwa główne modele do wyboru: realme 9i oraz Redmi Note 11. Smartfony te mają bardzo podobną specyfikację. Xiaomi wygrywa ekranem AMOLED oraz aparatem szerokokątnym. W promocji jest też minimalnie tańszy. Dla klientów oznacza to jedno – obie firmy w tym roku będą walczyć na śmierć i życie. To dobra wiadomość dla fanów tanich telefonów, którzy chcą za swoje pieniądze otrzymać jak najwięcej. Tym razem chyba lepszym wyborem będzie nowe Xiaomi, ale zapewne już za parę miesięcy do Polski wjedzie realme w podobnej cenie, ale już z ekranem AMOLED i bardziej kompletnym zestawem obiektywów.

Uwielbiamy: design tyłu smartfonu

Nie lubimy: kompletnego braku nowości

Dla kogo jest realme 9i:

• Dla oszczędnych
• Dla fanów dużych, ładnych smartfonów
• Dla fanów dobrych baterii i szybkiego ładowania
• Dla osób, które chcą kupić taniego średniaka i nie mają dużych wymagań

Dla kogo nie jest realme 9i:

• Dla osób, które chcą korzystać z najnowszego Androida
• Dla osób, które gonią za nowościami
• Dla mobilnych fotografów
• Dla graczy
• Nie dla fanów mobilnego wideo

Alternatywy dla realme 9i:

Jeśli chcecie poznać najważniejszych konkurentów realme 9i to kliknijcie w nasze 3 zestawienia smartfonów za odpowiednio 900, 1000 i 1200 zł:

• Smartfony za 900 zł
• Smartfony za 1000 zł
• Smartfony za 1200 zł
• główny konkurent to Redmi Note 11

Klasa urządzenia B (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Xiaomi ponownie atakuje początek średniej półki za pomocą najnowszego Redmi Note 11. Trzeba przyznać, że mało komu udaje się tak skutecznie konkurować ceną jak właśnie Xiaomi. Redmi Note 11 kosztuje 999 zł za wersję 4/64 GB oraz 1099 za 4/128 GB. Chociaż zmiany nie są rewolucyjne względem Redmi Note 10, to strategia chińskiego producenta wydaje się mieć inny cel. Każdego dnia kończy się komuś dwuletnia umowa na telefon, a Xiaomi wypuszczając często nowe modele ma dużą szansę być tym producentem, który oferuje jeden z najnowszych na rynku sprzętów, niekoniecznie jako upgrade zeszłorocznego modelu. Są w Redmi Note 11 rzeczy naprawdę udane, takie jak wyświetlacz czy czas pracy na baterii. Dla osób przesiadających się z kilkuletnich smartfonów to będzie milowy krok na przód. Nie wszystkie elementy tego urządzenia są jednak równie udane jak ekran.

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety Redmi Note 11

Zalety Redmi Note 11:

• Głośniki stereo
• Szybki czytnik linii papilarnych w przycisku zasilania
• Gniazdo słuchawkowe
• Nie-hybrydowy dual SIM
• Najlepszy w tej klasie cenowej wyświetlacz AMOLED 90 Hz – super jasny
• NFC, dioda podczerwieni
• MIUI 13
• Stabilizacja nagrań wideo
• Bateria 5000 mAh w połączeniu z energooszczędnym procesorem
• Szybkie ładowanie ładowarką 33W – do pełna w godzinę

Wady Redmi Note 11:

• Wydajność mogłaby być lepsza
• Przeciętna jakość zdjęć – problemy z balansem bieli
• Duża aberracja chromatyczna w aparacie szerokokątnym
• Brak możliwości przełączania pomiędzy aparatami podczas nagrywania wideo
• Obudowa powinna być bardziej matowa

Jak oceniamy design? – ocena 4

Design Redmi Note 11 względem poprzednika zmienił się nieznacznie. Wyspa aparatów została zwężona, dioda LED doświetlająca zdjęcia została przeniesiona z boku do wnętrza wyspy, naśladując kolejny obiektyw. Obudowa jest matowa i wykonana z tworzywa, ale faktura nie jest na tyle chropowata aby całkiem ukryć brudzenie się od dotyku.

Na pochwałę w przypadku konstrukcji Redmi Note 11 zasługuje szybki czytnik linii papilarnych w przycisku zasilania, gniazdo słuchawkowe, dioda podczerwieni, szufladka z trzema miejscami – na dwie karty SIM i kartę pamięci osobno, oraz głośniki stereo. Głośniki co prawda niezbyt mocne i jeden z nich gra pełniej niż drugi, ale wciąż są na tyle dobre aby zrobić korzystną różnice w stosunku do pojedynczego głośnika mono. Wyspa aparatów nie wystaje zbyt mocno, co powoduje, że telefon nie chwieje się położony na stole. Sytuację dodatkowo poprawia dostarczone w zestawie silikonowe etui. Obudowa jest uszczelniona według normy IP53, co jest jedynie zabezpieczeniem przed zachlapaniem i kurzem. Warto odnotować, że Redmi Note 11 nie jest większym telefonem od swojego poprzednika, a nawet trochę mniejszym.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 5+

Redmi Note 11 ma jeden z najlepszych, jeśli nie najlepszy wyświetlacz w swoim przedziale cenowym. To też jedno z kluczowych miejsc, w którym widać poprawę względem Redmi Note 10. Bez zmian pozostała technologia AMOLED, rozdzielczość 2400 x 1080, oraz przekątna 6,46 cala. Ekran jest też nadal przykryty Gorilla Glass 3. Poprawie uległa jasność wyświetlacza, która wrosła z 450 do 700 nitów. Zwiększono też odświeżanie z standardowych 60 Hz do 90 Hz. Obie różnicę da się zdecydowanie odczuć w praktyce. Kąty widzenia są świetne, kolory kontrastowe i nasycone. W ustawieniach znajdziemy schemat kolorów i tryb czytania. Nie ma się do czego przyczepić, ekran jest po prostu bardzo dobry i cena 999 zł w tym nie przeszkodziła.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 4-

Redmi Note 11 jest wyposażony w 8 rdzeniowy procesor Snapdragon 680 taktowany zegarami 4 x 2,4 GHz + 4 x 1,9 GHz. Jest to układ wykonany w technologii 6 nm, zamiast 11 jak miało to miejsce w ubiegłorocznym modelu. To w istotny sposób wpływa na energooszczędność, zwłaszcza w procesorach ze średniej półki. W nich energooszczędność nie jest na straconej pozycji względem wydajności, której podporządkowane są topowe układy. Procesor wspomaga 4 GB RAM, można natomiast wybrać czy chcemy 64 GB wbudowanej pamięci na system i pliki za 999 zł, czy 128 GB za 1099 zł. Gdy zdecydujemy się użyć karty pamięci w dalszym ciągu będziemy mogli korzystać z dual SIM.

Wyniki benchmarków:

• Antutu 9 – 250428
• Geekbench 5 – 383/1034
• Androbench sekwencyjny odczyt/zapis – 936/508 MB/s

Szybkość działania Redmi Note 11 jest wystarczająca i nic ponadto. Większość aplikacji i funkcji można wywołać na tyle szybko, żeby nie zirytować się czekaniem, ale po przesiadce z wyższego modelu czuć, że może być lepiej. Nie zawsze ekran ma szansę wykorzystać pełne 90 Hz dla klatek animacji. Dla porównania niewiele droższy, bo kosztujący o 100 zł więcej POCO M3 Pro z procesorem Snapdragon 860 jest ponad dwukrotnie wydajniejszy i ma 6 GB RAM. O ile nie zawsze da się poczuć wyższą wydajność telefonu, to różnica w szybkości działania pomiędzy tymi modelami będzie widoczna na pierwszy rzut oka.

Pakiet komunikacyjny obejmuje LTE, WiFi ac, Bluetooth 5.0, NFC i diodę podczerwieni. Lokalizacja jest realizowana za pomocą standardów GPS, GLONASS, BDS i GALILEO. Zestaw czujników obejmuje akcelerometr, żyroskop, czujnik zbliżeniowy, czujnik siły oświetlenia i kompas cyfrowy – mówiąc krótko, niczego nie zabrakło.

Redmi Note 11 działa pod kontrolą Androida 11 z najnowszą wersją nakładki MIUI 13.0.1, która zadebiutowała właśnie wraz z tym modelem telefonu. Zabezpieczenia Androida są zaktualizowane do grudnia 2021 roku.

Podoba mi się jaką ewolucję przeszła nakładka MIUI, od naładowanej funkcjami ale dość topornej, do kolorowej, czytelnej i nowoczesnej jaką jest teraz. Producent rozdzielił menu powiadomień od belki skrótów, która ma teraz o wiele większe ikony. W funkcjach specjalnych znajdziemy Game Turbo, narzędzia poprawiające jakość odtwarzanego wideo, pływające okna i tryb Lite. Nad działaniem smartfonu i oczyszczaniem go ze śmieciowych plików czuwa Panel sterowania, który niestety domyślnie wyświetla użytkownikowi reklamy. W systemie jest też sporo fabrycznie zainstalowanych aplikacji takich jak Amazon Shoping, TikTok, ebay, Booking, LinkedIn, AliExpress i kilka gier. Można je jednak ręcznie odinstalować.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 4-

Redmi Note 11 ma 4 aparaty z tyłu obudowy, z czego dwa są tak naprawdę użyteczne:

• 50 MP, f/1.8, 26mm, PDAF – główny aparat z nową matrycą
• 8 MP, f/2.2 – ultra szerokokątny aparat
• 2 MP, f/2.4 – aparat makro o niskiej rozdzielczości i niewielkim powiększeniu
• 2 MP, f/2.4 – aparat wykrywający głębię sceny, którym nie można robić zdjęć samym w sobie

Jest też przedni aparat do selfie 13 MP, f/2.4.

Z aparatem jest trochę jak z wydajnością Redmi Note 11 – wystarcza, ale nie zaskakuje. Główny aparat ma problemy z ustawieniem balansu bieli jeśli tylko pogoda nie jest optymalna. Skutkiem tego są niezbyt atrakcyjne kolory. Widać też wyraźną różnicę w balansie bieli i kolorach pomiędzy głównym i szerokokątnym aparatem. Na zdjęciach Świątyni Sybilli w Łazienkach Królewskich widać, że cienie z głównego aparatu mają zimny, niebieskawy odcień, a kolorystyka z szerszego kąta jest znacznie cieplejsza. Widać też bardzo wyraźną aberrację chromatyczną na zdjęciach z aparatu szerokokątnego – krawędzie gałęzi na tle nieba mają mocno fioletowe krawędzie. Część problemów mogłoby rozwiązać dopracowane oprogramowanie aparatu, co dla producentów wcale nie jest zadaniem prostym, ani też priorytetowym w tańszych modelach. Wśród zdjęć przeciętnych trafiają się też całkiem udane. Zdjęcia nocne, choć mocno zaszumione, są do zaakceptowania.

Podczas nagrywania wideo jest dostępna rozdzielczość 1080p w 30 klatkach i nic ponadto. Nie ma też możliwości przełączania się pomiędzy aparatem głównym i szerokokątnym podczas nagrywania, nawet w rozdzielczości 720p. Można nagrywać każdym aparatem z osobna. Za to stabilizacja cyfrowa nagrań wideo jest na bardzo dobrym poziomie i tutaj jestem pozytywnie zaskoczony.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 5+

Redmi Note 11 może się pochwalić dużą baterią 5000 mAh i ładowarką dołączoną w zestawie o mocy 33W. To dobre parametry nie tyko na telefon za 999 zł, ale też dla droższych urządzeń. Mimo, że moc ładowarki nie wzrosła, to nowa konstrukcja łącząca się do środka, a nie do krawędzi baterii, pozwoliła skrócić czas ładowania do godziny – o około 15 minut względem zeszłorocznego modelu.

Redmi Note 11 działa długo. Podczas odtwarzania wideo z YouTube z jasnością ekranu ustawioną na połowę, a to – przypomnijmy – dobry i jasny ekran, telefon działał 17 godzin. Dzięki energooszczędnemu procesorowi Redmi Note 11 dobrze zarządza energią także w codziennych zastosowaniach i spokojnie starcza na dwa pełne dni bez ładowarki.

Nasza finalna ocena

Jeśli priorytetem jest dla nas świetny ekran, to Redmi Note 11 jest najlepszym smartfonem za tysiąc złotych, którego łatwo polecić. Można do tego śmiało dołożyć długi czas działania na baterii czy głośniki stereo i trudno o bezpośrednią konkurencję. Przynajmniej dopóki nie zaczniemy brać pod uwagę wydajności i aparatów. Wydajność w przypadku Redmi Note 11 jest przeciętna i za 100 zł więcej niż droższa wersja Redmi Note 11 możemy kupić POCO X3 Pro też od Xiaomi, który jest przeszło dwukrotnie wydajniejszy, ale zamiast ekranu AMOLED ma IPS – musimy wybierać, wydajność lub wyświetlacz. Aparaty Redmi Note 11 nie zachwycają i oferują tylko tyle ile muszą, żeby nie były zniechęcające do zakupu. Redmi Note 11 może być dobrym wyborem dla kogoś, kto lubi przeglądać obrazy i filmy, ale niekoniecznie jest wymagającym graczem.

Uwielbiamy: super jasny ekran AMOLED z odświeżaniem 90 Hz

Nie lubimy: Przeciętnej jakości aparatów

Dla kogo jest Redmi Note 11:

• Dla miłośników ekranów AMOLED
• Dla ceniących długą pracę na baterii i szybkie ładowanie
• Dla szukających NFC, diody podczerwieni i głośników stereo

Dla kogo nie jest Redmi Note 11:

• Nie dla osób poszukujących wysokiej wydajności
• Nie dla wymagających fanów fotografii mobilnej
• Nie dla tych, którzy są skłonni zamienić topowy ekran na lepszą wydajność

Alternatywy dla Redmi Note 11:

• POCO X3 Pro
• POCO X3
• POCO M4 Pro
• POCO M3
• Xioami Redmi Note 10 Pro
• Xiaomi Redmi 10
• Redmi Note 10 5G
• realme 8i
• Realme 8 5G

Klasa urządzenia S (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Jestem fanem rozwiązań audio, które pozwalają słuchać audiobooka i być jednocześnie w kontakcie z otoczeniem dzięki niezatkanym kanałom słuchowym. Brak izolacji od otoczenia daje mi poczucie komfortu w domowych warunkach, ale też znacznie mniej męczy uszy niż wszelkiego rodzaju słuchawki nauszne czy dokanałowe, także podczas długich rozmów telefonicznych. Dotąd korzystałem intensywnie ze słuchawek z przewodnictwem kostnym, ale Sony zaprezentowało rozwiązanie, którego nigdy wcześniej nie używałem – głośnik naramienny SRS-NS7. Muszę przyznać, że już dźwięk pierwszego uruchomienia mnie totalnie zaskoczył i chociaż testowałem dziesiątki par słuchawek i mobilnych głośników nic nie jest do Sony SRS-NS7 podobne. Są scenariusze w których Sony SRS-NS7 jest niewiarygodnie wręcz dobry, ale nie jest to rozwiązanie równie uniwersalne jak słuchawki, ze względu na przestrzenną charakterystykę dźwięku.

Główne wady i zalety Sony SRS-NS7

Zalety Sony SRS-NS7:

• Ergonomiczna konstrukcja nie męczy podczas długiego użytkowania
• Połączenie multi-point
• Bluetooth 5.0, LDAC, USB C
• Dedykowany nadajnik do TV minimalizujący opóźnienia
• 12 godzin działania na baterii i 60 minut po 10 minutach ładowania
• Fenomenalny dźwięk przestrzenny w filmach i grach
• Możliwość pogodzenia indywidualnego głośnego słuchania i nie przeszkadzania otoczeniu
• Bardzo dobrze spisuje się podczas rozmów telefonicznych i telekonferencji
• Dobrze nadaje się do słuchania podcastów i audiobooków
• Nie izoluje od otoczenia, gdy ktoś do nas mówi
• Obudowa odporna na zachlapania IPX4

Wady Sony SRS-NS7:

• Dźwięk przestrzenny i muzyka stereo to nie jest optymalne połączenie
• Trochę jak z VR – trudno wyjaśnić komuś kto sam nie spróbuje na czym to polega
• Do użytku tylko w pojedynkę – nie da się połączyć słuchania na NS7 i na głośnikach
• Cena dość wysoka dla kogoś kto nie jest kinomaniakiem
• Klasyczne słuchawki są bardziej uniwersalne, choć nie zapewniają takich wrażeń jak NS7

Jak oceniamy design? – ocena 5

Sony SRS-NS7 z wierzchniej strony jest przykryty materiałem podobnym do osłon membran głośników mobilnych. Od spodu znajduje się tworzywo o satynowym wykończeniu, które jest miłe w dotyku – nie ciągnie za skórę i włosy. Symetryczny kształt podkowy u samej góry ma elastyczne połączenie, które pozwala rozszerzyć głośnik podczas zakładania na szyję i dopasować do obręczy barkowej użytkownika.

Sony SRS-NS7 ma trzy przyciski z lewej strony – regulację głośność i uniwersalny guzik wstrzymaj/odtwarzaj/odbierz lub zakończ połączenie. Z prawej strony znajduje się przycisk wyciszania mikrofonu, a także przycisk zasilania, który po przytrzymaniu uruchamia tryb parowania. Symbole funkcji zostały wytłoczone w elastycznej gumie. Dzięki temu samym dotykiem, bez patrzenia, można rozpoznać który guzik jaką ma funkcję.

Wymiary Sony SRS-NS7 to 244 × 53 × 186 mm i około 318 gramów wagi. Ładowanie możliwe jest dzięki wbudowanemu gniazdu USB C. Konstrukcja jest uszczelniona zgodnie z normą IPX4. Łączność bezprzewodowa jest realizowana za pomocą Bluetooth 5.0, a wspierane kodeki to SBC, AAC i LDAC – zwłaszcza ten ostatni autorstwa Sony daje wysoką jakość dźwięku. Wbudowane dwa głośniki w układzie stereo są pełnozakresowe i mają wymiary 32 × 33 mm. Przenoszą pasmo od 20 do 20 000 Hz według producenta. Są też dwie membrany bierne odpowiedzialne za wzmocnienie basów.

W zestawie oprócz samego głośnika znajduje się nadajnik bezprzewodowy, zasilany z USB i łączący się ze źródłem dźwięku za pomocą przewodu optycznego. Spełnia on dwojaką funkcję – dodaje możliwość łączności bezprzewodowej urządzeniom, które takiej możliwości nie mają, oraz maksymalnie redukuje opóźnienia, które mogłyby powodować desynchronizację obrazu z dźwiękiem. Nadajnik powstał głównie z myślą o podłączeniu do telewizora, ale można go równie dobrze podłączyć do domowej wieży HiFi. Do połączenia ze smartfonami i tabletami nie są potrzebne żadne dodatkowe akcesoria. Sony SRS-NS7 wspiera połączenie multi-point, czyli może być w aktywnym połączeniu z dwoma urządzeniami jednocześnie np. telefonem i laptopem, albo telefonem i tabletem i odtwarzać dźwięk raz z jednego, raz z drugiego źródła. W uzupełnieniu nadajnika jest w pudełku także kabel USB C i przewód optyczny.

Kluczowy dla urządzenia audio, które nie izoluje od otoczenia jest komfort, bo można je nosić nawet wówczas gdy z niego nie korzystamy, by było w każdej chwili gotowe do użycia. Noszenie na ramionach Sony SRS-NS7 powoduje, że uszy i głowa są całkowicie wolne od wszelkiego dyskomfortu, czy to w postaci uwierania, czy grzania spowodowanego ograniczoną wentylacją. Ponieważ głośnik nie przylega do szyi nie grzeje jej ani nie sprawia dyskomfortu. Sony SRS-NS7 czuć delikatnie trochę na obojczykach i trochę na karku. Nie miałem problemów aby nanosić głośnik dłużej, choć po dłuższym czasie waga staje się zauważalna i nie jest to całkiem transparentne doświadczenie. Na pewno jest to rozwiązanie nieporównanie wygodniejsze niż słuchawki.

Co sądzimy o brzmieniu i zastosowaniach? – ocena: 6 do filmów, 4 do muzyki, 5 do telekonferencji

Trudno porównać brzmienie Sony SRS-NS7 do czegokolwiek innego co miałem okazję do tej pory używać. Mogę jedynie spróbować przedstawić to opisowo. Z jednej strony to jeden z najpełniej brzmiących głośników mobilnych, który ustępuje tylko pełnoprawnym kolumnom stereo, oraz słuchawkom zamkniętym, czy to nausznym czy dokanałowym. Na pewno nie używałem żadnego rozwiązania które nie odcina użytkownika od otoczenia, albo nie jest znacznie większe i cięższe, które brzmiałoby równie dobrze.

Drugą cechą szczególną jest przestrzeń i trójwymiarowość dźwięku, który sprawia wrażenie, że otacza słuchacza ze wszystkich stron Sony w swoich materiałach marketingowych kładzie na przestrzenność dźwięku duży nacisk, a mimo to pierwsze uruchomienie jest dużym zaskoczeniem do jakiego stopnia ta przestrzenność jest wyczuwalna. Nie tylko tam gdzie brzmienie rodem z głośników surround było oczekiwane, ale nawet podczas słuchania podcastów, gdzie nikt nie nagrywa rozmów przestrzennie. Sony SRS-NS7 naprawdę sprawia wrażenie, jakbyśmy słuchali kolumn rozstawionych szeroko i nagłaśniających całe pomieszczenie. Zainstalowanie aplikacji sugerowanych przez producenta podkreśla to dodatkowo za sprawą proponowanych źródeł muzyki w standardzie 360 reality audio, oferowanej przez Tidal, Deezer i dwa inne, mniej znane serwisy. Przestrzenny dźwięk jest w przypadku Sony SRS-NS7 głównym gwoździem programu.

Do czego zatem sprawdzi się Sony SRS-NS7? Intencja producenta była jasna – do oglądania filmów, na przykład na telewizorze - 360 Spatial Sound jest dostępny w połączeniu z telewizorami BRAVIA XR i wspiera Dolby Atmos. Czemu mielibyśmy korzystać akurat z głośnika naramiennego Sony SRS-NS7, a nie z głośników telewizora, zaawansowanego soundbara, albo najlepiej pełnoprawnego kina domowego z zestawem głośników surround? Powody są trzy – cena, ilość wymaganego miejsca, oraz głośność postrzegana przez otoczenie.

Mimo, że Sony SRS-NS7 jest kosztuje sporo jako głośnik mobilny - można go kupić za 1199 zł - to jednak w porównaniu do nagłośnienia całego pomieszczenia tak aby dźwięk był równie przestrzenny to wciąż znacznie tańsze rozwiązanie. Nie każdy może sobie pozwolić na rozstawienie wielu głośników ze wszystkich stron pomieszczenia. Gdy jednak mamy i miejsce i odpowiednie środki pozostaje najważniejszy problem – głośność odbierana przez otoczenie. Oglądanie filmu akcji na głośnikach może zarówno zirytować sąsiadów, jak i przeszkadzać domownikom. Tylko samodzielny dom daje tutaj względną swobodę. Sony SRS-NS7 odtwarza dźwięk wprost do naszych uszu. Nie jest tak cichy dla otoczenia jak słuchawki o konstrukcji zamkniętej, ale wystarczy, że nie będziemy oglądali filmu w tym samym pomieszczeniu co osoba chcąca w spokoju pójść spać i będziemy zupełnie niesłyszalni, samemu mając wrażenie głośności porównywalnej do seansu w kinie. Dodatkowo jeśli wyjdziemy na chwilę z pokoju mimo to możemy nadal słuchać transmisji na żywo. Sony SRS-NS7 nie sprawdzi się jednak w sytuacji gdy więcej niż jedna osoba chce oglądać ten sam film. Za to w połączeniu z smartfonem czy tabletem daje najlepsze wrażenia multimedialne jakie było mi dane doświadczyć na wyjeździe. Do oglądania filmów to jest prawdziwa rewelacja.

Jednocześnie każdy kto miał do czynienia z głośnikami surround wie, że niekoniecznie są one optymalnym wyborem do słuchania muzyki. Tutaj zwykle klasyczne stereo sprawdza się po prostu lepiej. Podobnie jest z głośnikiem Sony SRS-NS7 – wciąż brzmi lepiej od prawie każdego monofonicznego głośnika przenośnego, ale w słuchaniu muzyki przegra z kolumnami stereo czy dobrymi słuchawkami. Gdybym chciał posłuchać swoich ulubionych utworów delektując się każdym brzmieniem sięgnąłbym po co innego. Słuchanie muzyki podczas pracy czy obowiązków domowych będzie jednak zupełnie OK.

Po filmach drugim najlepszym zastosowaniem dla Sony SRS-NS7 jest wszystko co związane z głosem i prowadzeniem rozmów. Przyjemnie słucha się audiobooków i podcastów, ale jeszcze przyjemniej można prowadzić długie rozmowy głosowe telefoniczne czy na komunikatorach typu Teams, Zoom czy Messenger. Sony SRS-NS7 ma wbudowany mikrofon wysokiej jakości. Można się swobodnie przemieszczać z głośnikiem na ramieniu po domu mając wolne ręce, a długa rozmowa nie zmęczy nam uszu. Można więc pogodzić rozrywkę i pracę, jedynie muzyka dla bardziej wymagających słuchaczy jest trochę na doczepkę.

Jak oceniamy aplikacje mobilne?– ocena 4

Główna aplikacja do obsługi Sony SRS-NS7 jest taka sama jak w przypadku słuchawek Sony. Pozwala ustawić pięciopasmowy equalizer, wybrać jeden z profili dźwiękowych, pobrać aktualizacje oprogramowania układowego, a także śledzić czas użycia słuchawek czy głośników na przestrzeni całego dnia. Można nawet zdobywać z tego tytułu rozmaite osiągnięcia.

Jest też druga aplikacja która służy wyłącznie do personalizacji brzmienia 360 Spatial Sound. Program prosi o wykonanie zdjęć uszu użytkownika, aby przeanalizować ich kształt i dostosować brzmienie. Trudno mi ocenić ile jest w tym podstawy naukowej, a ile to marketing. Dobrze, że aplikacja ułatwia cały proces tak, że możemy takie zdjęcia dość wygodnie wykonać sami, bez pomocy drugiej osoby.

Obie aplikacje są jednak opcjonalne i do oglądania filmów i cieszenia się przestrzennym dźwiękiem nie potrzeba niczego po nawiązaniem połączenia Bluetooth.

Jak długo działa bateria? – ocena 5

Producent deklaruje czas działania głośnika na 12 godzin. W razie rozładowania wystarczy 10 minut ładowania aby dodać godzinę korzystania z urządzenia. Ładowarki nie ma w zestawie, jedynie sam kabel USB C. Moim zdaniem 12 godzin nieprzerwanego działania to wystarczająco dużo, aby obejrzeć cały sezon serialu, albo trylogię władcy pierścieni. Podczas codziennego użytkowania ani razu nie zabrakło mi baterii i jest to dla mnie w zupełności wystarczające.

Nasza finalna ocena

Sony SRS-NS7 to produkt pomyślany specjalnie dla tych, którzy chcieliby oglądać filmy na telewizorze czy urządzeniu mobilnym, z przestrzennymi efektami dźwiękowymi niemalże jak w kinie i nie ma w tym stwierdzeniu przesady. Trudno mi sobie wyobrazić żeby przestrzenny, głęboki dźwięk płynący podczas seansu z Sony SRS-NS7 nie zrobił na kimkolwiek ogromnego wrażenia. W wielu sytuacjach Sony SRS-NS7 może być jedyną opcją aby to osiągnąć – można go zabrać w podróż, można też zrobić sobie nocny seans nie denerwując domowników ani sąsiadów. Warunek jest tylko jeden – że będziemy oglądać lub grać sami. Jeśli go spełnimy, to jest niemal pewne, że trudno będzie znaleźć Sony SRS-NS7 jakąkolwiek konkurencję – z pewnością nie są nią klasyczne słuchawki, ani zwykły przenośny głośnik.

Sony SRS-NS7 spisze się też bardzo dobrze podczas rozmów telefonicznych i telekonferencji nie męcząc naszych uszu i uwalniając ręce. Na open space się raczej nie nadaje, ale na home office już jak najbardziej.

Jedynie słuchanie muzyki z super przestrzennym dźwiękiem nie dla każdego będzie przyjemnością wartą wydania tych 1199 zł na zakup Sony SRS-NS7 – w tej cenie do muzyki lepiej sprawdzą się wysokiej klasy słuchawki. Za to w filmach i telekonferencjach Sony SRS-NS7 je całkowicie deklasuje. Do filmów można też śmiało dodać gry i inną rozrywkę, w której przestrzenny dźwięk odgrywa istotną rolę.

Uwielbiamy: przestrzenny dźwięk w filmach i grach

Nie lubimy: stosowania wyłącznie do słuchania muzyki

Dla kogo jest Sony SRS-NS7:

• Dla kinomaniaków
• Dla osób lubiących oglądać filmy na tablecie, laptopie czy smartfonie – mobilnie
• Dla tych, którzy mają wrażliwych na hałasy sąsiadów i domowników
• Dla tych, którzy lubią oglądać w pojedynkę
• Dla osób spędzających dużo czasu na rozmowach na home office

Dla kogo nie jest Sony SRS-NS7:

• Nie dla osób, które najczęściej oglądają filmy w towarzystwie
• Nie dla osób skupiających się wyłącznie na muzyce
• Nie dla tych którzy potrzebują izolacji od dźwięków otoczenia

Alternatywy dla Sony SRS-NS7:

• Sony SRS-NB10
• Sony LinkBuds
• Aftershokz Aeropex
• Aftershokz OpenMove
• Aftershokz OpenComm

Klasa smartfonu C (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

realme 9 PRO+ to tzw. mocny średniak. Co go wyróżnia wśród innych telefonów ze średniej półki? Przede wszystkim jest to procesor MediaTek Dimensity 920 5G (6 nm), szybkie ładowanie 60W SuperDart Charge oraz ekran 90Hz Super AMOLED (wersja bez plusa ma odświeżanie ekranu do 120 Hz). Do dyspozycji mamy także matrycę Sony IMX766 OIS i EIS 50 MP, z której korzysta główny aparat. W materiałach dla testerów nocne zdjęcia z nowego realme są ambitnie porównywane ze zdjęciami z iPhone 13. Procesor MediaTek jest zestawiany ze Snapdragonem 695 5G. MediaTek z 9 PRO+ w teście AnTuTu osiąga około 0.5 mln punktów (w porównaniu do prawie 1 mln punktów Mi 12 Pro). W telefonie znajdziemy także głośniki stereo, a najodważniejsi będą mogli wybrać dla siebie wersję kameleon, która zmienia kolor z niebieskiego na czerwony, gdy pada na nią światło słoneczne.

Ceny całej serii 9, która debiutuje w naszym kraju właśnie w tej chwili przestawiają się następująco:

• 9 PRO+ (wersja 8+256): 1999 zł;  
• 9 PRO+ (wersja 6+128): 1799 zł;
• 9 PRO 5G (wersja 8+128): 1499 zł;
• 9 PRO 5G (wersja 6+128): 1399 zł;
• 9i (wersja 4+128) 1099 zł;
• 9i (wersja 4+64) 999 zł

Smartfony będzie można kupić taniej w specjalnej promocji trwającej w dniach 23 i 24 lutego.

Ten smartfon w najlepszej cenie i na raty możecie kupić na Allegro tutaj.

Główne wady i zalety realme 9 PRO+

Zalety realme 9 PRO+:

• Fajny pomysł na zmienianie koloru obudowy w wersji niebieskiej
• W miarę niska cena (wersji 6/128)
• Szybkie ładowanie 60W SuperDart Charge
• Głośniki stereo Dolby Atmos
• Nakładka realme UI 3.0 z najnowszym Androidem 12
• RAM 8 GB (+rozszerzenie pamięci)
• OIS w głównym aparacie
• Obsługa formatu RAW
• Poręczny i niewiele waży
• Gniazdo na słuchawki
• Czytnik linii papilarnych w ekranie
• Dobra matryca Sony IMX766 OIS i EIS 50 MP
• ekran 90Hz Super AMOLED
• w komplecie szybka ładowarka
• w komplecie plastikowe etui
• obsługa 5G SA/NSA
• Always-On Display
• Pulsometr wbudowany w ekran
• Bardzo szeroka możliwość personalizacji nakładki (kolory, animacje, dodatkowe usługi)
• Flexible Windows – wygodne zarządzanie multitaskingiem
• WiFi 6
• gwarantowane aktualizacje Androida przez 2 lata
• do 5 GB wirtualnego RAM

Wady realme 9 PRO+:

• niezbyt oryginalny design
• bardzo szeroka ramka pod ekranem
• brak 4K 60 fps
• głośniki nie są najlepszej jakości i stereo nie jest symetryczne
• znacznie gorsza jakość i inna kolorystyka z ultraszerokiego kąta
• smartfon bardzo niestabilnie leży na płaskiej powierzchni
• dodatkowe 2 matryce znacznie gorsze od głównej

Jak oceniamy design? – ocena 4

realme 9 PRO+ to produkt, który ma się sprzedać w hurtowych ilościach, więc jego design chyba nie mógł być zbyt oryginalny i taki właśnie jest. My do testów otrzymaliśmy jego czarną, nieco nudną wersję, która tak naprawdę niczym szczególnym się nie wyróżnia. Telefon jest elegancki, nie jest krzykliwy, ale taki design znamy już na rynku od wielu miesięcy. Wyspa aparatów znacząco wystaje z obudowy i smartfon przez to kiwa się na płaskich powierzchniach. Pod ekranem ramka jest znacznie szersza niż pozostałe. Na dole obudowy znajdziemy gniazdo słuchawkowe. Czytnik linii papilarnych jest wbudowany w ekran – działa bez żadnych problemów także przez oryginalnie przyklejoną folię chroniącą wyświetlacz. Smartfon jest lekki i dobrze trzyma się go w dłoni. Obsługa jedną ręką ze względu na rozmiar wyświetlacza jest nieco utrudniona. Opalizująca, błyszcząca obudowa bardzo się palcuje i wygląda ładnie dopiero po wypolerowaniu irchą.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 6

realme 9 PRO+ ma ekran Super AMOLED z odświeżaniem autoamtycznym, 60 Hz lub 90 Hz. Wersja bez plusa odświeża ekran do 120 Hz. Ekran 6.43 cala ma rozdzielczość 1080x2400 pikseli, czyli tyle samo, co zeszłoroczny realme 8 Pro. Ekrany te mają także tę samą jasność (430 w standardzie i 1000 nitów w szczycie). Ekran to jedna z ważniejszych zalet nowego realme – technologia Super AMOLED pod względem czerni, kolorów, kontrastu nadal nie ma sobie równych. Do dyspozycji mamy genialną funkcję Always-On Display, czytnik linii papilarnych i pulsometr, tryb eye comfort, tryb podbijania kolorów ultra vision engine, ręczne lub dynamiczne ustawienia dla odświeżania. W menu możemy także „ukryć” wycięcie na kamerę do selfie.

Ekran jest ukryty pod szkłem Corning Gorilla Glass 5. Częstotliwość skanowania dotyku to 360 Hz.

Specyfikacja i system operacyjny – ocena 5

MediaTek Dimensity 920 5G to procesor z zeszłego roku, który porównywany jest ze Snapem 695 5G oraz z układem 778G. Chip MediaTeka jest wykonany w technologii 6 nm. Jego zaletą nie jest może kosmiczna wydajność, ale w czasie naszych testów nie dostrzegliśmy nagrzewania się tego układu, nawet w czasie przeprowadzania benchmarku AnTuTu. Ciepło jest dodatkowo odprowadzane przez parę w Vapor Chamber Cooling System. W czasie testu nasz realme 9 PRO+ zbliżył się do 0.5 mln punktów. 9 PRO+ wspiera 5G SA/NSA na 2 kartach SIM. Potrafi też połączyć się z routerami WiFi 6. Bluetooth jest w wersji 5.2.

Jeśli chodzi o system operacyjny to po wyjęciu z pudełka telefon otrzymuje potężną aktualizację (ponad 4 GB) nakładki realme UI 3.0 opartej o najnowszego Androida 12. Jest to bardzo rozbudowana, ale płynnie działająca nakładka z ogromną liczbą różnych ustawień, usług i dodatkowych funkcji. W systemie mamy kilka zbędnych preinstalowanych aplikacji, ale można je samodzielnie odinstalować. System może korzystać z dodatkowej pamięci RAM – w naszym przypadku 8 GB + 5 GB. Nakładka realme bardzo duży nacisk kładzie na wygodną obsługę 2 lub więcej aplikacji jednocześnie. Oprócz łatwego podziału ekranu mamy też specjalny panel boczny do szybkiego uruchamiania i przełączania wybranych przez nas programów.

Jakie robi zdjęcia i jakie nagrywa filmy? – ocena 4+

Jeśli chodzi o zestaw kamer to Chińczycy wiedzą, czym w tym telefonie mogą się pochwalić i właśnie tym się chwalą. Jest to główna matryca 50 MP w zestawie z jasnym obiektywem F/1.8. Poza nią jest jeszcze ultraszeroki kąt z matrycą 8 MP oraz 2 MP do zdjęć makro. Matryca Sony IMX766 z OIS i EIS jest dosyć często spotykana w smartfonach i rzeczywiście czasami jest ona montowana w nieco droższych urządzeniach. realme 9 PRO+ potrafi z niej wydobyć bardzo dobre fotografie – ostre, pełne szczegółów, z naturalnymi kolorami. Znacznie gorzej jest niestety z ultraszerokim kątem – te zdjęcia są już pastelowe, mają inne kolory (znacznie cieplejsze) – brak im szczegółowości. Między główną matrycą i ultraszerokim kątem jest jakościowa przepaść.

realme 9 PRO+ dobrze radzi sobie z nagrywaniem wideo w rozdzielczości 4K. Materiał jest szczegółowy, płynny i stabilny przy niewielkich drganiach kamery. Nie jest to jeszcze jakość flagowców, ale na pewno będziemy z tych materiałów zadowoleni. Jakość spada, gdy zaczynamy z aparatem chodzić lub jest trochę ciemniej. Trochę szkoda, że 4K możemy nagrywać tylko przy 30 klatkach na sekundę. Tryb 60 fps jest dostępny tylko dla FULL HD.

Kamera selfie ma matrycę 16 MP. Zdjęcia z przedniego aparatu nie są zbyt szczegółowe, ale mają ładne kolory i są ostre, więc na pewno wystarczą do social mediów.

Przykładowe zdjęcia:

Przykładowe wideo:

Jak długo działa bateria? – ocena 6

Nowy realme nie jest najszybszym smartfonem na rynku, więc jego bateria sprawi wiele radości użytkownikom, dla których rzadkie ładowanie jest kluczowe. W czasie, gdy pracujemy zdalnie, a smartfon ma do dyspozycji mocny sygnał WiFi rozładowanie baterii staje się sporym wyzwaniem.  realme 9 PRO+ ma ogniwo 4500 mAh (może trochę szkoda, że nie 5K) i to pozwala mu na działanie 2-3 dni bez najmniejszego problemu. W czasie testów na narciarskim stoku w niższych temperaturach i w tragicznym zasięgu polskich sieci na granicach naszego kraju musiałem go ładować co dobę. Samo ładowanie nie jest żadnym problemem, bo telefon wspiera bardzo szybkie ładowanie SuperDart Charge z mocą 60W.

Nasza finalna ocena

Ostateczna ocena realme 9 PRO+ w znacznym stopniu zależy od jego ceny, a tę już znamy. Wersja 6/128 kosztuje 1799 zł, a wersja 8/128 to wydatek 2K PLN. Najpoważniejszymi rywalami 9 PRO+ są więc Poco F3 5G, Samsung Galaxy S20 FE, Samsung Galaxy A52s i Xiaomi Mi 11 Lite 5G. Jak widać wybór w tym segmencie jest szeroki i zarazem bardzo trudny. 9 PRO+ ma bardzo mocne zalety: najnowszego Androida z udaną nakładką, bardzo dobrą główną matrycę aparatu z optyczną stabilizacją, w miarę szybki procesor, dobrą baterię, szybkie ładowanie oraz wyświetlacz Super AMOLED. To mocny i dopracowany średniak, ale raczej taki, który niespecjalnie wyróżnia się na swojej półce cenowej.

Uwielbiamy: brak wyraźnych słabych stron

Nie lubimy: nieco nudnego designu (nie dotyczy wersji kameleon)

Dla kogo jest realme 9 PRO+:

• osoby, które chcą wydajnego smartfonu w dobrej cenie
• mobilni fotografowie
• osoby, które szukają smartfonu z dobrą baterią i szybkim ładowaniem
• osoby, które już teraz chcą mieć najnowszego Androida

Dla kogo nie jest realme 9 PRO+:

• dla osób, które cenią oryginalny design
• osoby, które muszą mieć bardzo dobry dźwięk z głośników
• osoby, które chcą się wyróżniać

Alternatywy dla realme 9 PRO+:

• OnePlus 8 5G
• OnePlus Nord 2 5G
• Oppo Reno4 Pro
• Poco F3 5G
• Xiaomi Mi 11 Lite 5G
• Motorola Moto G Plus
• Motorola Edge 20 5G
• Motorola Moto G200 5G
• realme GT Neo 2
• Samsung Galaxy A52s
• Samsung Galaxy S20 FE

Klasa urządzenia E (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)

Skala ocen 1-6 (6-celujący)

Zaczynamy

Garmin ma bogate portfolio blisko 30 różnych serii zaawansowanych zegarków będących skrzyżowaniem urządzeń dedykowanym sportowcom i smartwatchy – chyba największe na rynku. Ze względu na zastosowanie ich konstrukcja często diametralnie się różni. Przedmiotem niniejszego testu jest zegarek najbliższy smartwatchowi wśród oferty Garmina. Garmin Venu 2 Plus jest wyposażony w ekran AMOLED i możliwość odbierania połączeń telefonicznych, ma także płatności zbliżeniowe. Garmin to jednak więcej niż wybór zegarków, to cały ekosystem, który łączy się ze sobą i współpracuje niczym produkty Apple, chociaż zamiast tabletów i laptopów mamy tu liczniki rowerowe z nawigacją, czujniki pulsu, mierniki mocy, trenażery i ręczną nawigację GPS.

Główne wady i zalety Garmin Venu 2 Plus

Zalety Garmin Venu 2 Plus:

• Lekki i wygodny – nie zaczepia się o ubranie
• Wodoszczelny do 50 metrów
• Możliwość przypisania dwóch skrótów do fizycznego przycisku
• Jasny ekran AMOLED o wysokiej rozdzielczości
• Wyświetlanie 3 widżetów na jednym ekranie
• Możliwość przeglądania szczegółowych wykresów wprost na zegarku
• Płatności zbliżeniowe
• Muzyka offline w postaci MP3, Spotify i Deezer
• Odbieranie i nawiązywanie połączeń głosowych
• Przyjazna i dopracowana aplikacja Garmin Connect
• Lista podsumowująca pierwszą konfigurację i funkcje możliwe do uruchomienia
• Ekosystem Garmin w połączeniu z serwisem WWW Garmin Connect
• Do 9 dni działania na baterii ze wszystkimi funkcjami aktywnymi
• Szybkie ładowanie

Wady Garmin Venu 2 Plus:

• Brak zdecydowanego charakteru designu jak w innych zegarkach Garmin
• Nie można odpowiadać na powiadomienia za pomocą klawiatury ekranowej
• Mniej funkcji z kategorii „smart” niż wśród zegarków od producentów smartfonów
• Mniejsza liczba aplikacji do zainstalowania niż wśród oferty producentów smartfonów
• Brak ładowania bezprzewodowego
• Na tle konkurencji klasycznych smartwatchy dość wysoka cena 2099 zł

Jak oceniamy design? – ocena 5-

Garmin Venu 2 Plus swoją konstrukcją przypomina klasycznego smartwatcha. Koperta wykonana jest ze stali nierdzewnej, ekran przykryty jest szkłem Gorilla Glass 3, oraz silikonowy pasek . Część koperty pokryta jest tworzywem wzmocnionym włóknem szklanym w kolorze paska. Wyświetlacz dochodzi prawie do samej krawędzi i z pewnej odległości można pomylić Garmin Venu 2 Plus z np. zegarkiem Samsunga. Garmin oferuje 4 wersje kolorystyczne Garmin Venu 2 Plus, z czego jedna – droższa od reszty - ma pasek skórzany.

Na prawej krawędzi koperty znajdują się trzy przyciski. Górny wyświetla menu dostępnych ćwiczeń, a po przytrzymaniu uruchamia kołowe menu dostępnych funkcji systemowych, takich jak odnajdywanie telefonu, dzwonienie, płatności zbliżeniowe, tryb DND, regulację głośności, którą można regulować osobno dla muzyki, systemu, powiadomień i alarmów. Środkowy przycisk odpowiada za dwa skróty – przyciśnięcia i przytrzymania. Można mu przypisać: sterowanie muzyką, zapisanie pozycji GPS, alarm, stoper, minutnik, jasność, portfel, asystenta głosowego, dzwonienie, wybieranie numerów, głośność i wyłączanie zegarka. Dolny przycisk pozwala cofnąć się do poprzedniego ekranu, a jego przytrzymanie uruchamia dostęp do menu ustawień - zmiana tarczy zegara, alarmu, minutnika, dzwonienia, historii i podsumowań oraz do szczegółowych ustawień systemowych.

Garmin Venu 2 Plus waży razem z paskiem 50 gramów, opaska ma szerokość 20 mm, a wymiary koperty to 43,60 × 43,60 × 12,60 mm. Jest to jeden z lżejszych w pełni wyposażonych zegarków tego typu. Smukła obudowa powoduje, że nie zaczepia się o ubrania i nie przeszkadza podczas treningu czy spania. Pasuje na nadgarstki o obwodzie 125 - 190 mm. Obudowa jest uszczelniona do 5 atmosfer czyli 50 metrów zanurzenia. Od spodu znajduje się najnowszy czujnik tętna 4 generacji autorstwa Garmina.

Można powiedzieć, że Garmin Venu 2 Plus to klasyka gatunku, nie ma udziwnień ani specjalnych funkcji, takich jak obrotowy pierścień czy korona. Charakter wizualnie ma nowoczesny i sportowy. Gdybym miał dopasować go do swojego gustu poszedłbym dalej albo w stronę bardziej wyprawową i ekstremalną, albo bardziej w stronę elegancką. Tutaj mamy coś pomiędzy.

Co sądzimy o wyświetlaczu? – ocena 6

Ekran to jedna z zalet Garmin Venu 2 Plus. Wykonany w technologii AMOLED o przekątnej 1,3 cala i rozdzielczości 416 × 416 pikseli. Jego jakość jak i jasność nie odbiegają od topowych modeli prezentowanych przez producentów smartfonów. Ekran jest czytelny w każdych warunkach. Może automatycznie regulować swoją jasność w zależności od oświetlenia otoczenia. W trybie nocnym przestaje się wybudzać gestem, aby nie oślepiać podczas zasypiania. Można również włączyć tryb „zawsze włączony”, który odbije się na czasie pracy na baterii.

Ciekawym detalem w ustawieniach wyświetlacza jest możliwość ustawienia czasu podświetlenia, oraz czy gest wybudzania jest aktywny i jego czułości - osobno gdy mierzymy aktywność sportową i osobno gdy nie mierzymy żadnej aktywności. Oznacza to, że jeżeli chcemy wyłączyć dotyk podczas uprawiania sportu, aby przypadkiem czegoś nie przełączyć, ale korzystać z gestu wybudzania i dotykowego interfejsu na co dzień, to jest to możliwe. Takie detale pozwalają dopasować zegarek do potrzeb użytkownika i znacząco wpływają na komfort.

Specyfikacja i system operacyjny– ocena 5-

Garmin Venu 2 Plus jest wyposażony w czujnik tętna i natlenienia krwi, wysokościomierz barometryczny, kompas cyfrowy, żyroskop, akcelerometr, czujnik oświetlenia otoczenia, oraz trzy standardy globalnej lokalizacji: GPS, GLONASS i GALILEO. W zegarku znajduje się 7 GB do wykorzystania przez użytkownika na pliki muzyczne, zarówno ręczne wgrane MP3, jak i playlisty ze Spotify czy Deezer. Producent nie podaje specyfikacji dotyczącej procesora i stosuje własny system operacyjny. Trzeba sobie jednak jasno powiedzieć, że Garmin rozwija swoje rozwiązania od dawna i z mojego doświadczenia wynika, że bardzo długo wspiera swoje produkty. Często po wielu latach można dostać aktualizacje, dodające nowe funkcje. Chociaż filozofia obsługi jest inna niż w Androidzie czy typowym smartwatchu, to nie zabrakło tu logiki i przemyślanych rozwiązań. Nie miałem też najmniejszych problemów z płynnością działania czy stabilnością systemu.

W Garminie nie znajdziemy typowego dla smartwatchy wyraźnego podziału na menu aplikacji i widżety. Główna struktura systemu to właśnie widżety, które zamiast zajmować cały ekran mieszczą się po trzy na raz i pozwalają podejrzeć w skrócie wszystkie najważniejsze informacje, takie jak: liczbę kroków, pokonane piętra, liczbę minut aktywnego wysiłku, spalone kalorie, nawodnienie, puls, body battery, stres, liczbę oddechów na minutę, natlenienie krwi, sen, podsumowanie ostatnich 4 dni, kalendarz, powiadomienia, pogodę i health snapshot. Lista widżetów pozwala szybko przejrzeć podsumowanie wszystkich informacji. Każdy z widżetów można dotknąć i rozwinąć na cały ekran. Dla pomiarów takich jak kroki, piętra będzie to wykres w czasie, który można swobodnie przewijać, podobnie jak dla tętna czy natlenienia. Szczegółowość i zagęszczenie informacji jest tutaj na wysokim poziomie. Po dotknięciu snu otrzymamy pełen wykres z podziałem na fazy, a także czasy trwania każdej z faz i opis co można poprawić.

Na dodatkowe wyjaśnienie zasługują funkcje specyficzne dla Garmina. Body battery to wskaźnik tego ile mamy siły, jak jest nasz potencjał. Na jego regenerację największy wpływ ma dobry san, ale też wypoczynek, natomiast wysiłek i stres powodują jego zmniejszenie. Musze przyznać, że body battery dobrze pokrywa się z moim samopoczuciem – spada prawie do zera gdy jestem po całym dniu zmęczony, rano rozpoczyna się znacznie wyżej gdy jestem wypoczęty i wyspany, niż gdy spałem niespokojnie.

Health snapshot jest zapisem wszystkich wskaźników naszego zdrowia mierzonych przez zegarek w danym momencie. Taki pomiar trwa dwie minuty i na jednym ekranie wyświetli średnie tętno, natlenienie krwi, częstotliwość oddechu, stres oraz HRV czyli wariancję pomiędzy kolejnymi uderzeniami serca. Taki pomiar można wykonać o stałej porze dnia albo w określonych okolicznościach i zapisać go do późniejszego wglądu.

Wśród najważniejszych funkcji Garmin Venu 2 Plus można wyliczyć:

• Wsparcie płatności zbliżeniowych, które działają z polskimi bankami
• Możliwość sterowania muzyką na smartfonie, oraz odtwarzanie muzyki wprost z zegarka z MP3 lub serwisów Spotify czy Deezer
• Możliwość odbierania połączeń głosowych oraz nawiązania połączenia z książki adresowej lub po wprowadzeniu numeru na klawiaturze ekranowej
• Możliwość instalowania dodatkowych tarcz zegara, pól z danymi i aplikacji ze sklepu Garmin Connect IQ
• Odbierania powiadomień i odpowiadania na wiadomości za pomocą predefiniowanych odpowiedzi
• Wykrywanie wypadku i automatyczne wykonanie połączenia pod wskazane numery oraz wysłanie wiadomości z linkiem śledzącym aktualną pozycję (konieczne jest połączenie ze smartfonem)
• Zaawansowane treningi sportowe i śledzenie aktywności

Garmin Venu 2 Plus jest całkowicie wystarczalny jeśli chodzi o zapisanie treningu takiego jak siłownia, bieganie czy jazda na rowerze. Zegarek posiada bazę wielu treningów siłowych do wykonania w domu i na siłowni. Dodatkową pomocą dla nowicjuszy na siłowni mogą być czytelne animacje przedstawiające jak należy wykonać każde z ćwiczeń w poprawny sposób. Jeśli ktoś chce uniknąć pomocy trenera i polegać na sobie, to Garmin Venu 2 Plus może się okazać dobrym pomocnikiem w osiągnięciu lepszego stanu zdrowia.

Garmin Venu 2 Plus jest przyjazny w obsłudze i czytelny. Szkoda, że w tej cenie nie umożliwia na wejście w bardziej zaawansowaną interakcję z powiadomieniami za pomocą klawiatury ekranowej, która nie jest na Garminie wspierana poza wybieraniem numeru telefonu.

Aplikacja na smartfonie i konfiguracja – ocena 6

Aby połączyć zegarek ze smartfonem musimy zainstalować na nim aplikację Garmin Connect i muszę przyznać, że jestem jej wielkim fanem z kilku powodów.

Po pierwsze prowadzi użytkownika w czytelny sposób przez proces konfiguracji podczas podłączania nowego urządzenia. Gdy podstawowe kroki zostaną ukończone w opcjach znajduje się lista „Zakończ konfigurację” która zawiera wszystkie nieustawione jeszcze funkcje takie jak: skonfigurowanie płatności zbliżeniowych, śledzenia położenia na żywo, połączenie z serwisami strumieniującymi muzykę, połączenie bezpośrednio z WiFi etc. Wszystko w jednym miejscu. Nie trzeba przeglądać wszystkich ekranów ustawień i zastanawiać się jakie uprawnienia nie zostały jeszcze nadane. To super wygodne.

Po drugie aplikacja Garmin Connect służy do obsługi blisko 30 różnych serii zegarków, a także liczników rowerowych, nawigacji ręcznych i innych akcesoriów. Producent ma motywację aby ją ciągle rozwijać i aktualizować, a użytkownik ma wygodę zarządzaniem wszystkim z jednego miejsca. Aplikacja jest naprawdę dopracowana i niezależna od producenta smartfonu czy modelu zegarka. Oprócz statystyk i podsumowań część danych pokazuje na żywo – tętno i częstotliwość oddechu.

Po trzecie Garmin Connect to także serwis WWW dostępny w przeglądarce i cały ekosystem. Każdy trening czy wycieczka, czy to zapisana na zegarku, na liczniku rowerowym, w ręcznej nawigacji GPS trafiają w jedno miejsce i uzupełniają się wzajemnie. Wszystkie trasy można przeglądać na mapie, na dużym ekranie komputera, edytować, uzupełniać, udostępniać, eksportować i importować ślady GPS zapisane dowolnym urządzeniem dowolnego producenta. Moje najstarsze trasy zapisane czarno-białym licznikiem GPS sięgają 6 lat wstecz. Podpięcie do tego ekosystemu nowego zegarka jak recenzowany Garmin Venu 2 Plus zajmuje 2 minuty i nie potrzebna jest tutaj żadna rewolucja, czy przenoszenie danych. Pod tym względem rozwiązania producentów smartfonów nie mają do Garmina w ogóle startu.

Jak długo działa bateria? – ocena 5-

Garmin podaje rozbudowane statystyki żywotności baterii w swoich produktach dla różnych scenariuszy, wyliczając liczbę dziennych powiadomień, interakcji i alertów. Całą rozpiskę można znaleźć tutaj. W skrócie można to podsumować jako:

• Tryb zegarka: do 9 dni
• Tryb oszczędzania baterii zegarka: do 10 dni
• Tryb GPS z muzyką: do 8 godz.
• Tryb GPS bez muzyki: do 24 godz.

Podczas mojego intensywnego użytkowania, ze wszystkimi funkcjami aktywnymi przez całą dobę, po 7 dniach Garmin Venu 2 Plus miał jeszcze 15% baterii i spokojnie działałby jeszcze ponad dobę. Jednym słowem mocno zbliżyłem się do 9 dni obiecanych przez producenta w bardziej obciążającym scenariuszu.

To bardzo dobry wynik, jeden z najlepszych na rynku. Tylko niektóre zegarki Huawei starszego typu mogą tutaj konkurować, one jednak mają mniej funkcji.

Zegarek wspiera też szybkie ładowanie – 10 minut ładowania ma wystarczyć na godzinny trening z GPS, albo jeden dzień normalnego użytkowania. Niestety zegarek Garmina możemy naładować tylko specjalnym kablem. Nie ma możliwości ładowania bezprzewodowego. To nie jest tylko cecha Venu 2 Plus, lecz całego portfolio Garmina, od kosztującego 900 zł Instinct aż po kosztującego 4699 zł Epix 2. Dobrze chociaż, że jak już wejdziemy w świat Garmina, to nie trzeba zmieniać przewodu ładującego przesiadając się na inny model.

Nasza finalna ocena

Garmin Venu 2 Plus to dopracowany, dojrzały produkt, choć nie dla każdego. Głównym czynnikiem zawężającym odbiorców jest stosunkowo wysoka cena 2099 zł. Taniej, nawet bez promocji można kupić Samsung Watch 4 Classic 46 mm w najdroższej wersji LTE, który oferuje więcej aplikacji, więcej funkcji, a także dodatkowe pomiary składu ciała, EKG i inne bajery jak zdalne sterowanie aparatem w smartfonie.

Czemu zatem warto rozważyć Garmin Venu 2 Plus? Bo ma dużo dłuższy czas pracy na baterii, w kluczowych aspektach zegarka sportowego w niczym Samsungowi i innym nie ustępuje, a dodaje ekosystem Garmina, długie wsparcie producenta, serwis WWW Garmin Connect oraz ekspertyzę producenta w oferowaniu produktów dla najbardziej wymagających sportowców. Jeśli mamy, albo planujemy zakup dodatkowych akcesoriów w przyszłości, jak zaawansowany komputer rowerowy z nawigacją, albo trenażer, to aż się prosi aby zegarek był w tym samym ekosystemie. Gdy jednak szukamy po prostu atrakcyjnego smartwatcha i możemy przeboleć krótszy czas pracy na baterii, a takie cechy jak ładowanie bezprzewodowe czy głębsza integracja z funkcjami smartfonu są dla nas kluczowe to Garmin Venu 2 Plus może nie być optymalnym wyborem. Mi korzystało się z tego zegarka bardzo komfortowo.

Szczegółowa specyfikacja każdej funkcji zegarka znajduje się tutaj.

Uwielbiamy: Ekosystem Garmin Connect

Nie lubimy: Braku ładowania bezprzewodowego

Dla kogo jest Garmin Venu 2 Plus:

• Dla osób szukających długiego czasu działania na baterii
• Dla ceniących atrakcyjny, kolorowy ekran AMOLED
• Dla tych którzy mają lub planują zakup innych akcesoriów Garmin np. licznika rowerowego
• Dla potrzebujących płatności mobilnych i dzwonienia z zegarka

Dla kogo nie jest Garmin Venu 2 Plus:

• Nie dla osób potrzebujących bogatego portfolio aplikacji z Wear OS
• Nie dla chcących odpisywać na powiadomienia na klawiaturze ekranowej
• Nie dla osób chcących ładować zegarek bezprzewodowo, bez dedykowanego kabla
• Dla osób, które nie docenią Garmin Connect zakup może okazać się mało opłacalny

Alternatywy dla Garmin Venu 2 Plus:

• Samsung Galaxy Watch 4 Classic
• Apple Watch 6 LTE
• OPPO Watch
• Huawei Watch 3 Pro
• Huawei Watch GT 2 Pro
• Huawei Watch GT 2
• HONOR Magic Watch 2
• Garmin fēnix 6X Pro
• Garmin Instinct Solar

Oto przykładowe zdjęcia wykonane przez nas smartfonem Samsung Galaxy S22 Ultra 5G.

Przykładowe zdjęcia:

Na filmie rozpakowaliśmy i sprawdziliśmy, jak działa najnowszy smartfon Redmi Note 11:

Więcej informacji na temat smartfonu można przeczytać tutaj.